ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

ورزش سه: بازی میلان-کومو برای فوریه ۲۰۲۶ در شهر پرتِ استرالیا برنامه‌ریزی شده است، شهری پر از موج‌سوار و کوسه و شهر خواهرخوانده لوکا و واستو، از هر زاویه‌ای که نگاهش کنیم، یک تصمیم عجیب و نادرست است.

یوفا با دادن مجوز برگزاری این بازی همراه با بازی ویارئال-بارسلونا در میامی، موافقت کرد. این امر تا حدی مدیون تلاش‌های گابریله گراوینا، رئیس فدراسیون ایتالیا، برای میانجیگری و متقاعد کردن یوفا بود. اما وقتی اتفاقی رخ دهد، در آینده نزدیک جلوگیری از تکرار آن دشوار خواهد بود. ممکن است بازی‌های سری A در آینده در گرینلند، دانمارک یا آمریکا برگزار شوند. در آمریکا دونالد ترامپ هم خوشحال خواهد شد، اما واقعاً چه کسی می‌تواند با مریخ و سفرهای فضایی رقابت کند؟ با این روند ممکن است برای خوشحالی میلیاردرهای سراسر جهان و ایلان ماسک بازی‌ها را به مریخ ببرند!

این استثنا که به دلیل در دسترس نبودن ورزشگاه سن‌سیرو ایجاد شده، در اصل برای مسائل تجاری است. قطعاً می‌شد راه‌حل راحت‌تر و کم‌زحمت‌تری پیدا کرد، اما گردش مالی این بازی که قرار است در ۸ فوریه ۲۰۲۶ برگزار شود، حدود ۱۲ میلیون یورو برآورد شده است. عدد قابل توجهی است و وقتی پول در میان باشد، رد کردن آن دشوار است.

میلان از مدتی پیش بازار استرالیا را رصد می‌کند. این تیم پیش‌تر دو بازی دوستانه در پرت انجام داده است: ۳۱ می ۲۰۲۴ مقابل رم و ۳۱ ژوئیه ۲۰۲۵ مقابل تیم محلی گلوری.

با بازی‌گوشی و الهام از یک آهنگ قدیمی، برای ۶۱ هزار تماشاگر منتظر در ورزشگاه پرت و صندوق‌های مالی دو باشگاه ایتالیایی، می‌توان گفت: Glory, glory, alleluja.

اما برای بازیکنان که مجبور به تحمل چهل ساعت پرواز رفت و برگشت با مشکل تغییر ساعت و تفاوت آب و هوایی زمستان-تابستان هستند، شرایط چندان خوشایند نیست.

و برای هواداران که روزبه‌روز بیشتر به چشم مشتری یا به اصطلاح مدرن، مصرف‌کننده دیده می‌شوند، وضعیت همانقدر وخیم است. در این زمینه، سؤالی که مطرح می‌شود: چه زمانی یک اتحادیه مصرف‌کنندگان فوتبال شکل خواهد گرفت؟

خطر این استثنا در این است که ممکن است بار دیگر امتحان شود و همینطور تکرار شود. اگر این بازی از نظر مالی موفق باشد، قطعاً تکرار خواهد شد. ورزش جهانی اکنون مانند یک دستگاه چاپ پول بی‌نهایت است و جریان آن متوقف نمی‌شود: نمایش باید به نام پول فراوان ادامه یابد.

در سوی دیگر، تعداد مسابقات بیشتر شده و جام جهانی باشگاه‌ها هم اضافه شده است که حتی یورگن کلوپ هم آن را مورد تمسخر قرار داده است: «سعی کردم به مدیران اروپایی جنون این رقابت را توضیح دهم، اما مثل حرف زدن با مایکروویو است.» و حالا، مسابقات سری A به آن سوی دنیا منتقل می‌شوند.

قربانیان این شرایط، هواداران و بازیکنان هستند که هر روز بیشتر به شکل لیموهای فشرده درآمده‌اند. اتحادیه‌های صنفی بازیکنان از میزهای تصمیم‌گیری حذف شده‌اند و حتی در درون خود تقسیم شده‌اند: گروهی فقط به پول فکر می‌کنند و گروهی به سلامت بازیکنان توجه دارند.

مسیر این کشتی ادامه دارد، اما اگر این روند ادامه یابد، ناوهای فضایی هم به کار گرفته خواهند شد. همه به مریخ می‌روند و برای عاشقان رمانتیک، ماه هم می‌تواند گزینه خوبی باشد.