ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

عصرایران: خودروی استون مارتین لاگوندا که در دهه ۷۰ میلادی احیا شد، به دلیل طراحی جعبه‌ای و طول عظیم ۵.۳ متری خود همچنان یک مدل عجیب محسوب می‌شود. این سدان لوکس با موتور V۸، پیشگام استفاده از صفحات لمسی دیجیتال در کابین بود که به دلیل عدم اطمینان‌پذیری فنی، با انتقادات گسترده‌ای روبرو شد.

امروز به سراغ خودرویی می‌رویم که می‌توان آن را پادشاه مطلق در میان خودروهای نامتعارف و عجیب دانست: استون مارتین لاگوندا

احیای نام تاریخی «لاگوندا» در دهه ۱۹۷۰ میلادی به تولید یک سدان V8 چهار درب، با بدنه جعبه‌ای و کشیده منجر شد.

این خودرو حتی با معیارهای امروزی نیز بسیار عظیم است؛ با طول ۵.۳ متر، کافی است اندازه آن را در کنار خودروهای مدرن ببینید! احتمالاً مشهورترین ویژگی لاگوندا، سیستم کابین فوق‌العاده آینده‌نگر آن با نمایشگرهای دیجیتال و چراغ‌های LED بود.

مدل‌های اولیه حتی به جای دکمه‌ها و کلیدهای سنتی، از پنل‌های تخت حساس به لمس استفاده می‌کردند که در آن زمان کاملاً بی‌سابقه، اما از نظر عملکرد فاجعه‌بار و غیرقابل اعتماد بودند. از دیگر ویژگی‌های عجیب این خودرو می‌توان به سانروف مخصوص صندلی سرنشینان و نبود کامل نشان استون مارتین اشاره کرد؛ تنها نام لاگوندا روی بدنه دیده می‌شد.

یک نکته جالب دیگر؛ جلوپنجره کوچک و فقدان ورودی‌های هوا در قسمت دماغه این خودرو است، به خصوص با در نظر گرفتن اینکه این مدل از موتور ۵.۳ لیتری 8 سیلندر استفاده می‌کرد.

مدلی که در تصاویر مشاهده می‌شود، سری ۳ است که در سال ۱۹۸۶ تولید شد. در این مدل، سیستم انژکتور سوخت معرفی شد و ظاهر خودرو به جز رینگ‌های جدید، ثابت ماند؛ اما بهبودهای متعددی در آن اعمال شد تا بسیاری از مشکلات فنی قبلی برطرف شوند و عملکرد آن کمی کمتر با اختلال همراه باشد.

تنها با تولید ۷۵ دستگاه، این مدل دومین نسخه کمیاب از سری لاگوندا به شمار می‌رود.