به گزارش سلامت نیوز به نقل از cell، آیا احساس می‌کنید بیشتر از دیگران مستعد اضطراب هستید؟ پژوهش تازه‌ای روی موش‌ها نشان می‌دهد که منشأ این وضعیت ممکن است به دوران جنینی و شرایطی بازگردد که حتی پیش از تولد تجربه کرده‌اید.پژوهشگران دانشکده پزشکی «ویل کرنل» در آمریکا دریافته‌اند که استرس یا عفونت مادر در دوران بارداری می‌تواند احتمال بروز اضطراب در فرزند در بزرگسالی را افزایش دهد.
مطالعات پیشین ارتباط مشکلات سلامت دوران بارداری با اختلالات روانی بعدی مانند اضطراب را نشان داده بودند. در این تحقیق جدید، دانشمندان به بررسی مکانیسم‌های عصبی احتمالی پرداختند.آن‌ها موش‌هایی را به‌طور ژنتیکی دستکاری کردند تا شرایط التهاب اضافی شبیه‌سازی شود؛ وضعیتی که ممکن است مادران در اثر استرس تجربه کنند. سپس رفتار فرزندان این موش‌ها تحت نظر قرار گرفت.
تمرکز پژوهشگران بر فرزندان نر بود، چراکه رفتارهای اضطرابی در آن‌ها بیشتر دیده می‌شود. نکته مهم این بود که این فرزندان ژن‌های استرس یا التهاب را به ارث نبرده بودند و از نظر ژنتیکی «طبیعی» محسوب می‌شدند.
با این حال، در بزرگسالی نشانه‌های آشکار اضطراب از جمله اجتناب از فضاهای باز در آن‌ها مشاهده شد. تصویربرداری‌ها نیز نشان داد سلول‌های عصبی در بخشی از مغز موسوم به دنتیت گیروس شکمی (vDG) هنگام احساس تهدید بیش‌فعال می‌شوند.
دکتر میکلوس توث، نوروفرماکولوژیست، توضیح داد:«داده‌های ما نشان می‌دهد مشکلات دوران بارداری ردپای ماندگاری بر نورون‌های vDG به‌جا می‌گذارد و محیط جنینی را به اضطراب در بزرگسالی پیوند می‌دهد.»
تغییرات اپی‌ژنتیک و اضطراب
بررسی دقیق‌تر نشان داد که متیلاسیون DNA در مغز این موش‌ها تغییر کرده است. این تغییرات در هزاران نقطه از رشته DNA ـ به‌ویژه نواحی مرتبط با ارتباط نورون‌ها ـ مشاهده شد.هنگامی که موش‌ها احساس خطر می‌کردند، دقیقاً همین نورون‌های بازبرنامه‌ریزی‌شده بیشترین فعالیت را نشان می‌دادند؛ گویی مغز از پیش برای واکنش اضطرابی تنظیم شده بود.
دکتر کریستن پلایل، همکار پژوهش، گفت:«این تغییرات اپی‌ژنتیک به نورون‌های vDG دستور می‌دهند در برابر محیط‌های ناامن بیش‌فعال شوند. همین فعالیت بیش از حد باعث می‌شود حیوان محیط را تهدیدآمیزتر از واقعیت درک کند.»
پیامدها برای انسان
اضطراب یکی از شایع‌ترین مشکلات سلامت روان است و نزدیک به یک‌سوم افراد در طول زندگی خود آن را تجربه می‌کنند. اگرچه این مطالعه هنوز تنها در موش‌ها انجام شده، نتایج آن نشان می‌دهد مرحله جنینی می‌تواند در تعیین ریسک اضطراب در بزرگسالی نقش مهمی ایفا کند.
این کشف شاید به توسعه روش‌های تشخیصی یا درمان‌های جدید برای اضطراب منجر شود و در عین حال بار دیگر بر اهمیت سلامت دوران بارداری تأکید می‌کند.
توث افزود:«یک موش حدود ۴۰۰ هزار سلول در vDG دارد، اما تنها چند هزار سلول در دوران بارداری تحت تأثیر قرار می‌گیرند. گام بعدی ما این است که بفهمیم چرا فقط این دسته از نورون‌ها برنامه‌ریزی اپی‌ژنتیک می‌شوند.»