به گزارش سلامت نیوز به نقل از مهر،سکنجبین، یکی از پرکاربردترین اشربه‌های سنتی ایران، نه‌تنها برای رفع عطش در روزهای گرم تابستان محبوب است، بلکه در طب سنتی به‌عنوان یک داروی چندمنظوره نیز شناخته می‌شود. این نوشیدنی از ترکیب سرکه و عسل یا شکر ساخته می‌شود و با افزودن گیاهان دارویی خاص، به اشکال مختلف دارویی تبدیل می‌گردد.
خواص درمانی سکنجبین در طب سنتی
بر اساس متون معتبر طب سنتی، سکنجبین دارای بیش از ۱۲۰۰ نوع ترکیب دارویی مختلف است. این نوشیدنی علاوه‌بر رفع تشنگی، می‌تواند به باز شدن مجاری باریک بدن، تقویت کبد، آرام‌سازی صفرا، بهبود هضم، و تنظیم مزاج کمک کند. شیخ‌الرئیس بوعلی سینا و جالینوس هر دو سکنجبین را یکی از بهترین اشربه‌ها برای حفظ سلامت در همه سنین دانسته‌اند.
روش ساخت سکنجبین ساده
معمول‌ترین روش تهیه این نوشیدنی، ترکیب یک واحد سرکه با دو واحد عسل و چهار واحد آب است. این ترکیب به‌آرامی حرارت داده می‌شود تا حجم آن کاهش یافته و به قوام برسد. بسته به نوع سرکه و ماده شیرین‌کننده، خواص سکنجبین تغییر می‌کند. همچنین، با افزودن گیاهانی مانند کاسنی، رازیانه، بذر کرفس، گلاب، افتیمون و دیگر ترکیبات، خواص درمانی آن هدفمندتر می‌شود.
انواع دارویی سکنجبین
سکنجبین بسته به گیاهان افزوده شده، در انواع مختلفی مانند:
-
سکنجبین بذوری (ضد بلغم)
-
سکنجبین زرشکی، بهی، عنابی، اناری و تمر هندی
شناخته می‌شود که هر کدام برای وضعیت مزاجی خاص یا بیماری مشخصی کاربرد دارد.
موارد احتیاط در مصرف
اگرچه سکنجبین نوشیدنی مفیدی است، اما باید با احتیاط مصرف شود، به‌ویژه در افرادی با مزاج سرد یا کسانی که از بیماری‌های سرد مزمن رنج می‌برند. همچنین انواعی که طعم ترش غالبی دارند ممکن است سرفه را تشدید کرده و به ریه آسیب بزنند.
سکنجبین، این اکسیر ساده و سنتی، اگر به‌درستی تهیه و به اندازه مصرف شود، می‌تواند نقش مؤثری در حفظ سلامت ایفا کند. اما مانند هر داروی گیاهی دیگر، شناخت مزاج و شرایط بدنی فرد در مصرف آن اهمیت فراوان دارد. طب سنتی سکنجبین را نه صرفاً یک نوشیدنی تابستانی، بلکه ابزاری برای تعادل بدن و روان می‌داند.