به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران ، بهروز ندائی معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در یادداشتی که آن را در اختیار ما قرار داد نوشت: میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی ایران نه‌تنها گنجینه‌ای از هویت تاریخی و تمدنی این سرزمین است، بلکه سرمایه‌ای راهبردی برای توسعه اقتصادی، دیپلماسی فرهنگی و انسجام ملی به شمار می‌رود. در این میان، نحوه مدیریت و سیاست‌گذاری در این حوزه تعیین می‌کند که آیا این سرمایه عظیم صرفاً یادگاری از گذشته خواهد بود، یا موتور محرکه‌ای برای آینده. دولت وفاق با رویکردی نوین و آینده‌نگر، توانست در مدتی کوتاه دست به تحولی بنیادین بزند؛ تحولی که نه‌فقط در قالب پروژه‌های پراکنده، بلکه در قامت یک الگوی پایدار و جامع در مدیریت میراث فرهنگی تجلی یافته است.

در گام نخست، توسعه منابع انسانی و تحول اداری به‌عنوان شالوده اصلی این حرکت در دستور کار قرار گرفت. ایجاد ۴۲۴۰ پست اختصاصی، بزرگ‌ترین جهش ساختاری در تاریخ وزارتخانه بود؛ اقدامی که بستر لازم برای جذب و به‌کارگیری نیروهای متخصص و متعهد را فراهم آورد. تشکیل دو مرکز هم‌تراز معاونت وزیر در حوزه‌های بین‌الملل و سرمایه‌گذاری، نشان از نگاه راهبردی به حضور فعال ایران در عرصه جهانی و بهره‌گیری از فرصت‌های اقتصادی دارد.

عدالت سازمانی نیز در قالب ایجاد ۸۵ نمایندگی تازه در شهرستان‌های فاقد ساختار تجلی یافت؛ تصمیمی که به معنای گسترش خدمات در سراسر کشور و پایان دادن به تمرکزگرایی تاریخی است. آزمون استخدامی پس از دو دهه و ورود ۳۱۰ نیروی تازه‌نفس، به همراه افزایش بی‌سابقه پرداختی کارکنان و تدوین نظام جامع آموزش مبتنی بر فناوری‌های نو، از جمله آموزش با محوریت هوش مصنوعی، نشان می‌دهد که وزارتخانه، سرمایه انسانی را نه هزینه‌ای جاری، بلکه سرمایه‌ای ماندگار برای آینده می‌داند.

این سیاست انسان‌محور با ارتقای زیرساخت‌های پشتیبانی و رفاهی هم‌افزایی یافت. آغاز ساخت ساختمان جدید ستاد وزارتخانه، نصب پنل‌های خورشیدی برای صرفه‌جویی پایدار، بازسازی سالن‌های جلسات و مرمت بناهای شاخصی همچون کاخ صاحبقرانیه و ساختمان‌های مجموعه نیاوران، تنها اصلاح فضاهای اداری نبود، بلکه تلفیقی از بهبود کارآمدی، حفاظت از میراث و نوسازی زیرساخت‌های اداری کشور را به نمایش گذاشت.

یکی از برجسته‌ترین گام‌ها در دولت وفاق، اصلاح بنیادین نظام مالی وزارتخانه بود. آغاز طرح جامع حسابرسی اموال فرهنگی و تاریخی، با تمرکز بر موزه ایران باستان و مجموعه جهانی کاخ گلستان، نقطه عطفی در تاریخ مدیریت میراث کشور به شمار می‌رود. این طرح، دارایی‌های ملی را شناسنامه‌دار و قابل پایش کرد و برای نخستین‌بار انضباط و شفافیت مالی را در سطحی راهبردی نهادینه ساخت. چنین اقدامی نه‌تنها مدیریت میراث را علمی‌تر و هوشمندانه‌تر کرد، بلکه الگویی برای صیانت از سرمایه‌های ملی در سایر حوزه‌های اداری کشور نیز محسوب می‌شود.

این مسیر با جهشی بی‌سابقه در اعتبارات تقویت شد. رشد ۵۳ درصدی اعتبارات هزینه‌ای، ۶۷ درصدی تملک دارایی‌های سرمایه‌ای و جهش ۲۲۶ درصدی در ردیف جبران خدمات مرمت‌کاران، بیانگر توجه ویژه دولت به این حوزه است. افزایش سه‌برابری درآمد موزه‌ها در سال ۱۴۰۳ نسبت به سال قبل، ایجاد ردیف‌های جدید برای یادمان مشاهیر و بازارچه‌های صنایع‌دستی و تخصیص ۳۰۰ میلیارد تومان از محل اعتبارات توازن، تصویری روشن از حرکت وزارتخانه به سوی نهادی توسعه‌گرا و آینده‌نگر ارائه می‌دهد.

در کنار این تحولات ساختاری و مالی، فناوری اطلاعات و امنیت سایبری جایگاهی ممتاز یافت. وزارتخانه در نخستین سال اجرای برنامه هفتم توسعه توانست صد درصد خدمات خود را الکترونیکی کرده و به پنجره ملی خدمات دولت هوشمند متصل سازد. افزون بر این، اتصال بیش از ۱۴۰ مجوز کسب‌وکار به درگاه ملی مجوزها، راه‌اندازی سامانه نقشه‌محور حریم آثار تاریخی و استقرار سامانه فرآیندکاوی، نشان داد که دولت وفاق میراث فرهنگی را تنها در قالب حفاظت فیزیکی نمی‌بیند، بلکه آن را به‌عنوان نهادی دیجیتال، هوشمند و کارآمد بازآفرینی می‌کند. مقاوم‌سازی شبکه‌ها، استقرار فایروال‌های پیشرفته و نوسازی تجهیزات نیز تضمین کرد که این تحول دیجیتال با امنیت و پایداری همراه باشد.

آنچه امروز پیش روی ماست، فراتر از مجموعه‌ای از دستاوردهاست؛ این تحولات در حقیقت بازتاب شکل‌گیری مدلی تازه از مدیریت دولتی است. مدلی که بر پایه عدالت سازمانی، شایسته‌گزینی، شفافیت مالی، توسعه زیرساختی و هوشمندسازی استوار است و می‌تواند الگویی برای سایر حوزه‌های کشور نیز باشد.

اکنون وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی بیش از هر زمان دیگر به نهادی راهبردی بدل شده است؛ نهادی که گذشته پرافتخار را پاس می‌دارد و همزمان آینده‌ای روشن را ترسیم می‌کند. آینده‌ای که در آن میراث ایران نه‌تنها حفظ خواهد شد، بلکه به عامل پیشران در توسعه اقتصادی، ارتقای هویت ملی و گسترش تعاملات جهانی بدل می‌شود. این همان افقی است که دولت وفاق در مسیر آن گام نهاده است؛ افقی که می‌تواند میراث‌فرهنگی ایران را از یک یادگار تاریخی به سرمایه‌ای برای تمدن امروز و فردا بدل سازد.