به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایرنا،رئیس انجمن پزشکان عمومی ایران با بیان اینکه اجرای سراسری طرح پزشکی خانواده و نظام ارجاع نیازمند تأمین منابع کافی است، گفت: در شرایطی که پرداختها در بسیاری از بخشهای نظام سلامت با تأخیر انجام میشود، نمیتوان انتظار اجرای موفق چنین طرح گستردهای را داشت.
احمد ولیپورافزود: اگرچه این طرح سالهاست در دو استان فارس و مازندران در حال اجراست، اما هنوز بسیاری از مشکلات اجرایی آن حل نشده است. وی گفت: «قبل از گسترش طرح به سایر استانها، باید نواقص آن در مناطق پایلوت برطرف شود.»
ولیپور با اشاره به تجربه اجرای برنامه در استان فارس افزود: «در این استان حدود ۸۰۰ مطب پزشک خانواده داریم که نیمی از آنها فاقد مراقب سلامت هستند. انجمن پزشکان عمومی با شناسایی مراقبان سلامت متقاضی کار، آنها را به پزشکان فاقد همکار معرفی کرد تا حلقه مراقبت کامل شود.»
پزشکان خواستار استقلال پرداختها هستند
وی یکی از مشکلات جدی را پرداخت حقوق مراقبان سلامت از محل درآمد پزشکان دانست و گفت: «پزشکان خانواده خواهان جدا شدن حقوق مراقبان سلامت از سیستم پرداخت خود هستند، چراکه این موضوع هم بار مالی ایجاد میکند و هم نظارت بر عملکرد مراقبان را دشوار میسازد.»
تغییر فرهنگ سلامت، پیشنیاز اجرای موفق
ولیپور تأکید کرد: بدون فرهنگسازی و تغییر رفتار در میان مردم، اجرای نظام ارجاع با چالش مواجه میشود. او گفت: «مردم پس از طرح تحول سلامت، به مراجعه مستقیم به پزشکان متخصص با هزینه پایین عادت کردهاند. تغییر این فرهنگ بهسادگی امکانپذیر نیست.»
وی افزود: «نمیتوان پزشک خانواده را موظف کرد که چند هزار نفر را دورهای معاینه کند، در حالی که مردم اغلب تنها در زمان بیماری مراجعه میکنند و هیچ مکانیزم مؤثری برای پایش وضعیت سلامت آنها در شرایط عادی وجود ندارد.»
نظام ارجاع بدون پشتوانه حمایتی؟
رئیس انجمن پزشکان عمومی کشور با اشاره به نارساییهای نظام ارجاع گفت: «در برخی موارد، بیماران حتی برای دریافت نامه ارجاع با پزشک یا مراقب سلامت درگیر میشوند. در چنین شرایطی، عدم حمایت حقوقی از پزشکان و نبود ضمانت اجرایی برای الزام مردم به رعایت نظام ارجاع، کار را برای کادر درمان دشوار کرده است.»
گسترش تدریجی، تنها راهکار ممکن
طبق اعلام وزارت بهداشت، اجرای طرح پزشکی خانواده قرار است بهصورت تدریجی آغاز شود. دکتر محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت، پیشتر اعلام کرده بود که این طرح از روستاها و شهرهای زیر ۲۰ هزار نفر جمعیت آغاز و بر اساس آمادگی استانها و منابع موجود، گسترش خواهد یافت.