فشردم در دل تنگم غمِ پهناورت ایران
سراپا درد و آهم از شبِ دردآورت، ایران
دو ماهه کودک شیرین نگاه و خنده روی تو
شود قربانی بمبِ عدوی خودسَرَت ایران
جهان گویا تماشا میکند فِلمِ هَلیوودی
خدای آسمان باشد انیس و یاورت ایران
به پهبادان اگر چه حمله دارد دیو و اهریمن
مشو نومید، کاینک میرسد زالِ زَرَت ایران
غرورت را شکستن حمله دشمن بنتواند
ز پا افتاده خواهم دیو را پیش درت ایران
تو تنها نیستی ای وارث ساسان و سامانی،
هزاران رستمان داری در آغوش و برَت ایران
دعا و نامههای ما ز جیحون سوی تو آید،
که چون سیمرغ افزاید همه بال و پَرَت ایران...