ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، گزارشی از روزنامه واشنگتن‌پست نشان می‌دهد که در پی نشستی سه‌جانبه در ماه می در پکن، افغانستان و پاکستان توافق کرده‌اند روابط دیپلماتیک را در سطح سفیر از سر بگیرند و کابل به کریدور اقتصادی چین-پاکستان (سی پیک) ملحق شود؛ طرحی چند میلیارد دلاری که بخشی از پروژه عظیم «کمربند و جاده» چین محسوب می‌شود.

افغانستان که تحت فشار تحریم‌های غرب و کاهش کمک‌های جهانی قرار دارد، به‌شدت به سرمایه‌گذاری خارجی نیازمند است. پیوستن به «سی پیک»، فرصتی برای تقویت زیرساخت‌های اقتصادی و تجاری کابل ایجاد می‌کند. در سوی مقابل، پاکستان نیز امیدوار است با نقش‌آفرینی کابل، تهدیدهای امنیتی در مرزهای غربی‌اش کاهش یابد.

تحلیلگران معتقدند که پکن با نزدیک‌ شدن به طالبان، در پی تقویت نفوذ اقتصادی و دیپلماتیک خود در منطقه است. ایجاد یک نهاد بین‌المللی میانجی‌گری در هنگ‌کنگ از سوی چین، بخشی از تلاش‌های این کشور برای پر کردن خلأ حضور غرب در معادلات منطقه‌ای تلقی می‌شود.

با این‌حال، چالش‌هایی در مسیر این همکاری وجود دارد. چین از اسلام‌آباد خواسته است که امنیت پروژه‌های سی پیک را در برابر حملات گروه‌های تندرو تأمین کند؛ حملاتی که تاکنون جان دست‌کم 20 شهروند چینی را گرفته‌اند. پکن همچنین انتظار دارد که طالبان مانع فعالیت گروه تحریک طالبان پاکستان (تی تی پی) در خاک افغانستان شوند؛ موضوعی که کابل هرگونه حمایتی از آن را انکار کرده اما گزارش‌ها از وجود دیدگاه‌های همدلانه در میان برخی مقام‌های طالبان نسبت به تی تی پی حکایت دارد.

در همین حال، برخی تحلیلگران پاکستانی می‌گویند که طالبان نشانه‌هایی از تمایل برای مهار این گروه نشان داده‌اند. آصف درانی، نماینده پیشین پاکستان در امور افغانستان، گفته است فعالیت‌های تحریک طالبان پاکستان به‌طور قابل ملاحظه‌ای محدود شده است.

طالبان که اکنون با بحران اقتصادی و کاهش شدید فعالیت‌های سازمان‌های بشردوستانه مواجه است، چشم به فرصت‌هایی مانند سی پیک دارد تا جایگاه اقتصادی خود را در منطقه بازیابد. چین نیز افغانستان را به عنوان حلقه ارتباطی میان پاکستان، آسیای مرکزی و اروپا در نظر گرفته و امیدوار است کابل بتواند در پیوند دادن این مسیرها نقشی کلیدی ایفا کند.

کریدور اقتصادی چین-پاکستان یکی از پروژه‌های راهبردی چین در چارچوب ابتکار جهانی «کمربند و جاده» است که با سرمایه‌گذاری میلیارد دلاری زیرساخت‌هایی مانند راه‌آهن، بزرگ‌راه، بندر، خطوط انرژی و مناطق صنعتی را از جنوب چین تا بندر گوادر پاکستان توسعه می‌دهد. پیوستن افغانستان به این پروژه نه‌تنها به معنای افزایش نقش کابل در تجارت منطقه‌ای خواهد بود، بلکه می‌تواند توازن قدرت اقتصادی و ژئوپلیتیکی در جنوب و مرکز آسیا را نیز تغییر دهد. حضور فعال چین در معادلات افغانستان، نشانه‌ای از تغییر بازیگران اصلی در منطقه پس از خروج آمریکا تلقی می‌شود.

انتهای پیام/.