اجرای مدل تجاری «آیفون» در صنعت خودرو
اقتصاد ایران: مطالعات جدید نشان می‌دهد رانندگان به‌طور فزاینده‌ای پذیرای مدل اشتراکی برای خودرو بعدی خود هستند که مالکیت خودرو را زیرورو می‌کند.
ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان
رانندگان به‌جای خرید، تامین مالی یا اجاره خودرو، نسبت به‌طرحی که بسیاری برای دریافت یک تلفن‌همراه جدید هر ۱۲ تا ۲۴ ماه استفاده می‌کنند، کنجکاو شده‌اند. تقریبا نیمی از پاسخ‌دهندگان می‌گویند اگر تعرفه‌ها قیمت خودرو را به‌طور چشمگیری افزایش دهند، این گزینه را به‌دقت بررسی خواهند کرد.
این مفهوم چیز جدیدی نیست؛ مدل اشتراک خودرو چندین بار مطرح شده است و بیشتر اوقات توسط استارت‌آپ‌های سیلیکون‌ولی به‌کار گرفته شده که همواره به‌دنبال «برهم زدن» مالکیت خودرو هستند.
مدل‌های دیگر، مانند زیپکار زیرمجموعه‌ای از شرکت کرایه اتومبیل Avis، به‌رانندگان این امکان را می‌دهند که خودروهای خود را با افرادی که مالک خودرو نیستند با پرداخت هزینه اجاره اسمی به اشتراک بگذارند.
تا ۶۰ درصد رانندگان مایل به دریافت اشتراک هستند
وب‌سایت اکستریم تِرین (Extreme Terrain) اشاره می‌کند که «تقریبا از هر دو آمریکایی، یک نفر به‌جای خرید یا اجاره خودرو بعدی خود، مایل به‌استفاده از مدل اشتراک خودرو است.
۱۰ درصد دیگر فقط در صورتی علاقه‌مند به این شیوه هستند که بیمه و نگهداری از خودرو را نیز شامل شود. ۴۶ درصد نیز درصورتی که تعرفه‌ها باعث افزایش قیمت خودرو شوند، «احتمال بیشتری» دارد که گزینه اشتراک خودرو را بررسی کنند.» شاید خودروسازان نیز در این امر مقصر باشند.
۲۲ درصد از رانندگان از اشتراک‌های اجباری روزافزون برای مواردی مانند مسیریابی، وای‌فای داخل‌خودرو و استارت از راه‌دور خسته شده‌اند و احساس می‌کنند اشتراکی که خودرو را نیز شامل شود، انتخاب بهتری است. ۲۰ درصد هم می‌گویند حاضرند «بیش از ۶۰۰ دلار در ماه» برای یک اشتراک بپردازند.
تقریبا ۷۵ درصد از پاسخ‌دهندگان می‌گویند عدم‌تعهد مالی بلندمدت، اشتراک خودرو را جذاب می‌کند و دوسوم آن‌ها می‌گویند که می‌خواهند امکان لغو اشتراک در هر زمان را داشته باشند. بیش از نیمی (۵۸ درصد) می‌گویند توانایی تعویض خودرو بر اساس نیاز برایشان جالب است.
برندهای مورد علاقه در سرویس‌های اشتراکی
تویوتا (۵۷ درصد) و هوندا (۵۰ درصد) از جمله برندهایی هستند که در این رابطه شاهد استقبال چشمگیری بوده‌اند و سوبارو با فاصله‌ای زیاد در رتبه سوم (۳۱ درصد) قرار دارد. ب‌ام‌و، لکسوس، هیوندای، نیسان، آئودی، فورد، جیپ، مرسدس‌بنز، جنرال‌موتورز، کیا، مزدا و فولکس‌واگن همگی بین ۲۰ تا ۲۷ درصد رتبه دارند.
درعین حال جای تعجب نیست که تسلا (شرکتی که بیشتر با نوآوری و فناوری برتری‌جو نسبت به سنت مرتبط است) در آخرین رتبه قرار گیرد؛ اما در بین پاسخ‌دهندگان نسل Z و هزاره، بالاترین رتبه را به‌خود اختصاص دادند.
۳۶ درصد از پاسخ‌دهندگان یک خودرو بنزینی می‌خواهند؛ درحالی که ۲۸ درصد یک خودرو هیبرید را ترجیح می‌دهند. ۲۲ درصد هیچ ترجیحی نداشتند و تنها ۱۴ درصد گفتند که یک خودرو برقی از طریق اشتراک می‌خواهند.
نسل ایکس بیشتر به خودروهای بنزینی علاقه‌مند بود (۴۷ درصد)، درحالی که بیبی‌بومرها (۴۱ درصد) و نسل زد (۳۳ درصد) بیشتر به خودروهای هیبریدی علاقه‌مند بودند.
هنوز برای پذیرش خودرو اشتراکی آماده نیستیم
به‌طور خلاصه، مردم اشتراک خودرو را به‌عنوان یک هزینه ماهانه برای اجاره خودرو با مزایای بیشتر در نظر می‌گیرند. اگرچه اکثر آن‌ها می‌گویند که حاضرند ۶۰۰ دلار در ماه برای یک اشتراک جامع بپردازند، اما بسیاری (۲۰ درصد) نیز می‌گویند که می‌خواهند هر ۶ ماه یک‌بار خودرو خود را تعویض کنند.
پاسخ‌دهندگان همچنین خاطرنشان کردند که که خواستار تغییر خودرو در هر زمان متناسب با نیازشان هستند.
به‌نظر می‌رسد این یک هزینه ثابت برای اجاره‌های بلندمدت با قابلیت تعویض خودرو در هر زمان باشد. ۳ درصد مایلند هر ماه خودروهای خود را تعویض کنند و ۳۶ درصد خوشحال می‌شوند که برای یک‌سال کامل در خودرو مشابه مشترک شوند. ۳۱ درصد می‌گویند که از طریق اشتراک، از نگه‌داشتن خودرو یکسان برای مدت نامحدود خوشحال خواهند شد.
تنها ۲۶ درصد از پاسخ‌دهندگان گفتند که مایل به‌دسترسی به خودروهای لوکس هستند که نشان می‌دهد آن‌ها یک خودرو روزمره می‌خواهند که تقریبا به‌اندازه یک خودرو اجاره‌ای یا لیزینگی هزینه داشته باشد، اما بدون مسئولیت.
اشتراک خودرو یک مفهوم جدید است؛ اما برای هر شرکتی که مالک خودروها باشد، غیرقابل دفاع است. ۶۰۰ دلار در ماه، روزی ۲۰ دلار می‌شود و برای یک وسیله‌نقلیه «رانندگی روزانه» مانند RAV۴، که در حال حاضر با دو برابر این مبلغ از طریق Avis برای یک دوره اجاره ۳۰ روزه اجاره داده می‌شود، این هزینه منطقی به‌نظر نمی‌رسد.