ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، تیم فوتبال نساجی آخرین شانس خود برای  بقا در لیگ برتر را در این هفته مقابل هوادار قعرنشین از دست داد و کم‌کم باید خودش را برای سقوط و حضور در لیگ دسته اول فصل آینده آماده کند. نساجی اردیبهشت ماه 1397 پس از 24 سال توانست به سطح اول فوتبال ایران برگردد. وضعیت تیم نساجی در هفت فصل گذشته همواره به گونه‌ای بود که هوادارانش استرس و نگرانی سقوط را احساس کرده و هفته‌های پایانی را با این دغدغه پشت سر می‌گذاشتند. نساجی در لیگ بیست‌وچهارم از ابتدای فصل چهره یک تیم ناکام را داشت و قرار گرفتن در رده‌های پایین جدول شرایطی بغرنج برای این تیم محبوب مازندرانی به وجود آورده بود.

حال پس از گذشت 28 هفته از لیگ، ماندن نساجی به نوعی به یک معجزه نیاز خواهد داشت. آنها در حال حاضر با 28 امتیاز در رتبه پانزدهم قرار دارند و باید در دو دیدار پایانی خود مقابل تراکتور که در تبریز برگزار می‌شود و یک بازی خانگی مقابل ذوب‌آهن به پیروزی برسند و از طرف دیگر منتظر شکست مس رفسنجان در دو دیدار پایانی‌اش باشند، احتمالی که خیلی سخت و بعید به نظر می‌رسد و به نوعی آنچه که در دو بازی گذشته خانگی این تیم مقابل پرسپولیس و هوادار بر هواداران قائمشهری گذشته است، نشان از این دارد که آنها سقوط نساجی را باور کردند و برای همین انتقادات زیادی را نسبت به بازیکنان، کادر فنی و ساکت الهامی داشتند.

ساکت الهامی که از ابتدای فصل روی نیمکت نساجی نشسته بود، نتایج تیمش از ابتدای فصل به گونه‌ای نبود که نشان از آینده‌ای روشن داشته باشد و از همان هفته‌های اول لیگ با قرار گرفتن نساجی در رتبه‌های پایین مشخص بود که روزهای خوبی در انتظار این تیم و هوادارانش نخواهد بود. در آن روزها کادر فنی و بازیکنان همه امیدوار بودند که نساجی برمی‌گردد و مانند سال‌های گذشته سقوط نمی‌کند، اما هر هفته که می‌گذشت نساجی بیشتر در باتلاقی خودساخته فرو می‌رفت. آخرین تصمیم مدیریتی این باشگاه هم، موافقت با استعفای چندباره ساکت الهامی بود. مدیران نساجی رضا مهاجری را جانشین الهامی کردند و چشم‌انتظار روزهای مبهم آینده خواهند بود.

یکی از انتقادهایی که هواداران نساجی به تیم‌شان دارند این است که چرا تیم شهرشان نباید در قائمشهر حضور داشته باشد و فقط برای انجام بازی‌های خانگی به قائمشهر سفر می‌کند. البته در این میان باید این نکته را هم ذکر کنیم که مسئولان نساجی بارها از عدم حمایت مدیران ارشد استان مازندران از تیم این استان گله‌مند بودند و اعلام کردند که به دلیل نبود امکانات از جمله زمین تمرین مناسب مجبور بودند در این چند فصل که نساجی در لیگ برتر حضور داشته است در تهران تمرینات‌شان را پشت سر بگذارند. به هر حال طرفداران قائمشهری خواهان حضور تمام و کمال تیم‌شان در شهر خودشان هستند و این نکته را در بازی‌های اخیر خانگی به کرات به گوش کادر فنی و مدیران نساجی رسانده‌اند.

وقتی به عملکرد نساجی در هفت فصل حضورش در لیگ برتر نگاهی می‌اندازیم، می‌بینیم که تنها در دو فصل اول حضورش در لیگ برتر توانست در میانه‌های جدول و رتبه‌های نهم و دهم جدول قرار بگیرد و در پنج فصل دیگر همواره یکی از شانس‌های سقوط بود و برای نیفتادن تلاش می‌کرد. تنها دل‌خوشی و شادی نساجی‌چی‌ها یک قهرمانی جام حذفی است که با سختی‌های آن زمان (نساجی به دلیل تعویض چمن ورزشگاه شهید وطنی، در آن فصل بازی‌های خانگی‌اش را در شهرهای مشهد، اصفهان و تهران برگزار کرد) به دست آمد. این شرایط در هفت سال گذشته باعث شده است که آینده این تیم با ابهامات زیادی چه در لیگ برتر و چه در لیگ آزادگان روبه‌رو شود.

هواداران نساجی که تلخ‌ترین روزهای فوتبالی‌شان را تجربه می‌کنند، ناراحتی این روزهای آنها تنها به خاطر ناکامی در لیگ برتر نیست، بلکه از آینده مبهم تیم‌شان نگران هستند. نساجی‌چی‌ها در این فکر هستند که تیم‌شان هیچ حمایتی از مدیران استان مازندران نمی‌شود و در این چند سال تنها از سوی مسئولان استانی شعار شنیده‌اند، وگرنه هفت سال حضور در لیگ برتر فرصت کمی نبود تا حداقل امکانات حضور تیم در شهر خودش را فراهم کنند. این شرایط شاید آنها را به این فکر فرو برده است که کسی نساجی را برای مازندران نمی‌خواهد. در روزهای کابوس‌وار نساجی و در حالی که دو بازی تا پایان لیگ باقی مانده است و این تیم شانس بسیار اندکی ‌برای بقا دارد، سرنوشت این تیم برای سال آینده مشخص نیست و باید منتظر تصمیمات مهم در این باشگاه باشیم.

انتهای پیام/