ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

محمد مهرابی در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: کارگران به‌عنوان بخش بزرگی از جامعه، تأثیر عمیقی بر فرهنگ و هنر دارند که این تأثیر را در چند وجه می‌تواند بررسی کرد ابتدا کارگران به‌عنوان سوژه هنر و دوم کارگران به‌عنوان خالق فرهنگ و هنر.

وی افزود: کارگران اغلب در آثار هنری به‌عنوان نمادهایی از استقامت، مبارزه، یا شرایط اجتماعی به تصویر کشیده شده‌اند. برای مثال در قرن نوزدهم و بیستم، جنبش‌های رئالیسم و سوسیال رئالیسم در اروپا، کارگران را در مرکز آثار هنری قرار داد و همچنین از طرفی کارگران نیز به‌عنوان خالق فرهنگ و هنر توانستند جایگاه خود را در خلق هویت فرهنگی به دست آورند در واقع کارگران در بسیاری از جوامع، از طریق موسیقی‌های محلی، داستان‌سرایی، و صنایع‌دستی به خلق فرهنگ کمک کرده‌اند.

وی ادامه داد: حتی باید گفت که کارگران از طریق قصه‌ها، ضرب‌المثل‌ها و آوازهای کار، به حفظ و انتقال فرهنگ شفاهی کمک کرده‌اند و در واقع آنها نمادی از فرهنگ مقاومت هستند.

مهرابی در ادامه خاطر نشان کرد: کارگران اغلب در برابر شرایط سخت اقتصادی و اجتماعی، فرهنگ مقاومتی خلق کرده‌اند که نماد آن در قالب هنر نمایان شده است به عنوان مثال تئاتر کارگری در ایران و جهان به‌عنوان ابزاری برای بیان مشکلات کارگران و آگاهی‌بخشی اجتماعی مورد استفاده قرار گرفته است و در نهایت باید گفت که این تأثیر دو طرفه است یعنی فرهنگ و هنر نه‌تنها از کارگران تأثیر می‌گیرد، بلکه بر زندگی و هویت آن‌ها نیز اثر می‌گذارند.

رئیس حوزه هنری البرز اذعان داشت: ارتباط کارگر با فرهنگ و هنر یک رابطه دوسویه است کارگران هم خالق فرهنگ و هنر هستند و هم از آن تأثیر می‌پذیرند. آن‌ها از طریق خلق آثار هنری، انتقال فرهنگ شفاهی، و مشارکت در جنبش‌های اجتماعی به غنای فرهنگی جامعه کمک می‌کنند. در عین حال، فرهنگ و هنر به آن‌ها هویت، آگاهی، و ابزار مقاومت می‌بخشد که در ایران، این ارتباط در قالب ادبیات، سینما، موسیقی، نمود یافته است.