میز نفت: اصولاً تزریق بودجه‌های دولتی، نزد بسیاری از مراجع و چهره‌های شاخص حوزوی و نظام اسلامی، مذموم است؛ اما گویا با توسعه مدارس دینی در استان قم و سایر شهرها، وزارت نفت مسئول تأمین بخشی از نیازهای این مراکز شده است.

در دولت سیزدهم و طی سفر استانی مرحوم رئیسی به قم، تأمین مالی تعدادی از پروژه‌های این استان به شرکت ملی نفت واگذار شد از جمله کمک مالی ۵۰۰ میلیاردتومانی برای ساخت، تکمیل و تجهیز مدارس دینی و حوزه‌های علمیه.

وزیر نفت هم در واکنش به این خبر گفته موضوع کمک ۵۰۰ میلیاردتومانی را پیگیری می‌کند؛ اما سؤال اینجاست که چرا باید به وزارت نفت چنین تکلیفی تحمیل شود؟

محل تأمین این کمک‌ها، بودجه مسئولیت‌های اجتماعی وزارت نفت است که در سال‌های گذشته بیش از ۴۰ هزار میلیارد تومان برآورد می‌شود و هزینه‌کردش، برعهده بابک دارابی مشاور وزیر نفت است. دارابی که یکی از یادگاران دولت گذشته در وزارت نفت است، پیگیر پرداخت این مبلغ به استان قم است و مصوبات دولت گذشته را مستمسک پیگیری‌های خود قرار داده است.

حال اینکه شخص رئیس‌جمهور در حاشیه بازدید خود از نمایشگاه بین‌المللی نفت تهران، خواستار تزریق بودجه مسئولیت‌های اجتماعی در حوزه آموزشی و بهداشتی شده است به‌ویژه ساخت مدارس و خانه‌های بهداشت.

گرچه وزارت نفت، علاوه بر تأمین بودجه‌های عمرانی و عام‌المنفعه مناطق نفت‌خیز جنوب، باید به سایر استان‌ها و مراکز هم کمک کند، ولی همچنان سؤال اینجاست که حوزه‌های علمیه و مساجد چرا باید در ردیف‌های بودجه‌ای قرار بگیرند؟

بسیاری از مراجع و چهره‌های مؤثر در قم، مخالف تزریق پول دولت هستند و حتی شخص امام خمینی (ره) از همان ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، مخالفت خود را با این پدیده اعلام کرده است.

در صفحه ۱۷۹ خاطرات آیت‌الله ابراهیم امینی که توسط اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده، خاطره‌ای ذکر شده که در نوع خود جالب است. مرحوم امینی در این کتاب می‌نویسد: «دو سه سال پس از پیروزی انقلاب به‌اتفاق اعضای جامعه مدرسین خدمت امام خمینی رسیدیم. من عرض کردم شما از مشکلات اقتصادی طلاب اطلاع دارید. اکنون که انقلاب پیروز شده و منابع طبیعی مانند معادن و نفت در اختیار دولت اسلامی است، و بر طبق مبانی شیعه خمس آن‌ها باید در اختیار مراجع تقلید و حوزه‌های علمیه قرار گیرد تا در راه ترویج اسلام به مصرف برسد، دستور فرمایید از این طریق مبلغی در اختیار حوزه‌های علمیه قرار گیرد تا سروسامانی پیدا کنند. امام در پاسخ فرمود: حوزه‌های علمیه و روحانیت باید همانند سابق مستقل باقی بمانند و از طریق وجوهات شرعیه اداره شوند تا در مواقع مشاهدهٔ انحراف بتوانند حرفشان را بزنند.»

آیت‌الله گلپایگانی هم یکی دیگر از مخالفان جدی این پدیده بودند. در همین کتاب و در صفحه ۱۷۸ به نقل از آیت الله امینی آمده است: «من به‌اتفاق یکی از اعضای جامعه مدرسین برای نظرخواهی خدمت ایشان رسیدیم. [ایشان] فرمود: یکی از عوامل مهم این موفقیت‌ها استقلال حوزه و مراجع تقلید بوده است؛ این استقلال باید محفوظ بماند. آن‌گاه در کمال تأثر فرمود: عمر من به پایان رسیده، به شما توصیه می‌کنم استقلال حوزه را نگه دارید، وگرنه پشیمان خواهید شد.»

همه این موارد نشان می‌دهد اصولاً تزریق بودجه‌های دولتی، نزد بسیاری از مراجع و چهره‌های شاخص حوزوی و نظام اسلامی، مذموم است؛ اما گویا با توسعه مدارس دینی در استان قم و سایر شهرها، وزارت نفت مسئول تأمین بخشی از نیازهای این مراکز شده است.