ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

مجتبی نوروزی امروز چهارشنبه ۲۶ آذر در سلسله نشست‌های علمی تخصصی فرهنگ عمومی و انسجام اجتماعی با موضوع «شکاف میان فرهنگ رسمی و فرهنگ عمومی در ایران پس از انقلاب اسلامی» اظهار کرد: اگر انقلاب‌های بزرگ دنیا مانند انقلاب فرانسه، روسیه و چین را بررسی کنیم، می‌بینیم که اغلب آن‌ها ریشه در مسائل سیاسی و اقتصادی داشته‌اند، در حالی‌ که در انقلاب اسلامی ایران، فرهنگ ستون بنیادین و عامل اصلی شکل‌گیری انقلاب بوده است.

این عضو هئیت علمی دانشگاه شهرکرد با اشاره به شواهد این موضوع، بیان کرد: یکی از مهم‌ترین دلایل فرهنگی بودن انقلاب اسلامی، اندیشه‌ها و نظریه‌های امام خمینی(ره) است، زمینه فکری ایشان بر فرهنگ استوار بود و موضوع فرهنگ جایگاهی بسیار مهم و محوری در نگاه و تفکر ایشان داشت.

وی افزود: دلیل دوم، بررسی شعارهای مردم در دوران انقلاب است، شعارها ویترین و عصاره خواسته‌های جمعی مردم برای دستیابی به اهدافشان محسوب می‌شوند، در فضای مبارزات انقلاب، از مجموع ۶۵۹ شعار مطرح‌شده، ۳۵۹ شعار دارای زمینه فرهنگی بوده است که نشان می‌دهد حدود ۵۴ درصد شعارهای آن دوران ماهیتی فرهنگی داشته‌اند.

نوروزی در ادامه بیان کرد: سومین دلیل، بازتاب انقلاب اسلامی ایران در آرا و اندیشه‌های اندیشمندان و نظریه‌پردازان بود، بسیاری از صاحب‌نظرانی که درباره انقلاب اسلامی نظریه‌پردازی کرده‌اند، بر فرهنگی بودن این انقلاب تأکید داشته‌اند.

این عضو هئیت علمی دانشگاه شهرکرد توضیح داد: با وجود دشمنی‌ها و فشارها از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، این انقلاب همچنان پابرجا مانده است، آینده‌پژوهان معتقدند یکی از دلایل اصلی تداوم و پایداری انقلاب اسلامی، موفقیت آن در عرصه فرهنگ است، به این معنا که این انقلاب از نظر فرهنگی توانسته موفق باشد.

وی در ادامه، با اشاره به فرهنگ عامه گفت: فرهنگ عامه پدیده‌ای پویا و تغییرپذیر است که ریشه در تجربه زیستی مردم داشته و ماهیتی غیرمتمرکز دارد، در مقابل، فرهنگ رسمی فرهنگی است که از سوی دولت و نهادهای قدرت تدوین و دیکته می‌شود، از طریق آموزش نهادینه می‌شود، فرهنگ رسمی بازتاب‌دهنده ایدئولوژی رسمی هر کشور است و ساختاری مدون و چارچوب‌مند دارد.

نوروزی در خصوص چرایی شکاف میان فرهنگ رسمی و فرهنگ عمومی، بیان کرد: دلایل متعددی برای این فاصله وجود دارد.

این عضو هئیت علمی دانشگاه شهرکرد با اشاره به جامعه‌پذیری سیاسی، توضیح داد: جامعه‌پذیری سیاسی یک فرآیند آموزشی است که طی آن ارزش‌ها و سازه‌های صحیح فکری به‌صورت مسالمت‌آمیز و تدریجی از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود.

وی افزود: ابزارهای تحقق جامعه‌پذیری سیاسی شامل خانواده، نظام آموزشی، گروه‌های همتا و تشکل‌ها، احزاب و رسانه‌ها هستند که هر یک نقش مهمی در شکل‌دهی نگرش‌ها و باورهای سیاسی و اجتماعی افراد ایفا می‌کنند.

نوروزی تاکید کرد: راهکارهای رفع شکاف بین فرهنگ رسمی و فرهنگ عامه شامل گفت‌وگو با مردم و شریک کردن آن‌ها در شکل‌گیری فرهنگی، آموزش گفت‌وگوی بین‌نسلی است، همچنین در حوزه جامعه‌پذیری سیاسی نیز باید اقدامات جدی انجام گیرد.  

وی خاطرنشان کرد: تقویت اعتماد عمومی از طریق شفافیت، پاسخگویی و عدالت نیز امری ضروری به شمار می‌رود، زیرا اعتماد، شالوده پذیرش فرهنگی است.

انتهای پیام