ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

به گزارش ایسنا، به مناسبت فرا رسیدن روز دانشجو، فرصتی دست داد تا پای صحبت‌های دکتر ابوالفضل توسلی، دانشیار دانشگاه پیام نور بنشینیم.

این مصاحبه به بررسی وضعیت فعلی دانشگاه با انتظارات جامعه و تلاش‌های انجام شده برای گذار از آموزش سنتی به مدل‌های مهارت‌محور می‌پردازد. تمرکز اصلی بر روی ارتقای کیفیت آموزشی، ارتباط با بازار کار و جذب و نگهداشت سرمایه انسانی متخصص در مناطق کمتر برخوردار بوده است.

 شاخص‌های مؤثر بر کیفیت از نظر شما چه مواردی را در بر می‌گیرد؟

دکتر توسلی: کیفیت را می‌توان در سه حوزه تعریف کرد. نخست کمبود امکانات و اعتبارات برای ارتقای نیروی انسانی متخصص در حوزه های فنی و مهندسی؛ دوم کاهش سرعت تولید محتوای درسی با سرعت تحولات فناورانه و سوم عدم بروزرسانی زیرساخت‌های پژوهشی کاربردی است.

مهم‌ترین عامل برای بهبود کیفیت، تبدیل سرمایه فکری و دانش تولید شده (از طریق پایان‌نامه‌ها و پژوهش‌ها) به ارزش اقتصادی ملموس است که این امر از طریق اتصال میان آزمایشگاه، کلاس درس و خط تولید یا خدمت‌رسانی ایجاد می‌شود.

با توجه به سابقه مدیریت در دانشگاه پیام نور سیستان و بلوچستان کمبود استاد خبره در برخی استان ها ریشه در چه عواملی دارد؟

این یک چالش کلی است که در مناطق کمتر برخوردار وجود دارد. جذابیت محیط کار و زیرساخت‌های شهری و تجمع امکانات در کلان‌شهرها عامل اصلی این چالش در مناطق کم‌برخوردار است.

در مورد استان‌هایی مانند سیستان و بلوچستان، چالش بزرگ‌تر، عدم تمایل اساتید مناطق برخوردارتر برای انتقال به محیط‌های با کمبود امکانات رفاهی و آموزشی است. بنابراین برای رفع این مشکل مدل‌های تشویقی ویژه‌ای باید برای این نواحی در نظر گرفته شود.

 فرآیند رسمی دانشگاه برای تشخیص نیازهای آتی بازار کار چیست؟

مراکز رشد و دانش بنیان باید در مراکز دانشگاهی فعال و تقویت شوند، این مراکز باید به عنوان واسطه‌های فعال عمل کنند تا بتوانند پایان‌نامه‌های کاربردی که مشخصاً قابلیت تجاری‌سازی دارند را شناسایی کرده و آن‌ها را به استارت‌آپ‌های کوچک هدایت کنند.

عوامل فوق سبب تحصیل کاربردی‌تر و مهارتی‌تر برای دانشجویان خواهد شد که پس از فارغ‌التحصیلی بتوانند با ایجاد مهارت مناسب به سهولت کار بازار کار شوند.

تا چه میزان خروجی‌های پژوهشی به محصولات قابل فروش تبدیل شده‌اند؟

ما در پی برنامه‌ریزی برای ساز و کارهایی مانند حمایت از هسته‌های فناور و تیم‌سازی برای تبدیل پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد و دکتری به استارت‌آپ‌های اولیه هستیم تا بتوانیم خروجی‌های پژوهشی دانشگاه‌ را به محصولات قابل فروش تبدیل کنیم، اما برای رسیدن به این هدف نیاز به حمایت‌های مالی بیشتری در سطح ملی برای این امر داریم.

 چگونه دانشجویان می‌توانند تحصیلات کاربردی‌تر را در دانشگاه بیشتر احساس کنند؟

برای این منظور ۲ راهکار در برنامه‌های دانشگاه وجود دارد. راهکار کوتاه‌مدت از طریق برگزاری کارگاه‌ها و دوره‌های مهارت‌آفرینی جهت بازدهی سریعتر است و راهکار بلندمدت، پیاده‌سازی کامل آموزش مبتنی بر پروژه برای تضمین حداقل یک تجربه عملی جدی برای هر دانشجو است.

آموزش مبتنی بر پروژه به دانشجویان این فرصت را می‌دهد که با چالش‌های واقعی کار کنند. 

دانشگاه پیام نور به دلیل ماهیت انعطاف‌پذیر خود، پتانسیل بالایی برای ایفای نقش محوری در توسعه مهارت‌های مورد نیاز مشاغل آینده دارد.

انتهای پیام