نبض کند خودروسازان؛ نیم میلیون خودرو در ۸ ماه تولید شد
اقتصاد ایران: درحالیکه طبق اهداف افق ۱۴۰۴ باید تولید خودرو به سهمیلیون دستگاه میرسید، آمار هشتماهه امسال با کاهش ۶.۴ درصدی تولید، فاصله جدی صنعت خودرو با هدفگذاری را نشان میدهد.
ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان
به گزارش خبرنگار مهر، بررسی آمارهای منتشرشده توسط خودروسازان در سامانه کدال نشان میدهد که مجموع تولید خودروهای سواری در هشتماه نخست سال جاری به ۵۲۸ هزار و ۵۳ دستگاه رسیده است؛ رقمی که ضمن ثبت کاهش ۶.۴ درصدی نسبت به سال گذشته، فاصله چشمگیری با اهداف از پیش تعیینشده برای صنعت خودرو دارد.
بر اساس سند اهداف و سیاستهای توسعه صنعت خودرو در افق ۱۴۰۴، برنامهریزی شده بود که تولید سالانه خودروی سبک به ۳ میلیون دستگاه برسد. با توجه به عملکرد هشتماه نخست و روند نزولی تولید در دو خودروساز بزرگ، میتوان گفت صنعت خودرو همچنان از تحقق این هدف فاصله زیادی دارد.
ادامه رشد تنها در ایرانخودرو نمیتواند کاهش شدید تولید سایپا و پارسخودرو را جبران کند و برآیند عملکرد سه شرکت، نشاندهنده عدم انطباق محسوس وضعیت فعلی با اهداف راهبردی تعیینشده برای افق ۱۴۰۴ است.
این شکاف میان هدف و عملکرد، بیانگر چالشهای ساختاری، محدودیتهای تولید و عدم ثبات سیاستگذاری در این صنعت است؛ مسائلی که در صورت تداوم، میتواند تحقق اهداف توسعهای صنعت خودرو را بیش از پیش دور از دسترس کند.
رشد ۱۵.۵ درصدی تولید در ایرانخودرو
ایرانخودرو در هشتماه نخست سال جاری ۳۷۷ هزار و ۷۸۱ دستگاه خودروی سواری تولید کرده است. این شرکت در مدت مشابه سال گذشته ۳۲۷ هزار و ۴۵ دستگاه به تولید رسانده بود. بر همین اساس، تیراژ ایرانخودرو با رشد ۱۵.۵ درصدی، افزایش ۵۰ هزار و ۷۳۶ دستگاهی را ثبت کرده است.
گروه محصولات ایرانخودرو در دوره مورد بررسی عملکرد زیر را ثبت کردهاند:
- پژو ۲۰۷: تولید ۱۱۳ هزار و ۸۳ دستگاه و کاهش ۰.۴ درصدی نسبت به سال گذشته.
- سورن: تولید ۹۹ هزار و ۱۹۵ دستگاه و رشد ۳۸.۷ درصدی.
- دنا: تولید ۶۱ هزار و ۹۷۱ دستگاه و رشد ۶.۸ درصدی.
- رانا: تولید ۱۱ هزار و ۷۸۴ دستگاه و رشد ۵ درصدی.
- هایما: تولید ۱۵ هزار و ۴۰ دستگاه و افزایش ۵۵.۲ درصدی.
- تارا: تولید ۵۸ هزار و ۷۷۴ دستگاه و رشد ۳۳.۵ درصدی.
- خودروهای ناقص: ثبت ۳ هزار و ۷۶ دستگاه
- دیگر محصولات: تولید ۱۷ هزار و ۷۳۱ دستگاه
افت ۳۴.۶ درصدی تولید سایپا
سایپا طی هشتماه نخست امسال ۱۱۰ هزار و ۵۰۲ دستگاه خودرو تولید کرده است. این رقم نسبت به ۱۶۸ هزار و ۹۵۱ دستگاه سال گذشته، ۳۴.۶ درصد کاهش را نشان میدهد.
در جزئیات تولید سایپا آمده است:
- خانواده X۲۰۰: تولید ۸۹ هزار و ۳۲۳ دستگاه و کاهش ۳۴.۱ درصدی
- شاهین: تولید ۲۱ هزار و ۱۷۴ دستگاه و کاهش ۳۶.۵ درصدی
- آریا اتومات: تولید ۵ دستگاه
کاهش ۴۱.۵ درصدی در پارسخودرو
پارسخودرو در هشتماه ابتدایی سال ۳۹ هزار و ۷۷۵ دستگاه خودرو تولید کرده است. این شرکت در مدت مشابه سال گذشته ۶۸ هزار و ۴۳ دستگاه تولید داشت. در نتیجه، تولید این خودروساز ۴۱.۵ درصد کاهش یافته است.
وضعیت تولید محصولات پارسخودرو به شرح زیر است:
- گروه Q۲۰۰: ثبت ۲۹ هزار و ۹۸۶ دستگاه و افت ۳۱.۳ درصدی
- سهند: تولید ۹ هزار و ۷۳۳ دستگاه و افت ۶.۹ درصدی
-پارس نوآ: تولید ۵۶ دستگاه
- کوئیک معمولی و ساینا S: توقف کامل تولید
کاهش تولید ماهانه صنعت خودرو
براساس دادههای سامانه کدال، تولید خودروهای سواری در آبانماه به ۷۲ هزار و ۵۲۲ دستگاه رسیده است. این رقم نسبت به ۷۵ هزار و ۷۳۵ دستگاه مهرماه، ۴.۲ درصد کاهش را نشان میدهد.
در ایرانخودرو، تولید آبانماه ۵۸ هزار و ۳۳۷ دستگاه بوده و نسبت به مهرماه ۴.۶ درصد افزایش یافته است.
در سایپا، تولید این شرکت در آبانماه ۱۱ هزار و ۳۲۰ دستگاه ثبت شده که نسبت به مهرماه ۲۲.۴ درصد کاهش نشان میدهد.
در پارسخودرو، در آبانماه ۲ هزار و ۸۶۵ دستگاه خودرو تولید کرده و نسبت به مهر ۴۶.۷ درصد کاهش را تجربه کرده است.
فاصله معنادار با اهداف
در مجموع، بررسی عملکرد سه خودروساز اصلی کشور نشان میدهد که صنعت خودرو در پایان آبانماه نهتنها کاهش تولید داشته، بلکه نتوانسته روند رشد پایدار را حفظ کند. افت تولید سایپا و پارسخودرو در برابر رشد محدود ایرانخودرو، تصویر ناهمگون و نامتعادلی از وضعیت تولید ارائه میکند و نشان میدهد که موتور تولید صنعت همچنان با نوسان مواجه است.
علاوه بر این، مقایسه عملکرد فعلی با هدفگذاری تولید سهمیلیون دستگاه خودروی سبک در افق ۱۴۰۴ نشان میدهد که صنعت خودرو فاصله قابل توجهی با برنامههای تدوینشده دارد.
از جمله دلایل اصلی عدم دستیابی به این هدف باید به مشکلات تأمین قطعات، نوسانات نقدینگی و سرمایه در گردش، توقف یا کاهش تولید در خطوط مونتاژ، محدودیتهای مالی و مدیریتی، قیمتگذاری دستوری، عدم بهرهوری در شرکتها و ناهماهنگی میان سیاستهای حمایتی دولت و نیاز واقعی بازار است.
ادامه این روند، ضرورت بازنگری در سیاستها، اصلاح ساختار تولید و مدیریت بهتر منابع را بیش از پیش برجسته میکند.