به گزارش سلامت نیوز به نقل از اطلاعات، اگر فرزند شما نسبت به شما خشونت و بدرفتاری نشان می‌دهد، پذیرش این حقیقت دشوار است، اما باید بدانید که این رفتار، مصداق خشونت خانگی است و شما حق دارید در خانه خود احساس امنیت کنید.
مشاجره‌های خانوادگی بخش طبیعی زندگی هستند، اما در دوره نوجوانی، این اختلاف‌ها افزایش پیدا می‌کنند. در برخی موارد، تنش‌ها به درگیری‌های شدید تبدیل می‌شوند و نوجوان با توهین، فحاشی یا حتی پرخاشگری و خشونت واکنش نشان می‌دهد. گرچه بروز احساساتی مانند خشم در این دوره سنی طبیعی است، اما استفاده از تهدید، پرخاشگری یا خشونت علیه والدین به هیچ وجه قابل قبول نیست.
تعریف خشونت فرزند علیه والدین
این نوع رفتار گاهی «خشونت و سوءاستفاده نوجوان علیه والدین» نامیده می‌شود؛ یعنی هر نوع رفتار کنترلگر و سلطه‌جویانه از سوی نوجوان که با هدف ایجاد ترس، تهدید یا باج‌خواهی انجام می‌شود. این پدیده، علاوه بر والدین، کل خانواده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. هرچند هنوز تعریف قانونی مشخصی در بسیاری از کشورها برای آن تدوین نشده، اما به‌صورت فزاینده‌ای به‌عنوان نوعی خشونت خانوادگی شناخته می‌شود.
چه باید کرد؟
اگر فرزند شما نسبت به شما خشونت و بدرفتاری نشان می‌دهد، پذیرش این حقیقت دشوار است، اما باید بدانید که این رفتار، مصداق خشونت خانگی است و شما حق دارید در خانه خود احساس امنیت کنید.
* مراقب سلامت خود باشید: برای مواجهه با خشونت فرزندتان، نیاز به انرژی و آرامش دارید. مراقبت از خودتان ضروری است.
* این تقصیر شما نیست: والدین اشتباه می‌کنند، اما هیچ‌کس مسئول رفتار خشونت‌بار فرزندش نیست.
* انتخاب کنید برای چه موضوعی بحث کنید: نمی‌توانید همه مشکلات را هم‌زمان نشانه بروید. برخی مسائل را موقتا کنار بگذارید.
* شخصی برداشت نکنید: بسیاری از رفتارهای نوجوان ناشی از عوامل بیرونی مانند فشار تحصیلی یا مشکلات اجتماعی است.
* رفتار را از هویت فرزند جدا کنید: شما فرزندتان را دوست دارید، نه رفتار ناپسند او را.
* از زبان مناسب استفاده کنید: به‌جای سرزنش، از جملات سه‌قسمتی استفاده کنید: «وقتی تو…، من احساس… کردم. می‌خواهم که... اتفاق بیفتد.»
* خشونت را نادیده نگیرید: خاموش ماندن به معنی حل مسئله نیست. این رفتار ممکن است تبدیل به الگوی دائمی شود.
* اولویت، امنیت شماست: اگر احساس خطر می‌کنید، محیط را ترک کنید و در صورت نیاز با پلیس یا مراکز حمایت تماس بگیرید.
* به رفتارهای مثبت توجه کنید: اگر شرایط مساعد است، رفتارهای سازنده نوجوان را تشویق کنید.
* رفتار خود را کنترل کنید: اگر با خشونت پاسخ دهید، وارد همان چرخه خواهید شد.
* از دیگران کمک بگیرید: با دوستان، خانواده یا مراکز تخصصی مشورت کنید. تنها ماندن وضعیت را بدتر می‌کند.
زمان مناسب برای گفت‌وگو
یک لحظه آرام پیدا کنید و به‌صورت فردی با نوجوان صحبت کنید. گوش دادن مؤثر، حتی اگر فقط اندکی با او هم‌نظر باشید، می‌تواند راهی برای کاهش تنش باشد. اگر احساس کردید در حال از دست دادن کنترل هستید، بحث را قطع کنید و اجازه دهید هر دو طرف آرام شوند.
خشونت نوجوانان علیه والدین یک موضوع حساس و پیچیده است که نباید نادیده گرفته شود. این رفتار تنها مسئله‌ای مربوط به یک لحظه خشم نیست؛ بلکه اغلب نشان‌دهنده مشکلات عمیق‌تر در ساختار روانی یا محیط خانوادگی نوجوان است. والدین باید بدانند که مقصر نیستند و تنها نیستند.
راه‌حل این مسئله در ترکیبی از صبر، پیگیری، آموزش، و در صورت نیاز، کمک گرفتن از مشاوران، روان‌شناسان یا مراکز حمایتی است. ایجاد مرزهای روشن، به رسمیت شناختن احساسات نوجوان، و انتخاب زمان مناسب برای گفتگو، می‌تواند مسیر را برای تغییر رفتار و بهبود شرایط فراهم کند. خانواده‌هایی که با چنین چالش‌هایی روبه‌رو هستند، لازم است در وهله اول امنیت خود را تضمین کنند و سپس، با اتخاذ شیوه‌های تربیتی مؤثر و به دور از خشونت، رابطه سالم‌تری با فرزندان خود برقرار کنند.