به گزارش سلامت نیوز به نقل از شرق، ورود شتاب‌زده محتوای «جنگ ۱۲روزه» به برنامه درسی، بار دیگر تناقضی آشنا را در آموزش‌وپرورش آشکار کرد: نهاد کُند در انجام وعده‌های بنیادین، اما عجیب‌وغریب چابک در اجرای پروژه‌های نمایشی. این بار نیز به‌جای تکیه بر پژوهش، زمان و کار کارشناسی، تصمیمی فوری اتخاذ شد که نه‌تنها حساسیت‌های موضوع را نادیده گرفت، بلکه عمق فاصله دستگاه تعلیم و تربیت با نسل امروز را دوباره یادآور شد و نتیجه آن شد که این کتاب و محتوای تهیه‌شده، دستمایه نقد فضای مجازی قرار گرفت.
روشن است روایت رخدادی مانند جنگ ۱۲روزه، با بار سنگین انسانی، سیاسی و تاریخی، برای کسانی که این روزها را از نزدیک دیده‌اند، نیازمند فاصله‌گذاری زمانی، بررسی چندصدایی و نگاه میان‌رشته‌ای است؛ نه یک خط تولید سریع محتوا. شگفت آنکه جمع‌شدن ناگهانی قطار نویسندگان خود نشانه‌ای است از اینکه به‌جای انسجام روایی، بیش از هر چیز به تکمیل یک پروژه فوری فکر شده است. ادعای تقویت هویت ملی هم با این شتاب‌زدگی سازگار نیست. هویت، لایه‌هایی عمیق و زمان‌بر دارد و با محتوای خلق‌الساعه نه شکل می‌گیرد و نه تثبیت می‌شود.
حقیقت این است که دانش‌آموز امروز بیش از گذشته نسبت به رفتارهای نمایشی حساس است. او به‌خوبی می‌فهمد کجا هدف «آگاهی» است و کجا هدف «اقدام نمایشی». واکنش همان دانش‌آموز در فضای مجازی، گویاتر از هر تحلیل دیگری است. «آموزش‌وپرورش به هیچ‌کدام از قول‌هایش عمل نکرد، اما این یکی را عجیب سریع اجرا کرد!»؛ این جمله کوتاه، سندی است بر کاهش سرمایه اجتماعی آموزش‌وپرورش و نشانه‌ای از بی‌اعتمادی نسلی که بارها شاهد دخل‌وتصرف‌های شتابی در برنامه‌های درسی بوده است.
نظام آموزشی اگر قصد دارد روایت‌های ملی را در جان نسل آینده بنشاند، باید راهی جز این انتخاب کند. محتواهای هویتی با تأمل، گفت‌وگو با متخصصان و درگیرکردن معلمان و خانواده‌ها شکل می‌گیرند. تصویرسازی از یک رویداد ملی، بدون ارزیابی اثر روانی، بدون سنجش سطح فهم مخاطب و بدون لحاظ‌کردن ظرافت‌های روایی، تنها به مقاومت ذهنی دانش‌آموز می‌انجامد، نه به تعمیق هویت.
مشکل اصلی این نیست که «جنگ ۱۲روزه» نباید تدریس شود؛ مسئله این است که چگونه و در چه زمانی باید تدریس شود. شتاب‌زدگی در روایت، همیشه سطحی‌سازی را به دنبال دارد و سطحی‌سازی در آموزش، خطایی استراتژیک است. آموزش‌وپرورش اگر می‌خواهد به‌جای فاصله‌انداختن، پیوند ایجاد کند، باید از این الگوی عجولانه فاصله بگیرد و به سمت صبر، دقت و تولید محتوای معتبر بازگردد.