ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

به گزارش ایسنا و بنا بر اعلام این دانشگاه، دکتر مسعود خداپناه، استاد راهنما و دکتر امیرحسین منتظرحجت، استاد مشاور این رساله بودند.

همچنین دکتر تقی ابراهیمی از دانشگاه فردوسی مشهد، دکتر ابراهیم انواری و دکتر بهروز صادقی از دانشگاه شهید چمران اهواز، داوری این رساله را برعهده داشتند.

در چکیده این رساله آمده است: «این پژوهش به واکاوی تطبیقی نقش مزیت نسبی صنعتی در فرآیند متنوع‌سازی صادرات و رشد اقتصادی در دو گروه از کشورهای نفتی توسعه‌یافته و در حال ‌توسعه می‌پردازد تا به چالش کلیدی دستیابی به رشد پایدار در اقتصادهای متکی به منابع پاسخ دهد. چارچوب نظری تحقیق بر پایه نظریه‌های تغییر ساختاری و تجارت بین‌الملل استوار است و با استفاده از روش اقتصادسنجی پانل پویا (GMM) برای دوره زمانی ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰، به آزمون فرضیه‌ها می‌پردازد. برای سنجش مزیت نسبی، از شاخص مزیت نسبی آشکار شده متقارن (SRCA) در نُه گروه عمده صنعتی استفاده شده است. یافته‌های تحقیق حاکی از یک واگرایی معنادار میان دو گروه است: در کشورهای نفتی توسعه‌یافته، مزیت نسبی صنعتی در کنار سرمایه انسانی و فیزیکی، به یک تغییر ساختار موفق، ارتقای متنوع‌سازی صادرات و نهایتاً رشد اقتصادی پایدار منجر شده است. در مقابل، در کشورهای نفتی درحال ‌توسعه، مزیت نسبی عمدتاً به شکل ایستا و محدود به صنایع پتروشیمی باقی مانده و فرآیند متنوع‌سازی واقعی در سبد صادراتی رخ نداده است. در نتیجه، پیوند میان مزیت نسبی و رشد اقتصادی در این گروه به مراتب ضعیف‌تر بوده است. نتایج همچنین نقش تعیین‌کننده سرمایه انسانی را در خلق مزیت نسبی پویا و افزایش تنوع صادراتی تأیید می‌کند. این پژوهش نتیجه می‌گیرد که گذار از مزیت ایستا به پویا یک الزام راهبردی است و به کشورهای نفتی در حال‌ توسعه توصیه می‌شود با سرمایه‌گذاری هدفمند در سرمایه انسانی، ارتقای سطح فناوری و تقویت صنایع غیرنفتی، مسیر خود را به سمت رشد پایدار هموار سازند.»

انتهای پیام