ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها، فاطمه گلوی: سیستان و بلوچستان، استانی که سال‌ها به واسطه موقعیت جغرافیایی ممتاز و منابع ارزشمند خود مورد توجه قرار داشته، امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند بهره‌گیری از ظرفیت صنایع کوچک است.

صنایع کوچک همواره به عنوان شریان‌های پویای اقتصاد شناخته می‌شوند؛ بخش‌هایی که با انعطاف‌پذیری بالا، سرعت در تطبیق با نیاز بازار و توانایی تبدیل ایده به محصول، می‌توانند نقشی بی‌بدیل در ایجاد اشتغال و ارزش‌آفرینی ایفا کنند.

در استان سیستان و بلوچستان، این جایگاه دوچندان اهمیت می‌یابد؛ چرا که دسترسی به بندر اقیانوسی چابهار، نزدیکی به بازارهای منطقه‌ای همچون پاکستان و افغانستان، و وجود مواد اولیه متنوع، فرصت‌هایی ویژه برای صنایع کوچک فراهم ساخته است.

فرآوری و تولید محصولات جدید، زمینه ارتقای جایگاه صنعتی استان

در حوزه‌های غذایی، شیمیایی و سلولزی، زمینه‌های فراوانی برای توسعه وجود دارد. از یک سو، امکان تأمین مواد اولیه از طریق واردات و ترانزیت از بندر چابهار مهیاست، و از سوی دیگر، محصولات کشاورزی و ضایعات آن ظرفیت بالقوه‌ای برای فرآوری و تولید محصولات جدید ایجاد کرده‌اند. ترکیب این دو مزیت می‌تواند زمینه‌ساز شکل‌گیری زنجیره‌های ارزش افزوده و ارتقای جایگاه صنعتی استان باشد.

با وجود این ظرفیت‌ها، چالش‌هایی همچون محدودیت در زیرساخت‌های انرژی و آب، دشواری در تأمین مالی، بروکراسی‌های اداری و کمبود نیروی متخصص، مانع شکوفایی کامل صنایع کوچک شده است. رفع این موانع، نیازمند سیاست‌گذاری هدفمند، سرمایه‌گذاری در آموزش و پژوهش، و حمایت جدی در حوزه صادرات است.

صنایع کوچک، یادآور مسئولیت مشترک صنعتگران، سیاست گذاران و نهادهای علمی است تا با هم‌افزایی، آینده‌ای درخشان برای سیستان و بلوچستان رقم بخورد؛ آینده‌ای که در آن صنایع موتور محرک توسعه و اشتغال پایدار باشند.

صنایع کوچک ستون فقرات اقتصاد سیستان و بلوچستان

رئیس انجمن صنایع همگن شیمیایی و سلولزی استان سیستان و بلوچستان در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: صنایع کوچک در توسعه اقتصادی کشور و به‌ویژه استان سیستان و بلوچستان تأثیر چشمگیری دارد.

هادی عظیمی با بیان اینکه صنایع کوچک ستون فقرات اقتصاد هستند؛ افزود: در استانی مانند سیستان و بلوچستان، این نقش پررنگ‌تر می‌شود. این منطقه به دلیل موقعیت جغرافیایی منحصربه‌فرد، منابع متنوع و ظرفیت‌های بکر، همواره به عنوان دروازه طلایی اتصال ایران به آب‌های آزاد و بازارهای بین‌المللی مطرح بوده است.

وی بیان کرد: صنایع شیمیایی و سلولزی به دلیل ارزش افزوده بالا و توانایی ایجاد اشتغال تخصصی، می‌توانند پیشران اصلی توسعه استان باشند.

رئیس انجمن صنایع همگن شیمیایی و سلولزی استان سیستان و بلوچستان گفت: مواد اولیه این صنایع از طریق بندر چابهار و همچنین محصولات کشاورزی استان مانند خرما، سیب‌زمینی و ضایعات کشاورزی که قابلیت تبدیل به محصولات سلولزی و بی و پلیمرها را دارند، تأمین می‌شود؛ این اتفاق فرصتی کم‌نظیر برای ایجاد زنجیره ارزش در استان است.

صنایع کوچک در استان سیستان و بلوچستان با چالش‌هایی مواجه است

عظیمی مهم‌ترین مشکلات این بخش را این چنین بیان کرد: محدودیت در زیرساخت‌های انرژی و آب در برخی مناطق استان؛ تأخیر در دسترسی به مواد اولیه به دلیل مشکلات حمل‌ونقل و گمرکی؛ کمبود سرمایه در گردش و بی‌اعتمادی بانک‌ها به واحدهای کوچک؛ کمبود نیروی متخصص در حوزه‌های فنی و تخصصی.

وی با اشاره به ظرفیت‌های منطقه آزاد چابهار تأکید کرد: سیستان و بلوچستان می‌تواند با نگاه استراتژیک به هاب صنایع شیمیایی و سلولزی شرق کشور تبدیل شود. دسترسی مستقیم به بنادر بین‌المللی، موقعیت ممتاز ترانزیتی، منابع کشاورزی و معدنی، و نیروی جوان، زمینه‌ساز یک جهش اقتصادی بزرگ خواهد بود.

توانمند سازی پایدار زنان سرپرست خانوار ایرانشهر

کارآفرین فعال در حوزه آموزش و توانمندسازی زنان در ایرانشهر، در گفت‌وگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: بیش از ده سال است که در زمینه ایجاد اشتغال پایدار برای بانوان به‌ویژه زنان سرپرست خانوار فعالیت می‌کنم و تلاش دارم به جای کمک‌های مقطعی، زمینه توانمندسازی پایدار این قشر از جامعه را فراهم کنم.

صدیقه نظری با بیان اینکه در سال‌های ابتدایی فعالیت بیشتر بر تولید و عرضه مستقیم محصولات محلی تمرکز داشته است، افزود: در سه سال اخیر مسیر کاری خود را تغییر داده‌ام و تمرکز را بر آموزش و برگزاری کارگاه‌های مهارتی قرار داده‌ام. در حال حاضر هدف اصلی کارگاه، آموزش تولید محصولات خانگی به بانوان و ایجاد مسیر ورود آنان به بازار کار است.

آموزش کسب مهارت همراه با در اختیار گذاشتن تجهیزات برای بانوان ایرانشهری

کار آفرین فعال ایرانشهر توضیح داد: آموزش‌های ارائه‌شده این کارگاه شامل رشته‌های متنوعی از جمله خیاطی (با در اختیار گذاشتن چرخ خیاطی به‌صورت امانی بین شش ماه تا یک سال)، رشته‌بری (با در اختیار گذاشتن دستگاه رشته بری و معرفی بازار کار تا ۳ ماه)، تولیدات خانگی، عرقیات و انواع ترشیجات و محصولات محلی است.

وی تأکید کرد: این مدل آموزشی، علاوه بر یادگیری مهارت، امکان استفاده عملی از وسایل کار را برای بانوان فراهم می‌کند.

نظری با اشاره به چالش‌های اقتصادی خانواده‌های آسیب‌پذیر در منطقه گفت: به جای آنکه نهادها و خیرین بسته‌های معیشتی یا کمک‌های نقدی مقطعی توزیع کنند، بهتر است ابزار کار در اختیار خانواده‌ها قرار گیرد. این اقدام زمینه ایجاد شغل پایدار را فراهم کرده و موجب می‌شود زنان بتوانند مستقل و قدرتمند وارد بازار کار شوند.

این بانوی کارآفرین در پایان خاطرنشان کرد: حمایت از بانوان از طریق آموزش‌های تخصصی و تأمین تجهیزات کار، بهترین مسیر برای توانمندسازی واقعی و خروج آنان از چرخه فقر است.