او جدول زمانی سهساله را بسیار بلندپروازانه توصیف و استدلال کرد «چرا که ایالات متحده از چند دهه پیش در حال بررسی امکان استقرار سامانههای رهگیر موشکی در فضا بوده است. این موضوع همچنان دشوار و از نظر فنی بسیار پرریسک است».این منبع ناشناس توضیح داد که تعداد ماهوارههایی که برای دستیابی به احتمال موفقیت در رهگیری موشکها نیاز است، با توجه به وسعت سرزمینی که باید تحت پوشش قرار گیرد و زمان لازم برای واکنش، بسیار زیاد خواهد بود.ژنرال مایکل گوتیلن از نیروی فضایی آمریکا که از سوی ترامپ در ماه مه مأموریت هدایت پروژه گنبد طلایی را عهدهدار شده، در سخنرانی هفته گذشته خود در یک نشست صنعت فضایی به این چالش اشاره کرد و گفت «فکر میکنم چالش فنی اصلی، ساخت سامانهی رهگیر مستقر در فضا خواهد بود. باور دارم که این فناوری وجود دارد. فکر میکنم همه عناصر فیزیکی لازم برای تحقق آن را اثبات کردهایم. اما هنوز دو چیز را ثابت نکردهایم: نخست اینکه آیا میتوانیم آن را با صرفهجویی اقتصادی انجام دهیم؟ و دوم، آیا میتوانیم آن را در مقیاس وسیع تولید کنیم؟ آیا میتوانیم به اندازه کافی ماهواره بسازیم تا با تهدید مقابله کنیم؟ آیا میتوانیم زیرساخت صنعتی را بهسرعت گسترش دهیم تا این ماهوارهها تولید شوند؟»به گفته منبع دوم، آزمایشهای برنامهریزیشده برای سال ۲۰۲۸ در واقع ممکن است صرفاً «مرحله نخست» این پروژه باشند. او یادآور شد که در حال حاضر هدف اصلی این پروژه، پیش بردن سریع کار با تکیه بر سامانههای موجود است تا ثابت شود که مفهوم کلی این سپر موشکی گسترده، ارزش سرمایهگذاری بیشتر را دارد.
ترامپ اعلام کرده ۲۵ میلیارد دلار از بسته کاهش مالیات و هزینهها برای پروژه گنبد طلایی اختصاص داده میشود، اما منابع پنتاگون میگویند هزینه واقعی این پروژه احتمالاً چند صد میلیارد دلار خواهد بود.کارشناسان نگراناند که در روند پرشتاب اجرای پروژه، نظارتهای کیفی و فنی نادیده گرفته شود و در نهایت، پس از صرف هزینه هنگفت، سامانه از آزمونها موفق بیرون نیاید.