ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

محمد حیدری در حاشیه نشست خبری ترجمان و تبادل دانش که در معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد برگزار شد، در گفتگو با خبرنگار مهر، با اشاره به اینکه موضوع بیماری سرطان در کشور و جهان در حال افزایش است، اظهار کرد: طبق آخرین آمار ابتلاء به سرطان کولورکنال، ۱۵.۹ در هر ۱۰۰ هزار نفر ابتلاء هستند.

وی افزود: در بسیاری از موارد بعد از آنکه بیماری به مراحل پیشرفته وارد شد، تشخیص داده می‌شود.

این پژوهشگر ادامه داد: در این پژوهش سعی شده به روش‌های غیردارویی پرداخته شود، از همین رو یک گروه ۳۰ نفره از بیماران به عنوان گروه مداخله و یک گروه هم به عنوان کنترل انتخاب شد.

حیدری عنوان کرد: حدود چندین ماه طول کشید تا این افراد آموزش ببینند، سعی شد برای گروه مداخله ۶ جلسه برگزار شود که به دو قسمت مداخله آموزشی و مداخله حمایتی تقسیم شد.

وی خاطرنشان کرد: تمرکز در مداخله حمایتی بر خنده‌درمانی و کاردرمانی بود، در بخش کاردرمانی با توجه به مشاروه‌هایی که انجام شد ساخت کاردستی، اوریگامی و… منظور شده بود، در بخش خنده درمانی هم از پروتکل‌هایی که در این زمینه وجود دارد استفاده شد.

این پژوهشگر اضافه کرد: در هر جلسه‌ای که برگزار شد سعی گردید خلاصه‌ای از جلسه قبل مطرح و تلاش شد تا آموزش‌ها به صورت گروهی در جایی خارج از بیمارستان مثل پارک و … برگزار شود.

حیدری بیان کرد: زمان هر جلسه حدود ۴۵ دقیقه بود و محتوا فیلم‌برداری شد و در شبکه‌های اجتماعی برای افراد غایب یا کسانی که می‌خواستند محتوا در دسترس آن‌ها باشد، بارگذاری شد.

وی تاکید کرد: در بخش مداخله آموزشی در خصوص بیماری، رژیم‌هایی غذایی و دارویی که باید رعایت شود، روند درمان و… برای شرکت‌کنندگان توضیحاتی داده می‌شد، همچنین قبل و بعد از مداخله پرسشنامه‌ها جمع‌آوری و تحلیل شدند.

این پژوهشگر تصریح کرد: تحلیل پرسشنامه‌ها معنادار بود، در مداخلات سطح استرس و تنیدگی ادراک شده بیمار کاهش پیدا کرده بود و تاب‌آوری آنان افزایش داشت، یکی از مشکلاتی که در بیماران سرطانی وجود دارد، تاب‌آوری است، این مسئله بسیار مورد تاکید است که انسان‌ها بتوانند در برابر بحرانی مثل بیماری سرطان تاب بیاورند و روند درمانی خود را ادامه دهند.

حیدری یادآور شد: این پژوهش نشان داد که اقدامات غیر دارویی مثل خنده‌درمانی، کار درمانی و افزایش اطلاعات در مورد بیماری کمک می‌کند که مداخلات دارویی برای فرد بیمار کاهش پیدا کند و با مداخلات مکمل می‌توان سیر دارویی را کاهش دهیم.

وی اظهار داشت: بعد از آنکه سرطان رخ می‌دهد همه به دنبال درمان دارویی هستند ولی با اقدامات مکمل و حمایتی می‌توان بار بیماری، مصرف دارو، استرس و هزینه‌های تحمیل شده به خانواده و جامعه را کاهش دهیم.