ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان
برترینها: داستان پرسپولیس و اسماعیل کارتال به صفحات آخر رسیده و به نظر میرسد قسمت دومی هم ندارد. این سرمربی ترکیهای، اتفاقات در منطقه و را بهانه کرده و از این گفته که خانوادهاش رضایتی برای بازگشت او به تهران ندارند. هرچند که با چنین پیشفرضی، باز هم به طور قطعی، جداییاش را اعلام نکرده ولی اظهارات اخیر او، مسئولان باشگاه را به فکر فرو برده تا هرچه زودتر جانشین کارتال را پیدا کنند. ضمن اینکه کم نیستند شایعاتی که خبر میدهند کارتال، جنگ یا اینترنت ملی را بهانه کرده تا قید قراردادش با پرسپولیس را بزند و به یکی از پیشنهادات دیگرش که آورده مالی بیشتری برایش خواهد داشت، پاسخ مثبت دهد. هرچه که باشد ولی در اصل داستان تفاوتی ایجاد نمیکند؛ پرسپولیس باید به جای او سرمربی دیگری بیاورد. حتی سردار دورسون هم انگار فتنی شده و پرسپولیس باید فکر مهاجمی تازه باشد.
فوتبال 360 در این باره مینویسد: در حالت معمول، طبیعی بود که پرسپولیسیها بیش از هر زمان دیگری به فکر استخدام یک سرمربی خارجی باشند ولی از آنجا که وضعیت در ایران برای خارجیها مسئلهساز شده، این مورد از حالت طبیعی خارج شده و از همین حالا زمزمههایی مبنی بر اینکه شاید پرسپولیس مجبور شود فصل را با یک سرمربی ایرانی استارت بزند، شنیده میشود. در این بین، باوجود آنکه هنوز جدایی کارتال قطعی نشده و هنوز میل 100 درصدی مسئولان باشگاه به سرمربیان ایرانی علنی نشده، اسامیای حول باشگاه شنیده میشود که شاید مذاکره با آنها به جریان بیفتد.
اگر پرسپولیس قرار باشد به فکر استخدام یک سرمربی ایرانی باشد، بدون ذرهای تردید، یحیی گلمحمدی «بهترین» گزینه است. او پرسپولیس را مثل کف دست بلد است و با این تیم افتخارات زیادی به دست آورده. یحیی علاوه بر شناخت از ساختار باشگاه و بازیکنان این تیم، پایگاه بسیار درخور توجهی هم نزد هواداران باشگاه دارد. موضوعی که میتواند او را بدون فوت وقت به سمت موفقیت در باشگاه سوق دهد. باوجود این، برای انتخاب یحیی 2 مشکل عمده وجود دارد که یکی از دیگری سختتر است.
اولین آنها این است که او تحت قرارداد با باشگاه فولاد است و به این سادگیها جدا نمیشود. هرچند آنهایی که فوتبال ایران را دنبال میکنند میدانند این موضوع بحران چندان زیادی در دل ندارد. اتفاقا پیشتر، پرسپولیس یک بار یحیی را زمانی که مربی باشگاه دیگری بود، جذب کرد. مشکل اصلیتر ولی اینجاست که رابطه یحیی با رضا درویش، مدیرعامل کنونی پرسپولیس شکرآب است و طرفین تمایل چندانی به همکاری با یکدیگر دارند. به هرروی، آنچه که واضح است اینکه هیچ گزینه ایرانی دیگری، نمیتواند در این مقطع به خوبی یحیی برای پرسپولیس باشد.
با پایان احتمالی همکاری کارتال با پرسپولیس و قطع همکاری برانکو با تیم ملی چین، برانکو گزینه جدی هدایت پرسپولیس است. او اما نمیتواند این مسئولیت را بپذیرد، زیرا در شرایط فعلی به این منطقه نمیآید. برانکو در سال 1381، همزمان با جنگ دوم خلیج فارس بین آمریکا و عراق که ایران نقشی در آن نداشت، هدایت تیم ملی ایران را رها کرد و به کشورش بازگشت. او پس از پایان جنگ در سال 1382 به ایران برگشت و دوباره هدایت تیم ملی را بر عهده گرفت. پرسپولیسیها نباید تصور کنند برانکو در شرایط کنونی به ایران میآید. او در چنین موقعیتهایی فعالیت نمیکند، بهویژه پس از درگیری 12 روزه اخیر که پای مسائل نظامی در میان بوده است.
وقتی قرار باشد از «مهم» و «جذاب»ترین گزینه عبور کرد، طبیعی است که باید به سمت منطقیترین گزینه چرخید: کریم باقری. او سالهاست به عنوان نفر دوم در پرسپولیس فعالیت میکند و به خوبی با خموچم کار در این باشگاه آشنا است. کریم شاید فاکتورهای لازم برای نشستن روی نیمکت سرمربیگری این تیم را هم داشته باشد اما احتمالا نتیجهای که باب میل هواداران است از این مسیر عبور نکند. عمدهترین مشکل ولی سلیقه کریم است که ظاهرا خیلی با سرمربیگری جور درنمیآید. او بارها عنوان کرده چنین پستی را دوست ندارد و نمیخواهد به عنوان سرمربی به کارش ادامه دهد. البته که شاید پرسپولیس مجبور به حرکت به سمت کدخدامنشی شود تا اگر گزینههای خارجیاش راضی نشدند، باقری را وادار به نشستن روی صندلی نفر اول کادر فنی کند.
فهرست مربیان داخلی که توانایی هدایت پرسپولیس را داشته باشند چندان زیاد نیست. تعدادی از آنها در بالا گفته شد که مهمترین پایگاه، یعنی سکو را دارند. حالا میتوان به این فهرست، فرد یا افراد دیگری اضافه کرد که شاید مدیریت باشگاه مجبور شود به سمت آنها هم بچرخد یا حداقل نیمنگاهی به آنها داشته باشند. در بین مربیان شاغل در فوتبال ایران، به غیر از یحیی و کریم، تارتار همواره بیشترین درصد احتمال حضور روی نیمکت سرمربیگری پرسپولیس را به خودش اختصاص داده است. او سالهاست در لیگ برتر سرمربیگری میکند و شاید بالاخره این بار، شانس در خانه او را هم زد.