در حالی که طی یک دهه گذشته نرخ تشخیص اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD) به‌طور پیوسته افزایش یافته، اما همچنان گروه بزرگی از زنان مبتلا بدون تشخیص و درمان می‌مانند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از دیلی میل، به گفته متخصصان، اغلب تشخیص این اختلال در زنان به‌دلیل تفاوت‌های رفتاری و فرهنگی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد و همین امر موجب می‌شود حدود ۷۵ درصد از زنان مبتلا بدون تشخیص و درمان بمانند.
یانینا ماشکه، روان‌شناس شناختی و مربی تخصصی ADHD، می‌گوید بخش عمده‌ای از دانسته‌های علمی درباره این اختلال، بر اساس مطالعاتی است که عمدتاً روی مردان انجام شده است. در حالی که بروز و نمود ADHD در زنان تفاوت‌های قابل‌توجهی دارد و اغلب همین تفاوت‌ها موجب تشخیص‌های اشتباه یا نادیده گرفتن علائم در آن‌ها می‌شود.
در زنان، علائمی چون کم‌رویی، حساسیت شدید به صداها و تغییرات خلقی شدید شایع‌تر است. بسیاری از آن‌ها به اشتباه با برچسب‌های اجتماعی مانند «شاد و پرجنب‌وجوش بودن» (bubbly) توصیف می‌شوند یا علائم‌شان به اضطراب، افسردگی و حتی تغییرات هورمونی ماهیانه نسبت داده می‌شود. همین مسئله موجب می‌شود که مشکلات ریشه‌ای این اختلال تشخیص داده نشود و درمان مناسب به تعویق بیفتد.
نکته قابل تأمل آنکه با افزایش آگاهی عمومی و در دسترس بودن درمان‌های دارویی، به‌ویژه در میان زنان ۲۰ تا ۳۰ ساله، تجویز داروهای ADHD در این گروه سنی رشدی چشمگیر داشته است. با این حال، بسیاری از متخصصان هشدار می‌دهند که همچنان تعداد زیادی از زنان در دوران نوجوانی و بزرگسالی بدون تشخیص و درمان باقی می‌مانند و بار روانی و اجتماعی سنگینی را متحمل می‌شوند.
به گفته کارشناسان، در زنان مبتلا به ADHD مشکلاتی چون کاهش عزت نفس، فرسودگی روانی، اضطراب مزمن و چالش‌های شغلی و تحصیلی بیش از مردان شایع است. در بسیاری از موارد، این زنان تنها پس از تحمل سال‌ها ناکامی در روابط شخصی و حرفه‌ای، برای نخستین بار به ارزیابی دقیق و تشخیص بیماری دست می‌یابند.
متخصصان حوزه سلامت روان تاکید دارند که برای جبران این خلأ تشخیصی، نیازمند بازنگری در معیارهای شناسایی علائم، آموزش بهتر به پزشکان و توجه به تفاوت‌های جنسیتی در بروز اختلال هستیم تا از گسترش چرخه نادیده‌انگاری زنان مبتلا به ADHD جلوگیری شود.