تنظیمات
تصویر
مشخصات خبر
اندازه فونت :
چاپ خبر
شاخه : اجتماعی
لینک : econews.ir/5x4018874
شناسه : 4018874
تاریخ :
رنج‌نامه یک خانواده عشایری با ۵ معلول؛ زندگی در عمق محرومیت اقتصاد ایران: شهرکرد - خانواده ای عشایری با ۵ فرزند معلول سال ها با کمترین امکانات اولیه زندگی در یکی از سخت گذر ترین مناطق عشایری چهار محال و بختیاری در انتظار حمایت مسئولان هستند.

ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها، زندگی عشایر در دل طبیعت با کوه‌های سرسخت و سر به فلک کشیده، دره‌های دشوارگذر و شرایط متغیر آب و هوایی مشکلات و دشواری‌های خاص خودش را دارد و در دل همین طبیعت سخت و خشن و مواجهه با چالش‌های بی‌پایان است که عشایر سخت‌کوش و پرتلاش درس مقاومت و زحمت و سرسختی را به ما می‌دهند. عشایر با اقامتی چند ماهه در مناطق دورافتاده و کوهستانی، با مشکلاتی جدی همچون کمبود آب، نداشتن زیرساخت‌های مناسب و امکانات رفاهی محدود روبرو هستند.

خانواده قنبری یکی از نمونه‌های این خانواده‌های سخت‌کوش و پرتلاش عشایری است که عمری را در ییلاق و قشلاق در استان‌های چهارمحال و بختیاری و خوزستان سپری کرده و چرخی از اقتصاد کشور را در عرصه تولید محصول و کشاورزی و دامپروری به حرکت درآورده است. اما آنچه زندگی این خانواده را خاص‌تر و دشوارتر از زندگی دیگر عشایر منطقه کرده است، فرزندان معلول خانواده هستند که علاوه بر تمام مشکلات زندگی عشایری، با مشکلات فراوان و چالش‌های جدی و محدودیت‌های رنج‌آور از جنسی دیگر دست و پنجه نرم می‌کنند.

رنج‌نامه یک خانواده عشایری با ۵ معلول؛ زندگی در عمق محرومیت

جعفرقلی قنبری، اهل روستای بنه‌وار لالی از عشایر کوچ‌روی استان‌های چهارمحال و بختیاری و خوزستان است که حدود ۲۰ روزی می‌شود به همراه همسر و پنج فرزند معلول خود علی، رضا، آمنه، فاطمه و فروزان برای ییلاق، به منطقه شیخ‌علیخان در پای زردکوه رسیدند و مشغول گذران زندگی هستند.

قنبری که به علت سالمندی و از کار افتادگی دیگر قادر به کار نیست و درآمدی ندارد با همان لهجه بختیاری و خونگرم و با صداقت همیشگی عشایر ابتدا شکر خدایش را به جا می‌آورد و سپس در خصوص مشکلات خود و خانواده‌اش به خبرنگار مهر می‌گوید: قبلاً در زمین مردم کار کشاورزی می‌کردم و دامپروری هم داشتم اما دیگر قادر به کار کردن نیستم و از کار افتاده شدم.

پدر پنج فرزند معلول در منطقه عشایری شیخ علیخان کوهرنگ ادامه داد: ما امکانات و آب و برق در خانه نداریم و حیاط کوچکی داریم که رفت و آمد برای فرزندان معلولم دشوار است.
قنبری تصریح کرد: پسرم رضا سردرد دارد و باید او را به دکتر ببریم اما بیمه ما را قطع کردند و مجبوریم داروها را با قیمت آزاد از شهر خریداری کنیم که رفت و آمد و تأمین هزینه برایمان بسیار سخت است. دفعه قبلی سفارش دادیم از اهواز داروها را برایمان آوردند.

وی گفت: زمینی برای کشاورزی ندارم و گاو و گوسفندان و مرغ و خروس‌ها را هم پنج سالی است که فروختیم و درآمدی ندارم. با مستمری که از بهزیستی و کمیته امداد دریافت می‌کنم، امورات خودمان را می‌گذرانیم.

قنبری اظهار کرد: فرزندان معلول من درس نخواندند و مدرسه هم نرفتند و برای جابجایی و کوچ هم مشکلات زیادی داریم باتوجه به گرمای شدید منطقه لالی ناچار شدیم به ییلاق بیاییم زیرا فرزندانم به علت ضعف و بیماری توانایی تحمل گرما را ندارند؛ اینجا هم تهیه آب برایمان بسیار مشکل است.

سازو کار حمایت از خانواده عشایری صاحب فرزندان معلول

برای پیگیری کمک‌های نهادهای مربوط به این خانواده عشایری و دارای فرزندان معلول ابتدا به سراغ رئیس اداره امور عشایر شهرستان کوهرنگ رفتیم تا ساز و کارهای ممکن برای این حمایت از این خانواده عشایری را جویا شویم.

رنج‌نامه یک خانواده عشایری با ۵ معلول؛ زندگی در عمق محرومیت

فرامرزی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه خانواده قنبری از عشایر کوچ‌روی استان هستند که در تابستان‌ها در ییلاق زردکوه و زمستان‌ها در قشلاق بنه‌وار مستقر می‌شوند، اظهار کرد: پدر این خانواده سال گذشته درخواست تانکر آب داشت که آن را تهیه و اهدا کردیم.

رئیس اداره امور عشایر شهرستان کوهرنگ ادامه داد: سال گذشته این خانواده را نمی‌شناختم اما کلیپی از آنها دیدم و آقای قنبری را در این کلیپ شناختم که یک تانکر از امور عشایر دریافت کرده بود. فرامرزی افزود: کنجکاو شدم که شرایط زندگی آنها را بهتر آشنا شوم لذا به محل اقامتشان رفتم و در خصوص نیازهایشان جویا شدم که تقاضای پنل خورشیدی داشتند. بنده پنل را از شهرستان کوهرنگ به منطقه بنه‌وار لالی در استان خوزستان بردم و تحویل این خانواده دادم.

رئیس اداره امور عشایر شهرستان کوهرنگ در خصوص دیگر حمایت‌ها و اقدامات در قبال عشایر منطقه، بیان کرد: بازگشایی مسیرهای کوچ و کمک به تأمین آب، توزیع پنل‌های خورشیدی و … از جمله خدماتی است که به جمعیت عشایر ارائه می‌شود.

خانواده قنبری به زودی خانه‌دار می‌شوند

همچنین معصومه محمدی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه پرونده این خانواده عشایری برای دریافت حمایت و کمک خیران به کوهرنگ منتقل شد، اظهار کرد: این امر مستلزم زمان بود که رئیس اداره بهزیستی شهرستان کوهرنگ این موضوع را پیگیر شد و توانست پرونده ۲ نفر از آنها را به کوهرنگ انتقال بدهد تا شرایط حمایت از آنان از لحاظ ساز و کار اداری فراهم شود.

مدیرکل بهزیستی استان چهارمحال و بختیاری با اشاره به اینکه امسال خوشبختانه یک منزل مسکونی ۱۴۰ متری برای خانواده قنبری تهیه شده است، ادامه داد: این منزل به ارزش یک میلیارد و ۱۵۰ میلیون تومان خریداری شده و پس از انتقال سند، زمینه استقرار آنها تا شهریورماه امسال فراهم می‌شود.

محمدی بیان کرد: این منزل مسکونی فضای کافی و حیاط نیز دارد. همچنین چند قلم کالای ضروری منزل اعم از یخچال، تلویزیون، فرش، ماشین لباسشویی و… با کمک خیران برای این خانواده تهیه شده و در اختیار آنها قرار می‌گیرد و از شهریورماه پس از اتمام قرارداد مستأجر فعلی، مستقر می‌شوند.

رنج‌نامه یک خانواده عشایری با ۵ معلول؛ زندگی در عمق محرومیت

مدیرکل بهزیستی استان چهارمحال و بختیاری تصریح کرد: سال گذشته ۲ کمک ۲۰ و هشت میلیون تومانی با کمک خیران نیک‌اندیش به این مددجویان بهزیستی تقدیم شد.
محمدی تصریح کرد: سال گذشته همچنین یک اتاقک به همراه سرویس بهداشتی برای خانواده قنبری احداث و مناسب‌سازی شده بود که به راحتی عبور و مرور کنند؛ برق این خانواده از طریق پنل خورشیدی تأمین می‌شود اما برای تأمین آب باید به چشمه مراجعه کنند که طبیعتاً دشوار است.

وی با اشاره به اینکه انتقال پرونده و ارائه خدمات بهزیستی استان به خانواده قنبری از ماه گذشته جریان یافته است در خصوص مشکل بیمه این خانواده، افزود: با راه‌اندازی مرکز سیار معلولان ذهنی و جسمی و با همکاری شبکه بهداشت مشکل تأمین دارو برای خانواده‌های عشایر و مناطق حتی‌الامکان تقلیل می‌یابد.

محمدی در پایان گفت: در خصوص خانواده آقای قنبری این آمادگی وجود دارد که فهرست داروهای مورد نیاز خودشان را به اداره بهزیستی شهرستان کوهرنگ اعلام کنند تا تمهیدات تهیه دارو از مرکز بهداشت را فراهم کنند.

به گزارش خبرنگار مهر، گفتگوها با نهادهای حمایتی در خصوص اقدامات و خدمات ارائه شده به خانواده قنبری در شیخ‌علیخان کوهرنگ حکایت از حمایت‌های خوبی دارد که البته کافی نیست و جا دارد نهادهای حمایتی و البته خیران نیک‌اندیش که همواره در میانه میدان نقش‌آفرین و گره‌گشا هستند، نگاه ویژه‌ای به مشکلات این خانواده عشایری نیازمند کمک در زمینه درمان و سلامت، تأمین دارو، معیشت، لوازم ضروری همچون ویلچر و … داشته باشند.