ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان
روزنامه اعتماد: تیم ملی فوتسال زنان ایران هم به سرنوشت تمام تیمهای ملی در دو، سه سال گذشته دچار شد. کدام سرنوشت؟ ناکامی!
فاتح بلامنازع فوتسال زنان آسیا در دوره اخیر این رقابتها با نمایشهایی ضعیف در نهایت راه به جایی نبرد و با شکست مقابل ژاپن از رسیدن به مرحله پایانی باز ماند. دختران فوتسال ایران در دور گروهی بعد از دو برد سخت مقابل تیمهای تازهکار در فوتسال زنان در بازی آخر مرحله گروهی برای اینکه صدرنشین نشوند و تا فینال به ژاپن نخورند در یک بازی پرانتقاد که اصول فیرپلی را مخدوش میکرد عمدا تن به تساوی مقابل ویتنام دادند. اما از آنجایی که سزای ترس، مرگ است خود ژاپن با شکست در دیدار پایانی مرحله گروهیاش دوم شد و در نهایت فعل و انفعالات جدول به گونهای شد که دو تیم در نیمه نهایی به هم رسیدند و این ژاپن بود که در یک بازی برتر با نتیجه سه بر دو به برتری دست پیدا کرد و به فینال رسید. ملیپوشان ایران که عنوان پرافتخارترین تیم آسیا که در بازی یک چهارم نهایی هم به سختی و بعد از تساوی در وقتهای قانونی در اوقات اضافه موفق به شکست چین تایپه شده بودند با این باخت نتوانستند از عنوان قهرمانی خود دفاع کنند.
در روزهای آینده حتما از نظر فنی شرایط دختران تیم ملی فوتسال را بررسی خواهیم کرد. ضعفهای کادر فنی را میشماریم و به مشکلات آمادهسازی این تیم، میانگین سنی بالای بچهها و محاسبهگری اشتباهی که مدتی است گریبانگیر کلیت فوتبال ایران شده (کما اینکه در فوتبال ساحلی هم شاهد بودیم) میپردازیم.
نکتهای که امروز باید بار دیگر بر آن تاکید کنیم ناکامی همیشگی فدراسیون فوتبال است که هر روز سیاهه ناکامیاش طولانیتر میشود. شاید برخی تصور کنند این حرفها تکراری است! ما هم تایید میکنیم که سریال ناکامیهای فدراسیون تکراریتر از سریال مختار است! بله چون اتفاق متفاوتی رخ نداده. چون شکستهای تیمهای ملی فوتبال ایران از بزرگسالان تا نوجوانان و جوانان، از امید تا فوتبال ساحلی، از فوتبال زنان تا فوتسال زنان مدام در حال تکرار شدن است. ما هم دوست داریم موفقیتی به دست بیاید تا آن را بازتاب دهیم اما کو؟
پس باید نوشت تا آن کسانی که سال 1401 موجبات بازگشت این مدیر امتحان پس داده و شکست خورده را به فوتبال هموار کردند فراموش نکنند چه بر سر فوتبال آوردند. تا آنهایی که اسفند سال گذشته اجازه دادند تاج بدون رقیب و در یک انتخابات پر ایراد از لحاظ قانونی و پر ابهام دوباره در سمت خود باقی بماند بفهمند هر اقدامی نتایج خاص خودش را خواهد داشت. اگر تیم ملی فوتبال نوجوانان ایران به ترکمنستان میبازد، اگر فوتبال ساحلی مقابل بلاروس گلباران میشود، اگر تیم ملی شش تا از انگلیس میخورد و ناکام از جام ملتها برمیگردد، اگر فوتسال زنان به عنوان طلایهدار فوتسال آسیا به چنین روزی میافتد همه نتایج تصمیماتی است که در بزنگاهها گرفته شد! نهادهای نظارتی چطور؟ آیا آنها هم همچنان میخواهند خودشان را به ندیدن بزنند؟ بعد از حذف تیم ملی فوتبال ساحلی نوشتیم از این فوتبال خاکستر هم باقی نمیماند. یک هفته بعد با حذف تیم ملی فوتسال زنان شاهد از غیب رسید! آیا میخواهید تنها نظارهگر طولانیتر شدن این فهرست مملو از ناکامی باشید یا به خودتان میآیید و برای نجات فوتبال کاری میکنید؟