ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

به گزارش خبرگزاری مهر، بروس شولتن، مدیر فنی و هم‌بنیان‌گذار شرکت آمریکایی Moleaer، یکی از چهره‌های مطرح در توسعه فناوری نانوحباب در جهان، در یادداشتی در شبکه اجتماعی لینکدین، از پیشرفت ایران در بهره‌برداری از این فناوری در حوزه کشاورزی و آبزی‌پروری تمجید کرد. وی استفاده گسترده از سامانه‌های نانوحباب در گلخانه‌ها و مزارع پرورش آبزیان ایران را «نمونه‌ای عملی از نوآوری پایدار» توصیف کرد که بدون نیاز به گسترش اراضی کشاورزی، به افزایش بازده و بهره‌وری منجر شده است.

شولتن با اشاره به نصب سامانه‌های نانوحباب در بیش از ۱۵۰ گلخانه ایرانی، اعلام کرد این فناوری موجب رشد ۱۵ درصدی عملکرد محصولات کشاورزی در این واحدها شده و با بهبود بهره‌برداری از منابع آبی، گامی مؤثر در راستای پایداری محیط‌زیست محسوب می‌شود. او همچنین به برنامه ایران برای دو برابر کردن تولید آبزی‌پروری، از ۵۰۰ هزار تن به یک میلیون تن، با کمک نانوحباب‌های اکسیژن‌رسان اشاره کرد و آن را اقدامی همسو با استانداردهای جهانی در زمینه بهره‌وری انرژی دانست.

تحلیل تخصصی از یک فناوری بومی‌شده

تحسین شولتن از پیشرفت ایران در این فناوری، از آن جهت اهمیت دارد که وی از منتقدان شناخته‌شده شکاف میان نوآوری‌های آزمایشگاهی و کاربردهای واقعی در صنعت است. او در نوشته خود تحقق فناوری نانوحباب در ایران را از دو منظر مهم بررسی می‌کند: نخست، کاربست عملی این فناوری در حل چالش‌هایی چون امنیت غذایی، که با دیدگاه نقادانه‌اش نسبت به پروژه‌های صرفاً پژوهشی و فاقد خروجی اقتصادی همخوانی دارد. دوم، توجه به اثرات زیست‌محیطی و صرفه‌جویی انرژی، که یکی از دغدغه‌های اصلی وی در پروژه‌های بین‌المللی‌اش به شمار می‌رود.

شرکت Moleaer به‌عنوان یکی از پیشگامان جهانی در تولید و تجاری‌سازی سامانه‌های نانوحباب، فناوری‌هایی را توسعه داده که در تصفیه آب صنعتی، کشاورزی دقیق (Precision Agriculture) و بهینه‌سازی زیست‌محیطی در پروژه‌های متعددی در اروپا، آمریکا و آسیا به‌کار گرفته شده‌اند. در این میان، همگرایی فناوری‌های مورد استفاده در ایران با استانداردهای فنی بین‌المللی، نشانه‌ای از بلوغ فناورانه و سیاست‌گذاری هدفمند در توسعه نانوحباب در کشور است.

از نگاه صاحب‌نظرانی چون شولتن، ورود فناوری نانوحباب به مراحل کاربردی در ایران، فراتر از یک دستاورد فناورانه داخلی است و می‌تواند به‌عنوان الگویی برای کشورهایی با اقلیم خشک و نیازمند بهره‌برداری هوشمندانه از منابع طبیعی معرفی شود.