پرواز تا قله ایثار؛ روایتی از زندگی و شهادت شهید علی‌اکبر شیرودی
اقتصاد ایران: کرمانشاه- شهید شیرودی، خلبان دلاور هوانیروز ارتش،با پروازهایی بی‌بدیل در جبهه‌های، به اسطوره‌ای جاودان در تاریخ بدل شد؛مردی که نه در پی درجه بود، نه شهرت و تنها دفاع از اسلام و وطن هدفش بود.
ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان
خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها: شهید علی‌اکبر شیرودی، یکی از درخشان‌ترین و پرافتخارترین چهره‌های نظامی ایران در دوران دفاع مقدس است. او به‌عنوان خلبان هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران، در عملیات‌های متعددی از جمله عملیات بازی‌دراز درخشید و سرانجام در دشت ذهاب، در منطقه سرپل‌ذهاب، جان به جان‌آفرین تسلیم کرد. رشادت‌ها و دلاوری‌های وی نه‌تنها در حافظه ملت ایران، بلکه در تاریخ هوانوردی نظامی جهان جاودانه شده‌اند.
زندگی‌نامه
علی‌اکبر شیرودی در دیماه ۱۳۳۴ در روستای بالاشیرود از توابع شهرستان تنکابن متولد شد و در سال ۱۳۵۱ وارد ارتش شد و دوره مقدماتی خلبانی را در تهران به پایان رسانده و سپس دوره هلیکوپتری کبرا را در پادگان اصفهان گذراند و با درجه ستوانیاری فارغ‌التحصیل شد.
وی پس از سه سال خدمت در ارتش به کرمانشاه رفت و با خلبان احمد کشوری آشنا شد. شیرودی از ارتشیانی بود که با اوج‌گیری جریانات انقلاب اسلامی به صفوف راهپیمایان پیوست و به دستور حضرت امام (ره) مبنی بر فرار سربازان از پادگان‌ها، او نیز خارج شد. پس از خروج از پادگان درصدد تشکیل گروهی چریکی برآمد و با تعدادی از دوستانش در کرمانشاه در این زمینه اقدام کرد تا اینکه امام خمینی (ره) به میهن بازگشتند و انقلاب به پیروزی رسید.
شیرودی که در جریانات پیروزی انقلاب با پیشمرگان کرد مسلمان همکاری کرده بود، با تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، به سپاه غرب کشور پیوست. در جریان یکی از مأموریت‌های خود با سرپیچی از فرمان بنی‌صدر مبنی بر تخلیه پادگان و انهدام انبار مهمات منطقه، به همراه دو خلبان همفکر خود و با ۲ هلیکوپتری که در اختیار داشتند، در طول ۱۲ ساعت پرواز بی‌نهایت حساس و خطرناک که وی به عنوان تنها موشک انداز پیشاپیش ۲ خلبان دیگر به قلب دشمن یورش برد، توانست مهمات دشمن را درهم کوبیده و خسارات سنگینی بر دشمن وارد آورد.
بنی‌صدر برای حفظ ظاهر ۲ هفته بعد به او ارتقا درجه داد، اما وی درجه تشویقی را نپذیرفت و تنها خواسته‌اش را دیدار با حضرت امام و بیان کارشکنی‌های بنی‌صدر و بی‌تفاوتی برخی از فرماندهان اعلام کرد.
شهید شیرودی انسانی متواضع، معتقد، شجاع و بسیار فداکار بود. روحیه ایثار و ازخودگذشتگی‌اش زبانزد هم‌رزمانش بود. وی همواره در خط مقدم حضور داشت و هیچ‌گاه خود را بالاتر از دیگران نمی‌دید. زندگی ساده، تقوا، احترام به مردم، و ارادت عمیق به امام خمینی (ره) از دیگر ویژگی‌های او بود. او بارها گفته بود: «من برای شهادت آمده‌ام، نه برای زنده ماندن.»
نقش در دفاع مقدس
با شروع جنگ تحمیلی در سال ۱۳۵۹، علی‌اکبر شیرودی به‌سرعت به یکی از مهم‌ترین و مؤثرترین فرماندهان هوانیروز بدل شد. حضور مؤثر او در مناطق عملیاتی غرب کشور، به‌ویژه در محورهای سرپل‌ذهاب، گیلان‌غرب، و قصرشیرین موجب شد تا دشمن نتواند به راحتی در خاک ایران پیشروی کند.
او در بیش از ۳۰ عملیات موفق شرکت داشت و در بیشتر این عملیات‌ها فرماندهی اسکادران بالگردهای کبرا را بر عهده داشت. در جریان این عملیات‌ها، صدها دستگاه تانک و نفربر دشمن منهدم شد و جان هزاران رزمنده ایرانی نجات یافت.
عملیات بازی‌دراز
یکی از برجسته‌ترین عملیات‌هایی که شهید شیرودی در آن نقش محوری داشت، عملیات بازی‌دراز در اردیبهشت ۱۳۶۰ بود. بازی‌دراز منطقه‌ای استراتژیک در غرب ایران، در نزدیکی سرپل‌ذهاب، که در ارتفاعات آن دشمن بعثی مواضع مستحکمی ایجاد کرده بود. کنترل این ارتفاعات برای هر دو طرف از اهمیت حیاتی برخوردار بود.
در این عملیات، شیرودی با شجاعت تمام با بالگرد کبرا به قلب مواضع دشمن زد. پروازهای متعدد او در ارتفاع پایین، برای پشتیبانی از نیروهای زمینی و انهدام تانک‌ها و استحکامات بعثی، نقش کلیدی در موفقیت عملیات داشت. بسیاری از فرماندهان وقت اذعان کرده‌اند که بدون شیرودی، فتح بازی‌دراز به این سرعت و دقت ممکن نبود.
شیرودی خلبان، کشتی‌گیر و کشاورز زاده‌ی مازنی بود که در عرصه خدمت خود در هوانیروز با وجود اینکه ۳۶۰ بار در خطر مرگ قرار گرفت و بالگردهای او بیش از ۴۰ بار دچار سانحه شد اما با ۲ هزار و ۵۰۰ ساعت پرواز در آسمان‌ها رکورد بیشترین ساعت پروازی جهان در جنگ را در دست داشت.
درجه‌ای که پس فرستاده شد
شیرودی پس اعطای درجه تشویقی به وی طی نامه‌ای به فرمانده هوانیروز کرمانشاه در ۹ مهر ۱۳۵۹ چنین نوشت: «اینجانب خلبان پایگاه هوانیروز کرمانشاه می‌باشم و تا کنون برای احیای اسلام و حفظ مملکت اسلامی در کلیه جنگ‌ها شرکت نموده‌ام، منظوری جز پیروزی اسلام نداشته‌ام و به دستور رهبر عزیزم به جنگ رفته‌ام. لذا تقاضا دارم درجه تشویقی که به اینجانب داده‌اند، پس گرفته و مرا به درجه ستوانیار سومی که بوده‌ام، برگردانید.»
پیشنهاد ضدانقلاب به فاتح بازی دراز
در زمانی که طی یکی از عملیات‌ها، ضدانقلاب پی در پی آماج حملات دشمن شکن شهید شیرودی قرار می‌گیرد و نجات خود را تنها در گرو خاموشی آتشبارهای بالگرد علی اکبر می‌بیند، برای شخص او پیغامی می‌فرستند، بدین مضمون که «ما دو راه در مقابل خلبان شیرودی قرار می‌دهیم، یا به ما بپیوندد و در خدمت ما بجنگد که در این صورت ماهیانه صد هزار تومان (سال ۱۳۵۹) به عنوان حقوق دریافت می‌نماید و یا به شهر خود بازگشته و از حضور در جبهه‌ها خودداری کند که در آن صورت مبلغ سی هزار تومان از ما دریافت می‌دارد. راه سومی هم هست. در صورت نپذیرفتن این دو راه، خلبان شیرودی باید یقین داشته باشد که سر بریده‌اش را برای خانواده‌اش خواهیم فرستاد.».
شهادت در دشت ذهاب
«نامدارترین خلبان جهان» از نظر صاحب نظران جنگ‌های هوایی سرانجام در آخرین عملیات پروازی خود ۸ اردیبهشت ۱۳۶۰ در منطقه بازی دراز، هنگامی که عراق لشکری زرهی با ۲۵۰ تانک و با پشتیبانی توپخانه و خمپاره‌انداز و چند فروند جنگنده روسی و فرانسوی، برای باز پسگیری ارتفاعات «بازی دراز» به سوی سرپل‌ذهاب گسیل داشته بود، به مقابله با آنان پرداخت؛ یکی از همرزمان شهید شیرودی در توصیف لحظات شهادت شهید شیرودی نقل می‌کند که: «بارها او را در صحنه جنگ دیده بودم که خود را با هلیکوپتر به قلب دشمن زده و حتی هنگام پرواز مسلسل به دست می‌گرفت. در آخرین نبرد هم جانانه جنگید و بعد از آنکه چهارمین تانک دشمن را زدیم، ناگهان گلوله یکی از تانک‌های عراقی به هلیکوپتر اصابت کرد و در همان حال شیرودی که مجروح شده بود با مسلسل به همان تانک شلیک کرده و آن را منهدم نمود و خود نیز به شهادت رسید.»
علی‌اکبر شیرودی به دلیل مهارت بالا در هدایت بالگردهای رزمی، به‌ویژه بالگرد کبرا، به‌عنوان یکی از برترین خلبانان رزمی جهان شناخته شد. برخی کارشناسان نظامی غربی، او را «نابغه هوانیروز» و «خلبان بی‌همتا» نامیده‌اند. سرعت عمل، دقت هدف‌گیری، مهارت در پرواز در ارتفاع پایین و توان فرماندهی او، باعث شد که دشمن بارها شکست سختی از او بخورد.
در بخشی از وصیت نامه شهید علی اکبر شیرودی نیز می‌خوانیم: هنگامی که پرواز می‌کنم احساس می‌کنم همچون عاشق به سوی معشوق خود نزدیک می‌شوم و در بازگشت هرچند پروازم موفقیت آمیز بوده باشد، مقداری غمگین هستم چون احساس می‌کنم هنوز خالص نشده‌ام تا به سوی خداوند برگردم؛ اگر برای احیای اسلام نبود، هرگز اسلحه به دست نمی‌گرفتم و به جبهه نمی‌رفتم. پیروزی‌های ما مدیون دست‌های غیبی خداوند است. این کشاورز زاده تنکابنی، سرباز ساده اسلام است و به هیچیک از حزب‌ها و گروه‌ها وابسته نیست. آرزو دارم که جنگ تمام شود و به زادگاهم بروم و به کار کشاورزی مشغول شوم.