ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، آژانس توسعه بین‌المللی اسرائیل، معروف به ماشاو (MASHAV)، که در سال 1958 تحت نظر وزارت امور خارجه رژیم صهیونیستی تأسیس شد، بیش از آنکه یک نهاد توسعه‌ای باشد، ابزاری در خدمت جنایات و سیاست‌های اشغالگرانه این رژیم است. این آژانس با سوءاستفاده از پوشش سازمان‌های بین‌المللی تلاش می‌کند تا در سایه پروژه‌های به‌ظاهر بشردوستانه نفوذ رژیم را در کشورهای اسلامی گسترش دهد، وجهه جنایتکارانه این رژیم را تطهیر کند و اطلاعات حساس را جمع‌آوری کرده و زمینه عادی‌سازی روابط را ایجاد کند.

سوءاستفاده از سازمان‌های بین‌المللی برای نفوذ جنایتکارانه

ماشاو به‌عنوان بازوی نفوذ نرم رژیم صهیونیستی و با هدف دور زدن انزوای جهانی ناشی از اشغال فلسطین و کشتار مردم بی‌گناه از سازمان‌های بین‌المللی مانند سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO)، سازمان بهداشت جهانی (WHO)، یونسکو (UNESCO)، و برنامه عمران ملل متحد (UNDP) به‌عنوان پوششی برای فعالیت در کشورهایی استفاده می‌کند که به دلیل جنایات این رژیم از برقراری روابط مستقیم با آن خودداری می‌کنند.

این همکاری‌ها اغلب در قالب "پروژه‌های سه‌جانبه" با حضور کشورهایی مانند آلمان یا کانادا انجام می‌شود تا ردپای رژیم صهیونیستی پنهان بماند. برای مثال ماشاو در سال 2018 تحت پوشش FAO پروژه‌ای برای آبیاری قطره‌ای در اوگاندا راه‌اندازی کرد که تجهیزات آن از شرکت‌های اسرائیلی تأمین شد؛ اما نام این رژیم جنایتکار در اسناد رسمی ذکر نشد. این تاکتیک تلاشی آشکار برای فریب افکار عمومی و نفوذ در کشورهایی است که از سیاست‌های اشغالگرانه اسرائیل متنفر هستند.

تطهیر جنایات و جاسوسی

ماشاو نه‌تنها ابزاری برای گسترش نفوذ اقتصادی و سیاسی رژیم صهیونیستی است بلکه بخشی از تلاش این رژیم برای تطهیر وجهه‌ای است که با خونریزی، شهرک‌سازی غیرقانونی و نسل‌کشی فلسطینی‌ها آلوده شده است. این رژیم با انتقال فناوری‌هایی مانند سیستم‌های آبیاری، بازارهای جدیدی برای شرکت‌های خود باز می‌کند و خود را به‌عنوان "پیشگام توسعه" معرفی می‌کند، در حالی که همزمان کودکان فلسطینی را در غزه و کرانه باختری قتل‌عام می‌کند اما هدف دیگر آن نفوذ نرم و جاسوسی است.

نفوذ در کشورهای اسلامی

اسناد آرشیو نهادهای رسمی اسرائیلی تأیید می‌کنند که رژیم صهیونیستی در دهه 1960 از همکاری با آژانس امداد و کار سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی (آنروا)  (UNRWA) به‌عنوان ابزاری برای نفوذ غیرمستقیم در منطقه بهره برده است. برای مثال گزارش‌های وزارت خارجه اسرائیل نشان می‌دهند که این رژیم با ارائه کمک‌های فنی و هماهنگی با آنروا در اردوگاه‌های آوارگان فلسطینی در اردن و لبنان سعی داشت اطلاعات جمع‌آوری کند و روابط دیپلماتیک غیررسمی برقرار نماید. این الگو با هدف کاهش انزوای اسرائیل و تأثیرگذاری بر جوامع محلی در اسناد تاریخی[1] نیز مستند شده است. ماشاو در کشورهایی مانند چاد (پس از عادی‌سازی روابط در 2019)، اوگاندا (با 14% جمعیت مسلمان) و تونس و سودان از این تاکتیک بهره برده است.

رژیم صهیونیستی با این ترفندها سعی دارد نفرت عمیق ملت‌های اسلامی از خود را کم‌رنگ کند؛ اما این تلاش‌ها محکوم به شکست است. در کشورهایی مانند ایران که کنترل شدیدی بر فعالیت‌های خارجی وجود دارد این تاکتیک کاملاً ناکام مانده است. حتی در چاد و اوگاندا اگر نقش اسرائیل افشا شود اعتراضات مردمی می‌تواند پروژه‌ها را متوقف کند؛کما اینکه در سال 2020 فعالان اوگاندایی خواستار شفافیت بیشتر در پروژه‌های FAO شدند. این نشان می‌دهد که فریبکاری ماشاو نمی‌تواند مقاومت ریشه‌دار علیه جنایات اسرائیل را از بین ببرد.

پانوشت:

[1] "Israel and the United Nations" (Rosalyn Higgins, 1965)

انتهای پیام/