ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

به گزارش خبرنگار مهر، یکی از معضلاتی که سال‌هاست ورزش کشور با آن عجین شده بحث عدم توجه به رشته‌های مادر است؛ رشته‌هایی همچون شنا، دوومیدانی و ژیمناستیک علی‌رغم اینکه در ورزش دنیا در اولویت هستند اما در ایران جایگاه ویژه‌ای ندارند و بعضاً ورزشکاران این رشته با مشکلات زیادی از جمله نبود تجهیزات و امکانات مناسب و وضعیت سخت اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند.

اما در چند سال اخیر ژیمناستیک ایران با وجود نامهربانی‌ها روند صعودی در پیش گرفت. اولین‌های ورزش ژیمناستیک در همین چند سال اخیر رقم خورد. مهدی الفتی توانست بعد از ۸۰ سال اولین مدال بازی‌های آسیایی هانگژو و اولین سهمیه المپیک پاریس را بعد از ۶۰ سال از آن خود کند و نامش را در تاریخ ورزش ایران ماندگار کند.

کسب سهمیه المپیک توسط ژیمناست ایران به قدری اتفاق ویژه‌ای بود که در صفحه رسمی IOC به آن پرداخته شد. اما بعد از المپیک سرنوشت ژیمناستیک هم همچون دیگر رشته‌های ورزشی مادر در ایران با بی‌توجهی گره خورد.

احمد دنیامالی در نشست تخصصی با مسئولان ژیمناستیک ایران درباره وضعیت فعلی این رشته گفته بود: «باید به ژیمناستیک نگاه مثبت داشته باشیم و برای حضور در میادین به آن فرجه بدهیم. اما نه اینکه نماینده‌های ما در این بازی‌ها شرکت کنند و رتبه‌هایی بیاورند که دو رقمی است و در شأن کشور نیست. باید بحث کیفی‌گرایی را در اعزام‌ها مد نظر قرار دهیم و نهایتاً در رشته‌هایی که می‌توانیم در جمع شش، هفت نفر اول مسابقات قرار بگیریم، اعزام شویم. لذا از هم اکنون برای بازی‌های آسیایی ناگویا، فدراسیون باید به این نکته توجه کند که بعداً توقعی به وجود نیاید.»

با توجه به صحبت‌های وزیر ورزش و جوانان به نظر می‌رسد ژیمناستیک ایران برای مسابقات پیش رو و اعزام به مسابقات مهم از جمله بازی‌های آسیایی ناگویا باید همچون گذشته غریبانه و با دست خالی برای موفقیت بجنگد، چرا که مسئولان ورزش ایران هنوز به این رشته ورزشی ایمان قلبی ندارند و شاید به همین خاطر است که وزیر ورزش از اعزام کیفی ورزشکاران این رشته ورزشی به مسابقات پیش رو صحبت می‌کند.

طبق صحبت‌های وزیر ورزش برای اعزام ورزشکاران باید کیفی‌گرایی مدنظر قرار بگیرد و ورزشکارانی که شانس کسب مدال دارند به مسابقات اعزام شوند. تفکر نتیجه‌گرایی دقیقاً همان نتیجه‌گرایی است که سال‌هاست آفت ورزش ایران شده است.

البته با توجه به وضعیت اقتصادی فعلی، اعزام کیفی در هر رویداد و تورنمنتی تصمیم بدی نیست، اما باید دید عقبه آن رشته ورزشی چه بوده و به کجا رسیده که از حالا به بعد باید اعزام کیفی سرلوحه کارش قرار بگیرد. در همین ورزش ایران رشته‌های ورزشی زیادی هستند که حتی مدال‌آوری آنها در آسیا به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد، ولی بنا به هر دلیلی در این چند ساله اخیر به اعزام به مسابقات و تونمنت‌های مختلف "نه" نگفتند.

این دو نوع نگاه در ورزش ایران همیشه وجود داشته و بعضاً منشأ اختلافات هم بوده است. اما به هر ترتیب ژیمناستیک ایران نشان داده در صورت توجه و حمایت می‌تواند در مسابقات مهم در لیست رشته‌های مدال آور قرار بگیرد. این رشته مادر با وجود تمامی فراز و فرودهایی که در این چند سال اخیر به لحاظ مدیریتی طی کرده، توانست چراغ مدال‌آوری در بازی‌های آسیایی را در ورزش ایران در رشته ژیمناستیک روشن کند و قطعاً در سایه توجه مسئولان فعلی این راه در بازی‌های آسیایی ناگویا هم ادامه خواهد داشت، به شرط اینکه این رشته دیده و حمایت شود.

ژیمناستیک با مدال‌هایی که در این چند ساله کسب کرده باید جزو ۵ رشته مهم ورزش کشور قلمداد شود چرا که این رشته مادر تمامی رشته‌های ورزشی است و سرمایه‌گذاری روی آن تنها هزینه نیست بلکه فرصت سازی است.

از زمانی هم که زهرا اینچه درگاهی هدایت فدراسیون ژیمناستیک را برعهده گرفته؛ تا حدود زیادی توانسته ژیمناستیک ایران را به دنیا بشناساند. اولین مدال آسیایی رشته المپیکی ترامپولین، کسب مدال توسط جوانان ژیمناستیک هنری، کسب سهمیه المپیک توسط الفتی و اولین مدال بازی‌های آسیایی هانگژو در زمان مدیریت او به دست آمده وحالا وقت اعتماد مدیران ورزشی به این رشته فرار رسیده است، هر چند که صحبت‌های ورزش نشان از این بود که گویا این اولین‌ها چندان اهمیتی ندارد.

البته نباید فراموش کنیم در دولت دوازدهم زمانی که سلطانی‌فر عالی‌ترین مقام ورزش کشور را بر عهده داشت، ژیمناستیک تا آستانه کسب سهمیه المپیک پیش رفت ولی به خاطر برخی اقدامات مدیران وقت سعیدرضا کیخا به دلیل چند هزارم امتیاز از صعود به المپیک باز ماند.

حالا می‌توان وضعیت ژیمناستیک را نسبت به چند سال گذشته با هم مقایسه کرد؛ در دورانی مسئولان وقت این فدراسیون معتقد بودند ژیمناستیک ایران قابلیت کسب مدال در میادین بین‌المللی و حتی کسب سهمیه المپیک را ندارد اما حالا اوضاع تغییر کرده و در همین چند سال اخیر این رشته ورزشی نشان داده در صورت توجه و حمایت به سمت مدال آوری سوق داده می‌شود.

هر چند واقعیت تلخ ماجرا اینجاست که وزارت ورزش به این رشته نگاهی جدی ندارد و به لحاظ بودجه‌ای به قدری در مضیقه است که ۸ رشته‌ای که تحت مدیریت فدراسیون ژیمناستیک است باید براساس اولویت بندی مورد توجه قرار بگیرند و طبیعتاً به برخی شاخه‌های این ورزش مادر توجه زیادی نمی‌شود.

زهرا اینچه درگاهی رئیس فدراسیون ژیمناستیک در مورد وضعیت فعلی بودجه فدراسیون گفت: اعتبارات سال ۱۴۰۳ که برای ما در نظر گرفته شده چیزی در حدود ۱۱ میلیارد است ولی ما همین امسال ۷ اعزام داشتیم که اگر هر کدام از آن‌ها به صورت متوسط ۲ میلیارد هزینه در برداشته باشد، رقمی که وزارت ورزش برای ما در نظر گرفته حتی کفاف اعزام‌های ما را هم نمی‌دهد چه برسد به اینکه هزینه‌های اردوها سخت افزارها و مسائل دیگر را هم در بگیرد.

وی گفت: ما الان برای فضا نیاز به کمک داریم و واقعاً باید به ما کمک کنند. ما درخواست یک زمین در مجموعه آزادی داشتیم و از سال ۹۷ درخواست آن را داده بودیم، حتی در دوره وزارت کیومرث هاشمی من مجدداً این درخواست را داشتم اما هنوز دست ما را نگرفته است. در آن زمان چراغ سبز نشان دادند و درخواست نقشه از ما داشتند؛ ما هزینه کردیم و نقشه هم کشیدیم اما هنوز خبری نیست. ما زمان را از دست می‌دهیم. مگر حریفان منتظر ما می‌مانند؟ همه این روزها تلاش می‌کنند تا در المپیک بتوانند بهترین‌ها را به دست بیاورند.

رئیس فدراسیون ژیمناستیک عنوان کرد: متأسفانه ما فضای کار نداریم. خدا را شکر در جلسه‌ای که با وزیر ورزش داشتیم او حمایت از سالن‌های تخصصی را لازم دانست و به آن تأکید ویژه‌ای داشت. به نظر می‌رسد وزیر ورزش هم مخالف واگذاری آن به بخش خصوصی است. در حال حاضر هیئت‌های استانی تک سالن‌های خود را در شهرستان‌ها از دست می‌دهند و این اصلاً اتفاق خوبی نیست. خانه ژیمناستیک هرمزگان که به نوعی پایتخت ترامپولین ماست، الان در بخش خصوصی بهره‌برداری می‌شود و این هیئت سالن ندارد و قهرمانان بدون سالن نمی‌توانند تمرین کنند.

اینچه درگاهی عنوان کرد: ما نیاز به اعتبارات بیشتری داریم و طبق برآورده‌هایی که داشتم تا بازی‌های آسیایی ناگویا چیزی در حدود ۷۵ میلیارد نیاز داریم که ملی‌پوشان خیلی خوب آماده شوند و بتوانند در بازی‌های آسیایی ناگویا دوباره مدال آوری کنند. با ۱۱ میلیارد ما چطور می‌توانیم این هزینه‌ها را مدیریت کنیم تا در نهایت در بازی‌های آسیایی ناگویا هم به مدال برسیم. من باز هم تأکید می‌کنم که ۱۳ رشته ورزشی در المپیک حضور داشتند و ژیمناستیک یکی از آن رشته‌ها بود. رشته‌ای که اعتباراتش باید بین ۱۳ فدراسیون برتر باشد.

وی گفت: مجلس شورای اسلامی به ما وعده ۲۰ میلیارد بودجه داده بود اما از همان زمانی که وعده داد تا به الان ما حتی یک ریال هم ندیدیم و فکر نمی‌کنم تا پایان سال هم بودجه‌ای به ما بدهند و فقط محاسبات ما را کمی بهم ریختند و جیب ما تهی از این اعتبار است. وزارت نفت مصوب کرده بود ۲۰ میلیارد برای تجهیزات ما هزینه کند که شامل همه فدراسیون‌ها می‌شد. برخی از فدراسیون‌ها از تولیدات داخلی استفاده کردند اما ما باید از تجهیزات استاندارد و به روز که وارداتی هم بود استفاده می‌کردیم تا ملی‌پوشان بتوانند با آن‌ها تمرین کنند. کارها را انجام دادیم و ظاهراً تا پایان سال به دستمان خواهد رسید. اما واقعیت این است که ۲۰ میلیارد یک نیم ست تجهیزات استاندارد ژیمناستیک هم نشده است.

رئیس فدراسیون ژیمناستیک عنوان کرد: من شرایط اقتصادی مملکت را درک می‌کنم و حتی گاهی وقت‌ها فکر می‌کنم اولویت ارزی در شرایط دشوار دارو و غذا است، اما ورزش بخشی از آبروی و اعتبار بین‌المللی است. ما وقتی در ژیمناستیک نشان دادیم می‌توانیم، نیاز است به ما هم کمی توجه شود. من نمی‌گویم به فوتبال یا کشتی توجه نشود، ورزش‌هایی که در بخش خصوصی دیده می‌شوند و اعتبار دارند، در بخش دولتی هم در صدر اعتبارات هستند در صورتی که دولت می‌تواند به برخی رشته‌ها هم از جمله ژیمناستیک بیشتر توجه کند. هزینه برای ژیمناستیک، هزینه برای کل ورزش کشور است.

وی گفت: من اگر کاستی‌ها حرف می‌زنم به خاطر این است که چهار سال دیگر نگویند چرا نتایج ژیمناستیک دیگر تکرار نشد؟ با عشق و علاقه تا یک حدی می‌توان جلو رفت، از یک جایی به بعد به اعتبارات نیاز داریم. اگر ما می‌گوئیم به اعتبار نیاز داریم به خاطر این است که شانه به شانه رقبا پیش برویم و عقب نمانیم. وگرنه من می‌توانم از کاستی‌ها نگویم و روحیه کسی را خراب نکنم. زمانی هم که نتیجه نگرفتیم می‌توانم بگویم رقبا قوی بودند و ما نتوانستیم. من امروز این صحبت‌ها را مطرح می‌کنم تا دوباره داشته‌هایمان را تکرار و بعد از آن برای پیشرفت دوباره برنامه‌ریزی کنیم. من قصد ندارم غیرمسئولانه حرف بزنم، وگرنه الان وضعیت ژیمناستیک خوب است و از المپیک همه انگیزه گرفتند اما ما نیاز به حمایت و توجه داریم.