ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

برترین‌ها: حتی اگر تلویزیون هم تماشا نکنید، حتما در بیلبورهای سطح شهر چشمتان به بیلبورهای تبلیغاتی فرش افتاده. همان‌هایی که حالا حسابشان از شماره خارج شده و در این مطلب اتفاقا قرار است به سراغشان برویم. با رشته‌توئیت میلاد شیراوند (فعال رسانه‌ای) در این باره همراه باشید.

*رسم‌الخط نویسنده در این متن رعایت شده است.

بعد از شهر لوازم فلانی، مهد لوازم فلانی، سرای فلانی و ... تلویزیون به تازگی چشممون رو به جمال یه اسم جدید هم روشن کرده. وقتی استراتژی صنعتی درست نداری، گرفتار واسطه های بیشمار میشی که سطوح قیمت کالای مونتاژی بی کیفیت رو بینهایت میبرن بالا و با آفرهای قسط و .. از دولت یک سازمان بی بخار و غیر حمایتی میسازن که باید از بخش خصوصی، احترام به ملت رو یاد بگیره!

اگر براتون سواله که چرا تمام آگهی های تلویزیون توسط فروشندگان فرش با شیوه‌های فروش مختلف تصاحب شده به این گزارش مرکز پژوهش‌های اتاق مشهد باید توجه کرد که حدود ۱۱۰۳ واحد فعال در کشور وجود دارن که در نوع خودش یک فاجعه رو نشون می‌ده. یعنی اغلب این فروشنده‌های خوش‌رنگ و لعاب، ابدا تولیدکننده فرش نیستند و از طریق سرمایه‌هایی که دارند، دلالی فرش رو به شیوه‌ای مدرن راه اندازی کردن. این‌ها فرش رو با قیمت‌های بسیار نازل از کارخونه‌هایی که وابستگی شدید ارزی می‌گیرن و با سودهای چندصد درصدی و از طریق شیوه‌های اغواکننده فروش به ملت می‌فروشند.

دو نکته مهم در این خصوص وجود داره: 

۱. همه این فرش‌هایی که این‌ها از تولیدکننده می‌خرن و به مردم می‌فروشن، قیمت بسیار پایینی دارن و به دلیل نقص سیستم توزیع، با گران‌فروشی‌های دسته‌جمعی مواجهیم.

۲. وجود این همه واحد تولید فرش ماشینی در حالی هست که میلیون‌ها مترمربع مازاد بر نیاز کشور تولید می‌کنند به صورتی که صادرات‌شون توان تامین نصف ارزبری‌شون رو هم نداره. متاسفانه همچنان حدود ۱۵۰ واحد تولید فرش دیگه در دست ساخته و این یعنی هر روز باید شاهد نام‌های جدیدی در این صنف باشیم که مردم رو دارن تلکه می‌کنن و همزمان منت هم سرشون می‌ذارن.

شیوه‌شون هم اینه که با تشدید تولید بدون صرفه، سیاست‌گذار رو مجاب می‌کنن به کارخونه‌ها ارز بده، بعد به دلیل اینکه تولید زیاده روی دست کارخونه مونده با نرخ ارز مصوب باهاش حساب می‌کنه و این وسط با بازیگری در بازار ارز، نرخ جدیدی می‌سازه و به اون استناد می‌کنه تا افزایش چندصد درصدی رو توجیه و از طریق قطع ارتباط ملت با تولیدی، نذاره با قیمت کارخانه فرش دست مردم برسه.

همین اتفاق در مقیاس کوچکترش در جاهای دیگه مثل بازار یافت‌آباد وجود داره. یعنی افرادی میان از طریق بانک‌ها پاساژ می‌سازن و واحدهای این پاساژها رو می‌دن به یک سری دلال که رابطه بین تولیدکننده و مردم رو قطع کنند. اینجاست که عمده مغازه‌داران یافت‌آباد خودشون تولیدکننده نیستن و چون تولیدکننده توان گرفتن این مغازه‌ها رو نداره، مجبورن کانال فروش محصولاتش رو به غیر واگذار کنن. بدقولی‌های متواتر یافت‌آبادی‌ها هم سر اینه که از اوضاع داخل تولیدی‌ها بی‌خبرن. ازین جهت ماجرای فرش‌ها و در کل لوازم خانگی یک مساله مهم در مهار تورمه. بازسازی نظام توریع مبتنی بر صرفه مقیاس، حذف سوداگری و ایجاد اشتغال مولد، به پایان هواداری بازار کوچک ایران از استمرار تورم منجر می‌شه.

 این آمارها هم جالبه:

• ۲۰۸ واحد تولید کولر آبی
• ۳۹۴ واحد تولید آب‌میوه
• ۶۴۶ واحد تولید روغن
• ۱۲۵ واحد تولید ماکارونی
• ۱۰۸ واحد تولید لباس‌شویی داریم. یک سوم این مقدار هم در دست ساخت داریم.

در حوزه فولاد ۱۵۳۵ شرکت دارای مجوز داریم که ۹۱۷ تاشون فعال هستند و عجیب‌تر اینکه حدود ۲۴۰ واحد این‌ها در اصفهان هستند که بیشترین تنش آبی رو داره. مجموع واحدهای فولادی ما از مجموع واحدهای چین و کره بیشتره درحالی که تولید اون‌ها بیشتره.

بیش از 219 واحد تولید موتور سیکلت داریم که ۲برابر واحدهای تولیدی مشابه در مجموع کشورهای چین، کره جنوبی، ژاپن، هند، بنگلادش تایوان، مالزی، اندونزی، فیلیپین و ترکیه است. یعنی تا تونستیم مجوز دادیم.

ماجرای مرغ که خیلی عجیبه:

چیزی حدود 20520 واحد مرغ گوشتی داریم که حدود 18276 واحدش فعال هستن. با فرصت شغلی ایجاد شده 76 هزار نفری درحالی که یک شرکت تولید مرغ گوشتی برزیلی در یک واحد با 73 هزار شاغل، 40 برابر کل واحدهای ما مرغ تولید کرده.

در کل می‌خوام بگم امثال بنده که صبح تا شب با مسائلی مثل گرون کردن ارز، سوخت و ... با توجیه حمایت از تولید ملی مخالفت می‌کنیم، تاکید داریم که دلال‌های وارداتچی، بورسی‌های خام‌فروش و افراد رسانه‌ای‌شون از یک سو چنین بلایی سر تولید میارن و از یک سو با ژست منتقد گرفتن، تولید رو می‌زنن تا زمینه واردات بیشتر رو مهیا کنند و همزمان با ترغیب سیاست‌گذار به اتخاذ تصمیمات تورم زا، موجب افزایش نرخ ارز و ... هم می‌شن.

دقت کنید:

۱.تولید ملی خود قربانی است پس نباید اصل تولید را زد.

۲.آن حلقه که مرتبا با کلیدواژه موهوم «اقتصاد دستوری» به دنبال افزایش نرخ ارز است، چنین بلایی سر تولید کشور آورده لذا برای سرپا نگه داشتن این تولید بی‌صرفه، هم دستمزد کارگران را سرکوب می‌کنن، هم با فعالیت مافیایی رسانه‌های زرد، تعداد واحدها را بالا می برند.

منبع این آمارها، "پژوهش های مهندس بحرینیان و همکاران در اتاق مشهد" و همچنین "پژوهش‌های فرشاد مومنی (اقتصاددان)"بوده است.