ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

به گزارش خبرنگار مهر، تیم ملی شمشیربازی اسلحه سابر ایران باید نیمه اسفند راهی ایتالیا شود تا در جام جهانی پادووا شرکت کند. رویدادی که همچون دیگر مسابقات تقویم فدراسیون جهانی شمشیربازی تاثیر مستقیم در رنکینگ انفرادی و تیمی بازیکنان و کشورهای شرکت کننده دارد و از این حیث از اهمیت بالایی برخوردار است.

تیم ملی ایران با ترکیبی متشکل از علی پاکدامن، محمد فتوحی، فرزاد باهر ارسباران، نیما زاهدی و عرفان شکوهی در جام جهانی پادووا شرکت می کند. ترکیبی مشابه جام جهانی بلغارستان که در آن نتایج قابل توجهی عاید شمشیربازی ایران و تیم اعزامی نشد.

در بلغارستان که کمتر از یک ماه پیش برگزار شد تیم ملی ایران در اولین دیدار خود که در مرحله یک هشتم و برابر گرجستان برگزار شد، با متحمل شدن شکست مسیرش را از بهترین های آن جام جدا کرد و در نهایت به کسب جایگاه یازدهم بسنده کرد. این جایگاه با پیروزی برابر مجارستان به دست آمد. البته این برد که بعد از پیروزی «قابل پیش بینی» مقابل اوکراین و شکست «تکراری» برابر ژاپن حاصل شد در شرایطی بود که مجارستان تنها یک بازیکن از ترکیب المپیکی خود را در اختیار داشت اما ایران با همان نفرات المپیکی اش مقابل این تیم قرار گرفت و اینگونه با ۵ اختلاف امتیاز (۴۵ بر ۴۰) صاحب برد شد.

در بخش انفرادی همان جام (بلغارستان) به جز علی پاکدامن که تا جدول ۱۶ نفره پیش رفت و البته نیما زاهدی که بعد از تمام برد شدن در مرحله گروهی با بدشانسی رقابت های جدول اصلی را از دست داد، سایر نفرات ایران نتوانستند عملکرد قابل دفاعی داشته باشند. عرفان شکوهی که اصلا از مرحله گروهی بالا نیامد و محمد فتوحی و فرزاد باهرارسباران هم خیلی زود شمشیرهای شان را روی زمین گذاشتند مانند خیلی از رویدادهای دیگری که وارد آن شدند و بدون نتیجه گیری آن را ترک کردند.

حالا قرار است فدراسیون شمشیربازی مجدد برای همین نفرات هزینه کند تا در جام جهانی پادووا شرکت داشته باشند. درست هم همین است که به بازیکن و تیم فرصت داده شود اما نه به اندازه ای که شاهد پیشروی رقیبان باشیم و خود اندر خم یک کوچه بمانیم و بی اعتنا به زنگ خطرهایی که به صدا درآمده، روی دور باطل ادامه دهیم.

تیم ملی شمشیربازی اسلحه سابر بعد از المپیک و از زمانیکه محمد رهبری هدایت آن را بر عهده گرفته در جام جهانی الجزایر، گرند پری تونس و جام جهانی بلغارستان شرکت داشته است. در الجزایر تیم ملی ایران نایب قهرمان شد. آن نایب قهرمانی در شرایطی به دست آمد که تمام تیم های شرکت کننده به لحاظ ترکیب بازیکنان، ترکیبی متفاوت از همیشه داشتند.

جام جهانی الجزایر اولین رویداد بعد از المپیک بود که به فاصله سه ماه بعد از بازی های پاریس برگزار شد. به همین دلیل تیمی مانند مصر که از بهترین‌های رنکینگ جهانی است فقط یک نماینده به الجزایر اعزام کرد و اصلاً در بخش تیمی حضر نداشت، تیم‌هایی مانند مانند کره جنوبی، آمریکا و مجارستان هم در غیاب ستاره‌های خود در بخش تیمی حاضر شدند و به نوعی از این فرصت برای محک زدن دیگر شمشیربازان‌شان استفاده کردند. در این شرایط ایران نایب قهرمان شد، موضوعی که خبرگزاری مهر نیز در گزارشی با عنوان «جام جهانی در غیاب ستاره ها/ نایب قهرمانی فریبنده ایران» به آن پرداخت و عملکرد شمشیربازان ایران در رویدادهای بعد از الجزایر موید همین مطلب شد چون نه مدالی حاصل شد و نه صعود چشمگیری.

این در حالی است که در همین رویدادها، نمایندگان دیگر کشورهای آسیایی به گونه ای عمل کردند که هشدار جدی برای شمشیربازی ایران بود. به خصوص با توجه به در پیش بودن بازی های آسیایی ناگویا و لزوم دفاع از حداقل دو مدال برنز انفرادی (محمد رهبری) و تیمی که در دوره قبل این بازی ها برای ایران به دست آمد.

در جام جهانی بلغارستان، شمشیربازی ایران نماینده ای در مرحله یک چهارم نداشت در حالیکه در همان رقابت ها یک بازیکن ازبکستانی تا جدول ۸ نفره پیش رفت و هشتم شد، «شن» چینی دوازدهم شد و یک بازیکن هندی هم در جمع ۱۶ بازیکن برتر قرار گرفت. در بخش تیمی هم چین درجایگاه چهارم ایستاد، هنگ کنگ هشتم شد و ژاپن به عنوان دهم دست یافت.

در گرند پری تونس «اسلام بیک» بازیکن ازبکستانی تا مرحله یک هشتم پیش رفت و صاحب جایگاه پانزدهم شد. در گرند پری فرانسه که علی پاکدامن تنها نماینده اعزامی ایران به آن بود، یک شمشیرباز ژاپنی وارد جدول هشت نفره مسابقات شد. ضمن اینکه یک بازیکن چینی هم در جام جهانی الجزایر یازدهم شد.

به نام هیچ یک از این آسیایی ها مدالی ثبت نشد اما عملکرد و جایگاه شان در این رویدادهای معتبر و مصوب فدراسیون جهانی شمشیربازی، حکایت از برنامه ریزی دقیق و اصولی شمشیربازی کشورشان دارد که اینگونه به این نتایج منجر شده و قطعا در رویدادهای پیش رو چشمگیرتر خواهد شد در حالیکه شمشیربازی ایران با دوران اوج خود فاصله زیادی گرفته است و روز به رو به این فاصله اضافه می شود.

دو سال پیش فرزاد باهر ارسباران در رقابت های لهستان وارد جدول ۸ نفره شد و پاکدامن هم سال گذشته در جام جهانی مجارستان سوم شد اما ماه هاست که ایران در هیچ رویدادی عملکردی اینچنینی نداشته است و نتوانسته است در جدول هشت نفره مسابقات نماینده ای داشته باشد.

با این اوصاف در نشست تخصصی با وزیر ورزش وعده ایستادن بر بام آسیا داده شد اما با این شرایط می توان به عبور از سد کره جنوبی و غلبه بر ژاپن و چین در ناگویا امیدی داشت به خصوص با توجه به این موضوع که در بازی های آسیایی، برد و باخت بازیکنان در بخش انفرادی است که رنکینگ تیمی را مشخص می کند.

شرکت در جام جهانی و گرند پری های مختلف لازم است، برد و باخت هم برای بازیکن و تیم است اما باید مشخص شود که تیم ملی اسلحه سابر دقیقا برای رقابت با تیم هایی که ورزشکاران شان در همین رویدادها در حال پیشروی هستند چه برنامه ای دارد و چگونه می خواهد آنها را در ناگویا از پیش رو بر دارد تا به بام آسیا برسد؟