به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم، تغییر نوع انسولین مصرفی توسط بیماران می‌تواند آنها را با مشکلات جدی روبه‌رو کند. داروهای تزریقی مورد استفاده در دیابت، ازجمله انسولین‌ها، تنوع گسترده‌ای پیدا کرده‌اند. در ابتدا انسولین‌های حیوانی تولید شدند اما بعدها توانستند انسولین انسانی را از میکروارگانیسم‌ها استخراج کنند. تولید این نوع انسولین، به‌دلیل پیچیدگی فرآیند و هزینه بالای تحقیق و توسعه، قیمت تمام‌شده بالایی دارد. هر دارویی که تولید می‌شود، چندسال تحت پوشش پتنت قرار می‌گیرد.
این پتنت به شرکت تولیدکننده اصلی اجازه می‌دهد تا تنها خودش، آن دارو را تولید کند. پس از پایان این دوره، شرکت‌های دیگر می‌توانند مشابه همان دارو را تولید کنند که به آنها اصطلاحا «بایوسیمیلار» گفته می‌شود. با این حال، بایوسیمیلارها دقیقا مشابه داروی اصلی نیستند و ممکن است در تأثیرگذاری، حساسیت‌زایی یا مسائل ایمنی با آن تفاوت داشته باشند.
همین تفاوت‌ها باعث می‌شود برخی بیماران با مشکلاتی مانند عدم‌کنترل قند خون مواجه شوند.
اما یکی دیگر ازچالش‌ها، توزیع محدود این داروهاست. سازمان غذا و دارو، گاهی داروخانه‌های منتخب را برای توزیع این داروها تعیین کرده اما تعداد این داروخانه‌ها محدود است وهمه بیماران دسترسی آسان به آنها ندارند. این موضوع باعث شلوغی، رفت‌وآمدهای غیرضروری و مشکلاتی در کنترل بیماری شده است.
همچنین، معمولا بیماران فقط برای یک ماه انسولین دریافت می‌کنند و این مسأله نیاز به مراجعه مکرر به داروخانه را افزایش می‌دهد.تغییر مداوم نوع انسولین یکی از این مشکلات است. تنوع بالای انسولین‌های تولید داخل و وارداتی، هرچند به‌ظاهر مزیت محسوب می‌شود اما گاهی مشکلاتی برای بیماران ایجاد می‌کند. ممکن است داروخانه نوعی از انسولین را که پزشک تجویز کرده، نداشته باشد و بیمار مجبور به استفاده از برند دیگری شود.
این تغییرات مکرر می‌تواند تنظیم قند خون بیماران را مختل کند.سیستم توزیع انسولین نیز در شهرهای مختلف با مشکلات زیادی مواجه است. در تهران بسیاری از مسائل تا حدی حل شده اما در شهرستان‌ها همچنان شاهد توزیع سلیقه‌ای دارو هستیم. بیماران گاهی مجبورند برای تهیه انسولین به استان‌های دیگر سفر کنند.
استفاده غیرمجاز از داروها، چالش دیگر در این بخش است. برخی داروهای دیابت مانند هورمون‌های روده‌ای که در درمان دیابت کاربرد دارند، به‌طور نادرست برای اهدافی مثل کاهش وزن استفاده می‌شوند. این سوءاستفاده می‌تواند تبعات خطرناکی داشته باشد. ایجاد سیستم ثبت ملی بیماران دیابتی، راهی برای حل این معضل است که در آن هر بیمار مشخصا به یک داروخانه در محل زندگی خود ارجاع داده شود تا انسولین یا هورمون مورد نیاز خود را دریافت کند.