ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

خبرگزاری تسنیم-امیرحسین مکاریانی؛ فیلم «صیاد» محصول مشترک بنیاد سینمایی فارابی و بنیاد شهید انقلاب اسلامی، اثری بی‌تکلف از سینمای بیوگرافی است که زندگی سپهبد شهید علی صیاد شیرازی را در قاب سینما به تصویر کشیده است. جواد افشار، با سابقه‌ای در ساخت آثار تاریخی و مذهبی، توانسته اثری خلق کند که با وجود آغاز شبه‌مستندگونه‌اش، به سرعت مخاطب را به عمق یک روایت جدی و دقیق تاریخی می‌برد.

نکته‌ای که در بدو تماشای فیلم ممکن است توی ذوق بزند، آغاز فیلم است که فضایی مستندگونه دارد و شاید از دید برخی مخاطبان غیرسینمایی به نظر برسد. با این حال، این شیوه روایت در ادامه با دقت در ارائه جزئیات تاریخی و همخوانی با فضای داستان، تبدیل به یکی از نقاط قوت فیلم می‌شود. این تکنیک یادآور فیلم‌های جهانی است که از عناصر مستندگونه برای عمق بخشیدن به داستان واقعی بهره می‌برند. مثال‌های دیگری از این رویکرد را می‌توان در فیلم‌هایی چون The Pianist به کارگردانی رومن پولانسکی مشاهده کرد که با ترکیب تصاویر مستند و درام به روایت تأثیرگذار زندگی در دوران جنگ می‌پردازد. همچنین United 93، ساخته پل گرینگرس، با استفاده از سبک مستندگونه، روایت تراژیک پرواز 93 در حوادث 11 سپتامبر را با جزئیاتی واقعی‌تر و تأثیرگذارتر نمایش می‌دهد. فیلم Apollo 13 نیز در برخی از صحنه‌ها از رویکرد مستند برای نمایش بحران فضایی استفاده کرده و حس واقعی‌بودن را تقویت می‌کند. این روش در سینمای ایران نیز پیش‌تر در فیلم‌هایی همچون چ ابراهیم حاتمی‌کیا مشاهده شده که در برخی از صحنه‌ها با استفاده از سبک مستندگونه، فضا را به تجربه‌ای ملموس برای مخاطب بدل می‌سازد.

حسین تراب‌نژاد، فیلمنامه‌نویس فیلم، با نخستین تجربه‌اش در نگارش بیوگرافی، موفق شده است برشی از زندگی یکی از چهره‌های مهم تاریخ معاصر را به تصویر بکشد. او با پرهیز از اغراق یا پرداخت اضافی به جنبه‌های شخصی یا دینی شخصیت صیاد، اثری متوازن ارائه داده است که جذابیت آن را برای طیف گسترده‌ای از مخاطبان تضمین می‌کند.

اما آنچه این فیلم را به یک اثر برجسته تبدیل می‌کند، بازی علی سرابی در نقش شهید صیاد شیرازی است. سرابی که پیش از این برای نقش شهید چمران در فیلم «چ» تست گریم شده بود، حالا با ایفای نقشی متفاوت، توانسته است بازی درخشانی ارائه دهد که تمام بار احساسی و دراماتیک فیلم را بر دوش می‌کشد. از سوی دیگر، مارال بنی‌آدم نیز در نقش همسر شهید صیاد، با بازی ظریف و کنترل‌شده‌ای که از او انتظار می‌رفت، جلوه‌ای انسانی و ملموس به رابطه این شخصیت‌ها بخشیده است.

صداگذاری با هوش مصنوعی

نکته خلاقانه دیگر فیلم، صداگذاری آن است که با استفاده از فناوری هوش مصنوعی انجام شده است. این فناوری به بازی علی سرابی ابعاد تازه‌ای بخشیده و در ارائه جزئیات صوتی مربوط به شخصیت صیاد تأثیرگذار بوده است. با استفاده از هوش مصنوعی، صدای علی سرابی به‌گونه‌ای تنظیم شده که به لحن، تُن و گویش واقعی شهید صیاد شیرازی نزدیک‌تر شود. این فرآیند شامل تحلیل دقیق صداهای ضبط‌شده از شهید صیاد در مستندات تاریخی و مصاحبه‌های صوتی است. الگوریتم‌های هوش مصنوعی این صداها را شبیه‌سازی و مدل‌سازی کرده‌اند تا جزئیات کوچک مانند مکث‌ها، تُن احساسی و حتی ویژگی‌های گفتاری خاص او بازسازی شوند.

این تکنولوژی همچنین در بهینه‌سازی صدای محیطی و جلوه‌های صوتی مؤثر بوده است؛ به‌طوری‌که صدای صحنه‌های نظامی و گفتگوها با محیط تاریخی کاملاً منطبق و باورپذیر شده‌اند. برای مثال، صدای محیط در صحنه‌های عملیات‌های نظامی با بازسازی دقیق صداهای سلاح‌ها، خودروهای نظامی و طبیعت، حس زنده‌بودن این لحظات را به مخاطب منتقل می‌کند. چنین رویکردی، در کنار بازی قدرتمند سرابی، تجربه‌ای عمیق و واقعی‌تر برای تماشاگران فراهم می‌آورد که به سختی می‌توان از آن چشم‌پوشی کرد.

«صیاد» به‌عنوان اثری جدی و متعهد، از خوش‌نمک‌بازی‌های رایج در این ژانر فاصله گرفته و بر روایت تاریخی و ارائه تصویری واقعی از یک قهرمان ملی تمرکز دارد.

انتهای پیام/