به گزارش سلامت نیوز به نقل از همشهری، با رواج استفاده از اوزمپیک و سایر داروهایی که برای کاهش وزن مورد استفاده قرار می‌گیرند، محققان تعریف تجدیدنظر شده چاقی را ارائه داده و منتشر کرده‌اند. این تعریف جدید در نشریه «The Lancet Diabetes & Endocrinology» منتشر شده و در آن به جای شاخص توده بدن یا BMI روی چاقی و تأثیر آن بر بدن تأکید می‌شود. این تعریف جدید با این معضل مرتبط‌تر است، زیرا بیش از یک میلیارد نفر در سراسر جهان با چاقی زندگی می‌کنند و این عارضه مسئول 5میلیون مرگ در سال است. اگر خیلی وابسته به این عدد هستید در این‌باره بیشتر بدانید.
عدد گمراه‌کننده
محققان می‌گویند: اندازه‌های کنونی چاقی مبتنی بر BMI می‌تواند هم چاقی را کمتر یا بیش از حد تخمین بزند، هم اطلاعات ناکافی در مورد سلامتی در سطح فردی ارائه دهد که این امر رویکردهای بهداشتی و پزشکی را برای مراقبت‌های بهداشتی و سـیـاسـتـگذاری تـضـعـیف می‌کند.
درباره چاقی جدید
در گزارش انتشاریافته از نتایج این مطالعه به نقل از محققان چنین آمده است: ما چاقی پیش‌بالینی را به‌عنوان حالتی از چاقی بیش از حد با عملکرد حفظ‌شده سایر بافت‌ها و اندام‌ها تعریف می‌کنیم، البته خطر ابتلا به چاقی بالینی به‌طور کلی افزایش یافته و آن را با چندین بیماری غیرواگیر دیگر مانند دیابت نوع 2، بیماری‌های قلبی‌وعروقی، برخی انواع سرطان و اختلالات روانی تعریف می‌کنیم.
پس با بی‌ام‌آی چه کنیم؟
محققان می‌گویند: ما توصیه می‌کنیم که بی‌ام‌آی باید تنها به‌عنوان یک معیار جایگزین برای خطر سلامت در سطح جمعیت، برای مطالعات اپیدمیولوژیک یا اهداف غربالگری به جای اندازه‌گیری فردی سلامت استفاده شود.
کدام چاقی؟ کدام عدد؟
چاقی بیش از حد علاوه بر بی‌ام‌آی باید با اندازه‌گیری مستقیم چربی بدن یا حداقل یک معیار آنتروپومتریک (مثلاً نسبت دور کمر، نسبت دور کمر به باسن، یا نسبت دور کمر به قد) با استفاده از اعتبارسنجی تأیید شود.
تعریف اصلاح‌شده چاقی
شاید بپرسید که اگر متخصصان این تعریف را تغییر داده‌اند، پس الان چاقی را چطور تعریف می‌کنند؟ خیلی ساده اگر بخواهیم توضیح بدهیم، یعنی به‌طور مستقیم چاقی متغیری از تأثیر چربی بیش از حد بر عملکرد اندام‌ها و بافت‌ها می‌تواند باشد. پس ما باید چاقی واقعی را پیدا کنیم، نه صرفا یک عدد که می‌تواند گمراه‌کننده باشد و ما را فریب بدهد.
ارتباط چاقی با چندین بیماری
چاقی احتمال ابتلا به بیماری‌هایی مانند دیابت نوع 2، بیماری قلبی، فشار خون بالا و سکته را افزایش می‌دهد.
اضافه وزن بدن فشار بیشتری بر مفاصل وارد می‌کند که منجر به آرتروز و کاهش تحرک می‌شود.
با مشکلات تنفسی مانند آپنه خواب و افزایش خطر ابتلا به برخی سرطان‌ها ازجمله سرطان سینه، روده بزرگ و کلیه مرتبط است.
از نظر متابولیک نیز تعادل هورمونی را مختل می‌کند و منجر به مقاومت به انسولین، التهاب و سندرم متابولیک می‌شود.
همچنین می‌تواند عملکرد کبد را مختل کند و منجر به بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) شود.
بی‌ام‌آی چیست؟
به آن می‌گویند شاخص توده بدنی که معیاری عمومی برای تخمین میزان چاقی و لاغری افراد است. براساس قد و وزن هم تخمین زده می‌شود. در آن، وزن را تقسیم بر مجذور قد (به متر) می‌کنند و طبق عدد به‌دست آمده، تقسیم‌بندی می‌شود که فرد چقدر باید وزنش را کم و زیاد کند.
یکی از جایگزین‌های بی‌ام‌آی
به نوشته روزنامه سان، عددهایی هستند که برای سلامت بدن باید همیشه کنترل شوند. یکی از این عددها که می‌تواند اتفاقا جایگزین بی‌ام‌آی شود نسبت دور کمر به باسن است. این عدد، نسبت به عدد بی‌ام‌آی معیار بهتری برای سلامت است. این عدد که نشان‌دهنده چربی موجود ذخیره شده در اطراف شکم است، با تقسیم اندازه دور کمرتان (باریک‌ترین نقطه بین استخوان‌های قفسه سینه و باسن) بر اندازه باسن، یعنی پهن‌ترین نقطه اطراف باسن، به‌دست می‌آید.