به گزارش سلامت نیو به نقل از va، اگرچه ADA به طور کلی استفاده از مکمل‌های ریزمغذی را برای افراد مبتلا به دیابت پشتیبانی نمی‌کند، اما توصیه می‌کند افرادی که در معرض خطر کمبود ریزمغذی‌ها هستند (به عنوان مثال، کسانی که از رژیم‌های غذایی بسیار کم کالری پیروی می‌کنند، افراد مسن و گیاه‌خواران ) ممکن است از این نوع مکمل ها سود ببرند.

منیزیم

کمبود منیزیم می‌تواند ناشی از کاهش جذب (مانند بیمارانی با رژیم غذایی نامناسب و غذاهای فرآوری‌شده) یا افزایش دفع (مانند افرادی که الکل، کافئین، داروهای ادرارآور یا قرص‌های ضدبارداری مصرف می‌کنند) باشد. منابع غذایی منیزیم شامل غلات کامل، سبزیجات برگ سبز، حبوبات و آجیل است. این ماده معدنی در ترشح، اتصال و فعالیت انسولین نقش اساسی دارد. نتایج یک متاآنالیز در سال 2006 نشان داد که مصرف منیزیم می‌تواند به بهبود قند خون ناشتا (FBS) کمک کند، اما تأثیری بر HbA1c ندارد. علاوه بر این، یک مرور و متاآنالیز در سال 2017 بیان کرد که مکمل منیزیم می‌تواند باعث بهبود FBG، HDL، LDL، تری‌گلیسیرید و فشار خون سیستولیک در افراد مبتلا به دیابت شود و در کاهش خطر بیماری‌های قلبی-عروقی مرتبط با دیابت مؤثر باشد.

اسید آلفا لیپوئیک (ALA)

آلفا لیپوئیک اسید (ALA) یک آنتی‌اکسیدان است که توسط بدن ساخته می‌شود و در مقادیر کم در برخی غذاها نیز یافت می‌شود. ALA به طور گسترده در اروپا برای درمان نوروپاتی دیابتی استفاده می‌شود و امیدبخش است. مطالعات نشان می‌دهد که ALA می‌تواند استرس اکسیداتیو را کاهش داده و حساسیت به انسولین را در بیماران دیابتی بهبود بخشد. همچنین، یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده اخیر کاهش معنی‌دار آماری در FBG و گلوکز پس از غذا را طی هشت هفته نشان داد. یک متاآنالیز در سال 2019 شامل 31 کارآزمایی نشان داد که ALA هموگلوبین A1c را به میزان متوسط 0.35٪ کاهش داده و بر نشانگرهای زیستی التهابی مانند فاکتور نکروز تومور آلفا، اینترلوکین 6 و پروتئین واکنشی C تأثیر مثبت دارد.

ویتامین D

مقدار بالاتر ویتامین D (بیش از 25 نانوگرم در میلی‌لیتر) با کاهش 43 درصدی خطر ابتلا به دیابت نوع 2 (T2DM) مرتبط است، در مقایسه با افرادی که ویتامین D پایینی دارند (<14 نانوگرم در میلی‌لیتر). مطالعات اخیر نشان می‌دهد که مکمل ویتامین D می‌تواند تأثیر مثبتی بر کنترل قند خون داشته باشد. یک متاآنالیز در سال 2017 شامل 29 کارآزمایی و 3324 شرکت‌کننده نشان داد که A1c به طور متوسط 0.32٪ کاهش می‌یابد.

مرور دیگری در سال 2018 بیان کرد که ویتامین D مقاومت به انسولین را کاهش می‌دهد، به‌ویژه در افرادی که کمبود ویتامین D دارند. بررسی‌ها همچنین نشان داده‌اند که مکمل ویتامین D ممکن است پروفایل لیپیدی، فشار خون دیاستولیک و التهاب مزمن را بهبود بخشد، اگرچه نتایج قطعی نیست.

روی

روی نقش مهمی در متابولیسم گلوکز ایفا می‌کند، از جمله در تولید و ترشح انسولین. سطح بالای گلوکز خون منجر به دفع روی از طریق ادرار می‌شود، بنابراین افراد مبتلا به دیابت معمولاً سطح سرمی روی کمتری دارند. مطالعات نشان داده‌اند که مکمل روی می‌تواند عملکرد انسولین را بهبود بخشد. با این حال، مرور کاکرین در سال 2015 هیچ مدرکی برای استفاده از روی در پیشگیری از دیابت نوع 2 نیافت. در سال 2017، یک بررسی سیستماتیک نشان داد که مکمل روی می‌تواند کنترل قند خون را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بهبود بخشد و هموگلوبین A1c را کاهش دهد. دوز توصیه شده روی، زینک گلوکونات 25 میلی‌گرم دو بار در روز است.

فولات

سطوح بالای هموسیستئین با مقاومت بیشتر به انسولین و خطر بالای دیابت نوع 2 مرتبط است. مکمل فولات که باعث کاهش هموسیستئین می‌شود، می‌تواند به کاهش قند خون کمک کند.

یک متاآنالیز در سال 2019 نشان داد که فولات می‌تواند هموستاز گلوکز را بهبود بخشد و A1c را به طور متوسط 0.46٪ کاهش دهد. مرور دیگری در سال 2018 کاهش گلوکز ناشتا به میزان 0.15 میلی‌مول در لیتر را گزارش کرد، اما تأثیر چشمگیری بر A1c نداشت. اگرچه دوز استاندارد فولات برای مدیریت قند خون مشخص نشده، 1 میلی‌گرم اسید فولیک یک‌بار در روز برای حمایت از افراد مبتلا به نوروپاتی دیابتی پیشنهاد شده است.

اسیدهای چرب اشباع نشده امگا 3 (PUFA)

اسیدهای چرب امگا 3 (PUFA) به دلیل نقش خود در کاهش التهاب مورد توجه قرار گرفته‌اند. بررسی کاکرین در سال 2009 نشان داد که این اسیدها تأثیری بر HbA1c، گلوکز ناشتا یا انسولین ناشتا ندارند، اما تری‌گلیسیرید و VLDL را بهبود می‌بخشند. متاآنالیز دیگری در سال 2015 نشان داد که مکمل امگا 3 تنها تری‌گلیسیرید را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 کاهش می‌دهد.

مکمل فیبر

انجمن دیابت آمریکا (ADA) توصیه می‌کند که 25-35 گرم فیبر رژیمی در یک رژیم غذایی سالم گنجانده شود. مطالعات نشان داده‌اند که مکمل‌های فیبر می‌توانند کنترل قند خون را بهبود بخشند. مرورهای دیگر نشان داده‌اند که مصرف حبوبات، چه به‌تنهایی و چه همراه رژیم غذایی پرفیبر، می‌تواند کنترل گلوکز را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بهبود بخشد. یک متاآنالیز در سال 2015 نشان داد که فیبر پسیلیوم بیشترین بهبود را در کنترل قند خون در افراد تحت درمان برای دیابت نوع 2 ایجاد می‌کند.

پروبیوتیک‌ها

یک متاآنالیز در سال 2016 نشان داد که پروبیوتیک‌ها می‌توانند به طور قابل توجهی گلوکز خون ناشتا و هموگلوبین A1c را کاهش دهند. مطالعه دیگری کاهش متوسط A1c به میزان 0.81٪ با مکمل پروبیوتیک را گزارش کرد. مرورهای مختلف نشان داده‌اند که تأثیر پروبیوتیک‌ها بر متابولیسم گلوکز زمانی بیشتر است که مدت مصرف حداقل 8 هفته باشد و از چندین گونه پروبیوتیک استفاده شود.