ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

خبرورزشی: احمدرضا عابدزاده پس از اتفاقاتی که در آذر ماه سال ۱۳۹۰ برای پرسپولیس رخ داد و منجر به کناره‌گیری حمید استیلی و روی کار آمدن مصطفی دنیزلی شد، ترجیح داد برای مدتی حرف نزند اما این روزه سکوت ۲۸ دی سال ۹۰ در مصاحبه‌ای مفصل و خواندنی با خبرورزشی شکسته شد. گفتگویی که بد نیست خلاصه آن را دوباره همراه با یکدیگر مرور کنیم:

- حرف‌هایم برای پرسپولیس حاشیه‌سازی می‌کرد به همین دلیل ترجیح دادم یک مدت چیزی نگویم.

- از همان اول معلوم بود حمید استیلی رفتنی است و در پرسپولیس نمی‌ماند به همین خاطر من پیشنهاد همکاری با او را قبول نکردم. البته منظورم از عدم همکاری، کم لطفی به حمید نبود بلکه دنبال امنیت شغلی بودم.

- وقتی به من پیشنهاد همکاری با پرسپولیس شد، گفتم: این تیم نظم ندارد و نمی‌توانم بی‌نظمی را تحمل کنم. اگر می‌خواهید، من را به عنوان مربی استخدام کنید نه اینکه صرفاً مربی دروازه‌بان‌ها باشم. وقتی به عنوان مربی قرارداد ببندم، باید این اختیار را داشته باشم تا اگر دیدم یک بازیکن در پرسپولیس کم کاری می‌کند، گوشش را بکشم.

- در شأن من نیست که قرارداد کوتاه مدت ببندم، دو ماه کار کنم و بعد از آن بگویند خداحافظ.

- برای محمود خوردبین به عنوان یک پیشکسوت احترام قائلم اما به خود او هم گفتم حضورش تحت عنوان سرپرست روی نیمکت پرسپولیس نه تنها مفید نیست بلکه به این تیم لطمه هم وارد می‌کند. سرپرست باید وظایف خود را شخصاً انجام بدهد نه اینکه بچه‌های اداری باشگاه کارهای او را رتق و فتق کنند. سرپرست باید پل ارتباطی بازیکنان با سرمربی و مدیرعامل باشد و مشکلات را حل کند نه اینکه حرف‌های منفی آنها را به یکدیگر انتقال داده و باعث ایجاد دلخوری شود روی همین اصل جدایی ایشان از پرسپولیس را به فال نیک می‌گیرم و اطمینان دارم باعث اتفاقات خیلی خوبی می شود و اتفاقات خوبی برای پرسپولیس می افتد.