بحران روغن بالا گرفت؛ همشهری: مردم عقل ندارند!
اقتصاد ایران: واردات روغن خام در مقایسه با مدت مشابه سال قبل ۳۲ درصد کاهش داشته است و کارخانه ها برای تولید روغن خوراکی با کمبود مواد اولیه مواجهند.
ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان
برترین‌ها: از اواسط هفته گذشته شایعه و اخبار متناقض خروج یک سهامدار بزرگ خارجی تولیدکننده روغن از ایران و گران و نایاب شدن این کالای مصرفی باعث شده که مردم به فروشگاه‌ها و مغازه‌ها هجوم بیاورند و روغن بخرند. این موضوع با واکنش روزنامه متعلق به شهرداری تهران روبرو شد.
عضو هیئت مدیره انجمن صنفی صنایع روغن نباتی درباره کمبود این خوراکی گفت: باوجود اینکه قیمت روغن خوراکی مصرف خانوار ۱۵ درصد و روغن صنف و صنعت ۲۱ درصد افزایش پیدا کرده، کمبود روغن خام مصرفی کارخانه ها، مانع تولید مکفی و تنظیم بازار شده است.
محمد مختاریانی گفت: واردات روغن خام در مقایسه با مدت مشابه سال قبل ۳۲ درصد کاهش داشته است و کارخانه ها برای تولید روغن خوراکی با کمبود مواد اولیه مواجهند.
وی افزود: البته ظرف یک هفته، شرایط فعلی که حاکی از کمبود در بازار است با افزایش تولید کارخانجات بهبود می یابد اما برای تامین کامل نیاز بازار، باید به سرعت ثبت سفارش و واردات روغن خام انجام شود و به همین علت دستگاه‌های مسئول به ویژه وزارت جهاد کشاورزی باید اقدامات خود را تسریع کنند.
گفتنی است مشاهدات میدانی حاکی از کمبود روغن خوراکی در فروشگاه‌ها است و شرکت های مختلف، این محصول را به میزان کافی در اختیار فروشندگان قرار نمی‌دهند.
در همین زمینه روزنامه همشهری در مطلبی به ماجرای کمبود روغن در فروشگاه ها پرداخته و در آن به مردم به علت درخواست خرید این محصول خوراکی تاخته است.
در بخشی از این مطلب از قول علیرضا شریفی‌یزدی، جامعه‌شناس و روانشناس اجتماعی آورده: شرح عقلانیت ابزاری بسیار ساده است؛ برای مثال وقتی مردم جنسی را امروز به قیمت 8هزار تومان خریداری می‌کنند، فردا 10هزار تومان و هفته بعد 14هزارتومان، خودبه‌خود به این نتیجه می‌رسند که باید ارزش پول خود را حفظ کنند. در نتیجه آنهایی که نقدینگی بیشتری دارند گرایش به خرید ملک، خودرو، طلا و ارز پیدا می‌کنند و طبقه متوسط برای تهیه اقلام ضروری مثل برنج، حبوبات، آرد، روغن و... به تکاپو می‌افتند. به‌کارگیری «عقلانیت ابزاری» در چنین مواقعی نشان‌دهنده عدم‌آموزش مردم است. مردم ما در نظام تعلیم و تربیت برای مواقع بحران و سختی آموزش ندیده‌اند. متأسفانه ما نتوانسته‌ایم طی سالیان گذشته به مردم آموزش دهیم که «همه درون یک کشتی نشسته‌ایم» و اگر در جامعه فردی بخواهد به‌تنهایی خودش را نجات بدهد، هرگز به منزل و مقصود نمی‌رسد.