ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

برترین‌ها: حضور پزشکیان در دانشگاه با مخالفت یک دانشجوی جنجالی همراه شد. تیپ و استایل این دانشجو خبر از کاراکتر کاملا تیپیکال او می‌داد، این که او به کدام نحله فکری نزدیک است و از کجا هدایت می‌شود، خب کاملا واضح است. نکته مهم‌تر اما چیز دیگری‌ست، آیا او یک مخالف اصیل و وزین است؟ آیا وقتی از مخالف دولت یا مخالف پزشکیان صحبت می‌کنیم، منظورمان همین بچه‌ حزب‌اللهی‌هایی است که یقه را می‌بندند، شلوار پارچه‌ای می‌پوشند، شمایل متشرع دارند و رفتارهای پرخاشگرایانه. مخالف واقعی پزشکیان و دولت و نظم حاضر همین‌ها هستند؟ کل جامعه این‌‌ها را شاید بشود در همان سبد رای جلیلی خلاصه کرد، مگر چند میلیون رای داشت‌؟ سوال اینجاست اگر این‌ها مخالف واقعی هستند، پس تکلیف آن پنجاه درصدی که در انتخابات شرکت نکرده‌اند چیست؟ آن‌ها کجای این دایره قرار می‌گیرند؟

به هر حال جمعیت آن‌ها از هر جمعیت دیگری بیشتر است، آن‌ها را عامدانه از فضای رسمی حذف کرده‌اند و یا این این صرفا یک سوتفاهم است؟ کدام طرز تفکر می‌خواهد شکل مخالف را شکل آن دانشجوی بسیار جوان نشان دهد؟ مخالف اصلی شاید همین بی‌شمار مردمی باشند که در ترافیک و مترو و سفر و... می‌بینیم، همان‌ها که خیلی وقت است تلویزیون نگاه نمی‌کنند، کنش پزشکیان برایشان اهمیت خاصی ندارد، شاید فقط رفع فیلترینگ و برخی محدودیت‌های دیگر کمی شادشان کند، آن بی‌شمار مردمی که اصلا شبیه آن پسرک دانشجو نیستند، طور دیگری لباس می‌پوشند، طور دیگری اعتراض می‌کنند، بیشتر از سخنرانی پزشکیان به شادی پس از گل تیم خاتون بم توجه می‌کنند، در خیابان با دلهره قدم می‌زنند و پشت فرمان می‌نشینند.

این که روزنامه‌های اصلاح‌طلب و خبرنگاران این دسته، طی یکی دو روز اخیر برای پزشکیان و روامداری‌اش با آن مخالف کوچک غش و ضعف کرده‌اند، قابل درک است، اما این که مخالف وضع موجود را به چنان شمایل کاریکاتوری تبدیل کنیم، این قابل درک نیست، این جعل مخالفت است، جعل واقعیت است. اینجاست که اتفاقا جلیلی و قالیباف و خاتمی و پزشکیان، بیشتر از همیشه شبیه به هم به نظر می‌رسند.

در دانشگاه چه گذشت؟

در جریان سخنرانی اخیر مسعود پزشکیان به مناسبت آغاز سال تحصیلی در دانشگاه تهران، تنش‌هایی ایجاد شد. در این مراسم که روز شنبه (۲۱ مهر ۱۴۰۳) برگزار شد، یک دانشجو در میان سخنرانی پزشکیان معترض شد که چرا به دانشجویان فرصتی برای صحبت داده نشده. این اعتراض باعث شد تا پزشکیان به نمایندگی از دانشجویان معترض تریبون را به یکی از آن‌ها بدهد و خود بر روی صندلی نشست تا به سخنان او گوش دهد. دانشجوی معترض که حالا مشخص شده از نزدیکان سعید جلیلی هم هست به نبود فرصتی برای بیان نظرات دانشجویان انتقاد کرد و درخواست کرد که رئیس‌جمهور در روز ۱۶ آذر برای صحبت با دانشجویان به دانشگاه تهران بازگردد.

بعد از سخنان این دانشجو، پزشکیان صحبت‌های خود را آغاز کرد، اما چند دقیقه بعد، یکی دیگر از حضار بلند شد و با صدای بلند مطالبی بیان کرد که این بار رئیس جمهور از او بابت بهم زدن نظم جلسه انتقاد کرد و گفت که لطفا بنشینید و اجازه دهید حرف بزنم. قرار نبود که شما حرف بزنید. شمایی که نمی‌توانید نظرم را مراعات کنید، یعنی ما هنوز به این فهم و آگاهی نرسیدیم که در چارچوب برنامه رعایت کنیم. یک جلسه بگذارید کارمندان تا حرف هایشان را بزنند. هم جلسه را به هم زدی و هم داد می‌زنی. بنشینید تا من حرفم را بزنم.