ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: این کلمات که از زبان مرد بر می‌خیزد، فکر می‌کنم چه می‌تواند باشد، خرابی خانه… خودرو…؟ وقتی گمانه‌های ذهنم را شنید، گفت هیچکدام را ندارد نه خانه نه خودرو… هشتصد هزارتومانی که برای کشیدن دندانش داده شده خرج محاسبه نشده‌ای بود که ذهنش را چنان به هم ریخته بود که کلماتش هم در هم ریخته ادا می‌شد. فکر نمی‌کردم برای یک نفر، هزینه‌ای چنین بشود خرج محاسبه نشده که گره به کارش اندازد اما وقتی شنیدم بانویی خودسرپرست از گران شدن ۲۵ درصدی قیمت نان شکوه داشت فهمیدم روزگار برخی از مردم چگونه است.

آن بانو می‌گفت مگر قرار نبود به قیمت نان دست نزنند؟ پس این گرانی چه بود دیگر؟ از دیگری هم شنیدم که قبلا می‌توانستیم هندوانه‌ای بخریم اما دست ما ازخرید میوه مستضعفان هم کوتاه شده است. نمی‌خواهم بگویم بسیاری از مردم گرفتار شرایطی چنین هستنند اما اندک هم اگر باشد آمار مردمانی چنین، باز هم زیاد است.

نباید در کشوری مثل ایران کسانی باشند که در ابتدائیات زندگی با مشکلات سخت مواجه باشند اما هستند. اما- متأسفانه- کم هم نیستند. دولت محترم و تصمیم گیران کشور و متولیان حکمرانی حتما به این مسائل توجه دارند اما باید بیشتر عنایت داشته باشند. خیلی بیشتر از پیش. با دستاورد سازی، دست کسی به موفقیت بالا نمی‌رود. دستِ بالا برای کسانی است که نتایج کارشان به دستاوردهای عینی و عملی تبدیل شود. برای این هم باید بیشتر و بیشتر و بیشتر فکر و برنامه‌ریزی کرد. البته بیشتر و بیشتر و بیشتر کار کرد. فقط با برنامه‌ریزی هوشمند و کار هدفمند می‌توان گره‌ها را باز کرد.

به دیگر عبارت، اگر از دستاوردسازی روی زمین اثری نباشد، هزار کاغذ هم که سیاه کنیم، سفیدی به روی‌مان نخواهد افشاند. تا وقتی «هشت» مردم به گروی «نه» شان باشد، ازتوفیق‌های حاصله، حرف زدن شوخی با کلمات و آمار است. موفقیت باید در زندگی مردم نمود عینی داشته باشد. در زندگی همه مردم. برای این همه برنامه‌ها تمام ساحتی و کار هم ناظر به همه ابعاد زندگی باید باشد. مردم به حق از دولت توقعی چنین دارند. دولت هم با عملیاتی کردن این توقع، حمایت مردم را پشت سر خود خواهد داشت.