دکتر مریم طباطباییان، جراح پستان، در یادداشتی در صفحه اینستاگرام خود نوشت : مدتی است که در انتشار تصاویری مشابه تصویر آخر مردد هستم. از یک‌سو، این نوع کج‌فهمی‌ها و کم‌توجهی‌ها به سلامت عمومی به‌طور روزافزون شایع می‌شود و از سوی دیگر، به نظر می‌رسد اطلاع‌رسانی راهی گریزناپذیر است.
منطق عقلانی حکم می‌کند که اگر مشکلی غیرحیاتی رخ دهد و چند راه‌حل ممکن برای آن وجود داشته باشد، ابتدا باید به راه‌حل‌های ساده‌تر و کم‌هزینه‌تر رجوع کرد و اگر آن‌ها کارساز نبودند، سپس به روش‌های پیچیده‌تر یا پرهزینه‌تر پرداخت. اما شرط پیروی از این منطق در درجه اول به نوع مشکل بستگی دارد؛ شما نمی‌توانید در مواجهه با مسائل حیاتی و تهدیدکننده زندگی، مشغول آزمون و خطا شوید.
دومین شرط این است که روش‌های مختلف باید به‌صورت علمی و مستند ارزیابی و اعتبارسنجی شوند و سپس وارد مرحله حل مسئله گردند. پناه بردن به جهل و خرافاتی که تنها منبع آن‌ها فضای مجازی و احساسات بی‌پایه است و هیچ‌گاه در آزمایشگاه‌های معتبر توسط محققین تأیید نشده، اشتباه بزرگی است؛ حتی اگر این خرافات با افزودن نام‌های مذهبی رنگ تقدس به خود گرفته باشند.
پس از شیوع کرونا، ما با ویروسی خطرناک‌تر و کشنده‌تر از کرونا مواجه شدیم: صفحات مجازی درمانگری. نه فقط در ایران، بلکه در سراسر جهان. ادعاهای بی‌پایه‌ای مانند "روغن بنفشه"، "ادرار شتر" و موضوعات خرافی سردی و گرمی.
اکنون در حوزه سرطان، متأسفانه هر روز با بیمارانی مواجه می‌شویم که با دیدن علائم اولیه سرطان، به دلیل جهل، ترس از تشخیص یا درمان دردناک و پرهزینه سرطان (لعنت به ضعف زیرساخت‌های بیمه‌ای)، به طب سنتی پناه می‌برند. بسیاری از این بیماران با تصور اینکه طب سنتی کم‌عارضه‌تر است و طب اسلامی مستقیماً تحت مدیریت خداوند است، زمان طلایی درمان را از دست می‌دهند و در نهایت وقتی به علم پزشکی روی می‌آورند، علم هم دیگر راه‌حلی برای آن‌ها ندارد.
برای مثال، امروز با مادری ۳۰ ساله مواجه شدم که یک سال پس از شیردهی متوجه توده دو سانتی در سینه‌اش شده بود. او تاکنون میلیون‌ها تومان به جیب سوداگران ریخته و اکنون با دو کیلو تومور بدخیم سه‌گانه منفی به من مراجعه کرده است. وقتی نامه ارجاع برای انکولوژیست نوشتم، همراه بیمار به آرامی گفت: "چیز بدی که نیست؟" گفتم: "چیو چیز بدی نیست!؟ بدترین نوع سرطان در بدترین سن و در پیشرفته‌ترین مرحله!" او پرسید: "خوب می‌شود؟ عود نمی‌کند؟"
ما دیگر خسته شده‌ایم. هر هفته با یکی دو مورد از این بیماران روبه‌رو می‌شویم. همه همکارانم همین وضعیت را دارند. ما برای خودمان نمی‌جوشیم، برای درد و رنج بیماران است که ناراحتیم. سال‌ها درس خواندیم و جوانی‌مان را صرف کردیم که بتوانیم به شما کمک کنیم، نه اینکه بگوییم متأسفیم.
سرطان قابل درمان است، اما شرط آن مراجعه به‌موقع به پزشک و استفاده از روش‌های علمی است. قطعا در سال‌های آینده حتی مراحل پیشرفته سرطان هم قابل درمان خواهد شد، اما اکنون تنها راه آن مراجعه به‌موقع است. لعنت بر فقر و جهل!