ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ماه ربیع‌الاول به دلیل ولادت با سعادت پیامبر اکرم، حضرت محمد(ص) و آغاز امامت حضرت ولی عصر، امام زمان(عج)، از ماه‌های متفاوت در نظر علماست. رهبر معظم انقلاب، ربیع‌الاول را «بهار زندگی» توصیف کرده و فرموده‌اند:

«بعضی از اهل معرفت و اهل سلوک معنوی معتقدند که ماه ربیع‌الاول، به معنای حقیقی کلمه، ربیع حیات است، ربیع زندگی است؛ زیرا در این ماه، وجود مقدس پیامبر گرامی و همچنین فرزند بزرگوارش حضرت ابی‌عبداللّه جعفربن‌محمدالصّادق ولادت یافته‌اند و ولادت پیغمبر سرآغاز همه‌ی برکاتی است که خدای متعال برای بشریت مقدر فرموده است.

ما که اسلام را وسیله‌ سعادت بشر و راه نجات انسان می‌دانیم، این موهبت الهی مترتب بر وجود مبارک پیغمبر است که در این ماه اتفاق افتاد. حقیقتاً باید این میلاد عظیم را مبدأ همه‌ برکاتی دانست که خدای متعال جامعه‌ بشری را، امت اسلامی را، پیروان حقیقت را به آن سرافراز کرده است».

در منابع مختلف اعمال مختلفی را برای ایام ربیع‌الاول ذکر کرده‌اند که از این جمله می‌توان به گرفتن روزه به شکرانه سلامتی پیامبر اکرم(ص) در شب لیلة‌المبیت اشاره کرد. این شب در سال سیزدهم بعثت، مبدأ هجرت حضرت رسول(ص) از مکه به مدینه منوره بود و در آن شب در غار ثور مخفی شد و امام علی(ع) جان خود را فدای جان شریف ایشان کرد و در جای آن حضرت خوابید. آیه 207 سوره بقره در شأن این شب و ایثار امام علی(ع) نازل شد: «وَ مِنَ النَّاسِ مَن یشری نَفسَهُ ابتِغَآءَ مَرضَاتِ اللهِ؛ و بعضی از مردم از جان خود در راه رضای خدا درگذرند؛ و خدا با چنین بندگان رئوف و مهربان است».

در تفسیر سوره نور آمده است: ابن ‏ابى‏ الحدید که از علماى قرن هفتم اهل ‏سنّت است، در شرح نهج‏ البلاغه خود آورده است: تمام مفسّران گفته‏‌اند این آیه درباره على‏ بن‏ ابى‌‏طالب(ع) نازل شده است که در لیلةالمبیت در بستر رسول خدا خوابید. این موضوع در حدى از تواتر است که جز کافر یا دیوانه آن را انکار نمى‌کند.

مشرکانِ مکه قرار گذاشتند از هر قبیله‏‌اى یک نفر را براى کشتن پیامبر انتخاب کنند و آن حضرت را دسته‌جمعى از بین ببرند تا بنى‏ هاشم به خونخواهى او قیام نکنند و با این عمل از دعوت پیامبر راحت شوند. پیامبر از نقشه‏ آنان با خبر شد و حضرت على (ع) براى اینکه پیامبر به سلامت از مکه خارج شود، در بستر ایشان خوابید و این آیه در شأن آن حضرت نازل شد.

همین که امام على (ع) در آن شب خطرناک به جاى پیامبر خوابید، خداوند به دو فرشته‏ خود، جبرئیل و میکائیل فرمود: کدامیک از شما حاضرید فداى دیگرى شوید؟! هیچ‌کدام از آنها حاضر نشدند. خداوند فرمود: اینک مشاهده کنید که چگونه على‏ بن‏ ابى‏‌طالب(ع) حاضر است جان خود را فداى رسول خدا(ص) کند.

گاهى باید براى احیاى یک معروف و یا محو یک منکر، جان را تسلیم کرد. حضرت على (ع) فرمودند: کسى که در راه امر به معروف و نهى از منکر کشته شود، یکى از مصادیق این آیه است.

بسیارى از علماى اهل سنّت، به این فضیلت حضرت على (ع) اقرار کرده‏ اند که علاّمه امینى در «الغدیر» آنان را نام برده است.

در این روز زیارت رسول اکرم(ص) و امام علی(ع) تأکید و بر قرائت زیارت پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین نیز به عنوان دیگر اعمال این روز یاد شده است.

انتهای پیام/