بریدگی انگشت با کاغذ از تجربیات دردناکی محسوب می‌شود که بیشتر ما با آن آشنا هستیم. جدای از درد شدید، یکی از بدترین ویژگی‌های این اتفاق، ناگهانی بودن آن است که اغلب زمانی رخ می‌دهد که اصلاً فکرش را نمی‌کنیم. اما کدام نوع کاغذ از نظر توانایی برش از همه خطرناک‌تر است؟ براساس مطالعه‌ای که در شماره ماه اوت مجله‌ی Physical Review E منتشر شده، شدت بریدگی با کاغذ نتیجه‌ی نوع مواد، ضخامت کاغذ و فیزیک است.

پژوهشگران برای آزمایش توانایی برش انواع مختلف کاغذ، از ژلاتین بالستیک به‌عنوان جایگزینی برای پوست انسان استفاده کردند. ژلاتین بالستیک ماده‌ای لاستیکی است که اغلب حین ارزیابی آسیب‌های احتمالی ناشی از سلاح و محیط‌های خطرناک برای شبیه‌سازی پوست انسان و حیوان استفاده می‌شود. آن‌ها سعی کردند ژلاتین را با انواع مختلف کاغذ برش دهند و در طول آزمایش، استحکام و ضخامت کاغذ و همچنین زاویه‌های ایجادشده در هنگام برش را در نظر گرفتند.

پژوهشگران پس از بررسی خمیرهای کاغذ و روش‌های مختلف، چند ویژگی کلیدی را شناسایی کردند که در بریدگی با کاغذ نقش دارند.

ضخامت خاصی از کاغذ وجود دارد که بهتر می‌تواند موجب بریدگی شود. اگر مواد خیلی نازک باشند، مانند دستمال کاغذی، تحت فشار خم خواهند شد. با‌این‌حال، کاغذهای ضخیم‌تر فشار را روی سطح بیشتری پخش می‌کنند و توانایی برش خوبی ندارند. هرچه ضخامت کاغذ به ۶۵ میکرومتر نزدیک شود، قدرت برش آن بیشتر می‌شود.

شرایط بهینه‌ی برش اغلب در نمونه‌هایی مانند کاغذهای روزنامه یا کاغذ پرینتر ماتریس سوزنی وجود دارد. این دو نوع کاغذ مانند گذشته رایج نیستند، چراکه دیگر رسانه‌های چاپی رواج بالایی ندارد و از طرفی کاغذهای پرینتر ماتریس سوزنی با کاغذ مخصوص چاپگر جوهرافشان جایگزین شده‌اند.

البته این بدان معنا نیست که امروزه مردم از بریدگی به‌وسیله‌ی کاغذ در امان هستند. همان‌طور که افراد شاغل در دفاتر می‌دانند، کاغذهای پرینتر جوهرافشان می‌توانند موجب بریدگی شوند. همچنین مجله‌ها و کاغذهای یادداشت چسب‌دار نیز به اندازه کافی نازک هستند که آسیب بزنند.

مواد تنها عامل مؤثر در بریدگی نیست. فیزیکدانان دریافتند مانند چاقو یا شمشیر، احتمال اینکه حرکت زاویه‌دار بتواند موجب برش شود، بیشتر از حرکت مستقیم به سمت هدف است.

پس از به دست‌آوردن دانش جدید در مورد ویژگی‌های برش کاغذ، پژوهشگران تصمیم گرفتند نشان دهند کدام کاغذ (از نظر برش‌دادن) ایدئال است و قدرت برش آن چقدر محسوب می‌شود. پژوهشگران ابزاری به نام  Paper Machete (به معنای قمه‌ی کاغذی) ساختند که دسته‌ی کوچک چاپ‌شده با چاپگر سه‌بعدی است و تکه‌های کاغذ را در خود جای می‌دهد. آن‌ها نشان دادند تیغه‌ی کاغذی ساده می‌تواند به‌راحتی مواد خوراکی مانند خیار، سیب، فلفل و حتی مرغ را ببرد.

کاغذهایی با ضخامت ۶۵ میکرومتر خطرناک‌ترین نوع کاغذها هستند، زیرا به‌راحتی می‌توانند باعث بریدگی شوند. این ضخامت تقریباً معادل ضخامت کاغذهای روزنامه و همچنین کاغذهای مورد استفاده در چاپگرهای ماتریس سوزنی است. علاوه‌براین، برخی از مجلات علمی مانند نیچر و ساینس  نیز به دلیل ضخامت و نوع کاغذی که استفاده می‌کنند، می‌توانند باعث بریدگی شوند.