وی درباره دلائل اقتباس از نمایشنامه ایبسن افزود: عمر نمایش نوین در ایران به صد سال هم نمی‌رسد اما در دهه‌های ۳۰ و ۴۰ و ۵۰ آثار نمایشی درخشانی توسط بهرام بیضایی، اکبر رادی، غلامحسین ساعدی، پرویز صیاد و ... خلق شده که امروز گنجینه تئاتر ایران است و ادامه اثر فعالیت این بزرگان را می‌شود تا دهه ۷۰ هم مشاهده کرد که منجر به فعالیت کسانی مثل محمد چرمشیر، حسین کیانی، محمد یعقوبی، نغمه ثمینی و ... شده اما متاسفانه این روند ادامه نیافته و ما به زودی در زمینه خلق نمایشنامه دچار فقر مطلق خواهیم شد.
وی تاکید کرد: صرف کمدی بودن الزاما به معنای بی‌ارزش بودن نیست اما حرفی را که می‌خواستم بگویم، نمی‌شد در قالب کمدی گفت از این رو تصمیم گرفتم برداشتی آزاد از نمایشنامه «دشمن مردم» داشته باشم.
نیکزاد با اشاره به اینکه این روزها بیشتر از هر زمان دیگری در آثار نمایشی به موضوعات اجتماعی پرداخته می‌شود، بیان کرد: معتقدم به جز هنر راه دیگری برای طرح مسائل بنیادین و اساسی مردم وجود ندارد. ضمن اینکه در طول جنگ سرد در قرن بیستم، اتحاد جماهیر شوروی بر هنر و فرهنگ ایران استیلا پیدا کرده بود و با نقاب اعتراض، آثار هنری را آلوده به تفکر کمونیسم می‌کرد. همین رویه حداقل ۶۰ ساله ما را عادت داده تا به جای حزب و رسانه و صنف، در شعر و فیلم و تئاتر بیانیه دهیم و اعتراض کنیم.
نویسنده و کارگردان نمایش «حق با مردم بود» در پایان یادآور شد: بی آینده بودن و بلاتکلیفی معضل این روزهای تئاتر است. تکلیف سالن‌های دولتی که روشن است و قصه‌ای است پر آب چشم. سالن‌های محدود و معدود خصوصی نیز برای ادامه حیات مجبور هستند خدمات گران ارائه دهند. وزارت ارشاد به من به عنوان یک کارگردان جوان می‌گوید در سالن دولتی نمی‌توانی اجرا کنی اگر می‌خواهی کار کنی برو سالن خصوصی و در این شرایط رکود تورمی، هزینه‌های سرسام‌آورِ پروژه‌ات را خودت تامین کن، هیچ کمکی نیز به تو نخواهم کرد و مسئولیتی هم در قبال ضرر و زیان تو نمی‌پذیرم اما باید طبق قواعد و قوانین من کار کنی. متاسفانه چنین شرایطی فضا را برای کار کردن در تئاتر سخت کرده است.
نمایش «حق با مردم بود» با بازی سیدجواد یحیوی، سعید داخ، محسن زرآبادی‌پور و ... تا ۲۳ شهریور هرشب راس ساعت ۲۱:۱۵ در عمارت نوفل لوشاتو روی صحنه می‌رود.