به گزارش سلامت نیوز به نقل از مهر از مدیسن نت، محققان گزارش می‌دهند که تأثیر متقابل بین این چهار عامل به توضیح تفاوت‌های طول عمر بین افراد کمک می‌کند.
تیم تحقیق به سرپرستی «ماری پیر برگرون بوچر»، استادیار دانشگاه سیدانسک در دانمارک، به این نتیجه رسید: «یک تعامل پیچیده بین عوامل اجتماعی و فردی تعیین‌کننده سلامت وجود دارد و هیچ عامل تعیین‌کننده‌ای نمی‌تواند تغییرات کامل مشاهده شده در طول عمر را توضیح دهد.»
برای این مطالعه، محققان بر امید به زندگی نسبی یا سال‌هایی که یک فرد می‌تواند انتظار داشته باشد بین ۳۰ تا ۸۰ سال زندگی کند، تمرکز کردند.
این تیم داده‌های فدرال در مورد مرگ و میر و جمعیت ایالات متحده را بین سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۹ تجزیه و تحلیل کرد و به بررسی این موضوع پرداخت که چگونه همه ترکیبات این چهار عامل می‌توانند بر خطر مرگ زودهنگام از یکی از ۱۱ علت اصلی مرگ در این کشور تأثیر بگذارند.
نتایج نشان می‌دهد بین افرادی که کوتاه‌ترین و طولانی‌ترین امید به زندگی را دارند، ۱۸ سال تفاوت وجود دارد.
مردان سفیدپوست با میزان تحصیلات دیپلم دبیرستان یا کمتر که هرگز ازدواج نکرده بودند، کمترین امید به زندگی را داشتند، یعنی حدود ۳۷ سال دیگر از سن ۳۰ سالگی به بعد.
از سوی دیگر، نتایج نشان می‌دهد، زنان متأهل سفیدپوست با مدرک دانشگاهی انتظار داشتند از ۳۰ سالگی به بعد تا ۵۵ سال دیگر زندگی کنند.
محققان دریافتند ویژگی‌های فردی امید به زندگی را کم یا زیاد می‌کند. برخی از عوامل باعث افزایش سال‌های عمر فرد می‌شود، در حالی که برخی دیگر آنها را کوتاه می‌کنند.
به عنوان مثال، طبق این مطالعه، داشتن تحصیلات دیپلم دبیرستان یا کمتر، امید به زندگی نسبی را تقریباً چهار سال کاهش می‌دهد.
اما متأهل بودن و زن بودن، امید به زندگی نسبی را تا پنج سال افزایش می‌دهد- بنابراین می‌توان انتظار داشت که یک زن متأهل با دیپلم دبیرستان، امید به زندگی بهتر از حد متوسط داشته باشد.
در مثالی دیگر، مدرک دانشگاهی امید به زندگی نسبی را تقریباً چهار سال افزایش می‌دهد، اما ازدواج نکردن و مرد بودن، آن را نزدیک به پنج سال کاهش می‌دهد. به گفته محققان، بنابراین، یک مرد مجرد با تحصیلات خوب می‌تواند امید به زندگی کمتر از متوسط داشته باشد.
محققان دریافتند ازدواج و تحصیلات عالی همیشه خطر مرگ زودهنگام را در افراد کاهش می‌دهد.
و زنان به طور کلی نسبت به مردان برای همه علل مرگ، به جز برخی سرطان‌ها و بیماری آلزایمر، مزیت بقا بیشتری دارند.
با این حال، نژاد نقش پیچیده‌تری در امید به زندگی دارد.
برخی از علل خاص مرگ افراد سفیدپوست بیشتری را تحت تأثیر قرار می‌دهد، مانند خودکشی، جراحات، بیماری مزمن ریه و سرطان ریه. برخی دیگر، مانند بیماری کبد، افراد اسپانیایی تبار را بیشتر تحت تأثیر قرار می‌دهند، در حالی که اکثر علل مرگ و میر بیشتر بر سیاه پوستان در سراسر جهان تأثیر می‌گذارد.
این تیم این نتیجه گیری را مطرح کرد: «داشتن یک ویژگی که با مرگ و میر بالاتر مرتبط است، اغلب معیار کافی برای در نظر گرفتن در معرض خطر بالای مرگ و میر نیست، اما این خطر با تعداد این ویژگی‌ها افزایش می‌یابد. علاوه بر این، همه عوامل اجتماعی تعیین‌کننده سلامت، میزان تأثیر یکسانی بر طول عمر و مرگ و میر ندارند».