اینتل در تراشه‌های سری لونار لیک، فناوری Hyper-Threading را حذف کرده است. بنچمارک‌های جدید چند رشته‌ای تراشه‌ی Ryzen AI 9 HX 370 نشان می‌دهد که این ویژگی همچنان برای پردازنده‌ AMD افزایش قابل توجه در عملکرد و بهره‌وری را به‌همراه دارد.

Phoronix تراشه‌ی Ryzen AI 9 HX 370 را که به چهار هسته‌ی Zen 5 و هشت هسته‌ی Zen 5c مجهز است (در مجموع ۱۲ هسته و ۲۴ رشته)، در لینوکس آزمایش کرد. این آزمایش چندین بار با فعال و غیرفعال کردن مالتی‌تردینگ انجام شد.

Phoronix

تمام ۵۷ بنچمارک نشان داد که تراشه‌ی جدید AMD با فعال بودن مالتی‌تردینگ عملکرد بهتری دارد. Ryzen AI 9 HX 370 به‌طور میانگین با فعال بودن مالتی‌تردینگ ۱۸ درصد عملکرد سریع‌تری نسبت به اجرای همان بنچمارک‌ها بدون مالتی‌تردینگ داشت. عملکرد تراشه در برخی از بنچمارک‌ها با فعال بودن مالتی‌تردینگ حتی بهتر از ۱۸ درصد بود و در بنچمارک toyBrot Fractal Generator تا ۶۷ درصد عملکرد بهتری از خود نشان داد.

مصرف انرژی هنگام فعال بودن مالتی‌تردینگ افزایش محسوسی پیدا نکرد. میانگین مصرف برق Ryzen AI 9 با فعال و غیرفعال بودن مالتی‌تردینگ به‌ترتیب ۱۹٫۶۳ و ۱۹٫۲۷ بود که به معنای افزایش ناچیز دو درصدی در مصرف انرژی است. دمای تراشه نیز تحت‌تأثیر قرار نگرفت و در دمای یکسان با فعال و غیرفعال بودن مالتی‌تردینگ کار می‌کرد.

بنچمارک‌های Phoronix نشان می‌دهند که مالتی‌تردینگ تأثیر چشمگیری بر بهبود بهره‌وری Ryzen AI 9 HX 370 دارد. این تراشه تنها دو درصد از توان خود را برای استخراج ۱۸ درصد عملکرد سریع‌تر از دست می‌دهد.

در سوی دیگر میدان، هسته‌های قدرتمند (P-Core) در تراشه‌ی سری لونار لیک از هایپرتردینگ پشتیبانی نمی‌کنند، بدین ترتیب این تراشه برای جبران آن به هسته‌های کم‌مصرف (E-Core) با ریزمعماری Skymont متکی است. اینتل می‌گوید حذف هایپرتردینگ بهبود ۳۰ درصدی در عملکرد به‌ازای هر وات در هر ناحیه از هسته‌های قدرتمند (P-Core) را برای لونار لیک به ارمغان می‌آورد.

انتقادی که به فناوری هایپرتردینگ اینتل وارد می‌شد این بود که به‌عنوان آخرین راهکار در معماری‌های پردازنده‌های قدیمی خود استفاده می‌شد؛ جایی که رشته‌های ثانویه روی هسته‌های قدرتمند فقط پس از اشباع کامل هسته‌های کم‌مصرف مورد استفاده قرار می‌گرفتند. ظاهراً این یکی از دلایلی بود که اینتل هایپرتردینگ را در سری لونار لیک کنار گذاشت.