وی درباره مضمون و داستان نمایش توضیح داد: نمایش قصه یک خانواده ایرانی است که در تب و تاب گرفتن ارث پدری شان هستند که در این میان کشمکش هایی اتفاق می افتد و رازهایی برملا می شود، در نهایت این چالش ها به جایی ختم می شود که انتظارش را نداریم. طبیعتا فضای قصه شاد نیست و شاهد فضای تیره و خاکستری هستیم اما همین فضای تیره در بخش هایی به سمت کمدی موقعیت میرود.
بازیگر سریال «آمستردام» درباره شیوه اجرایی و فضاسازی کار بیان کرد: فضای نمایش کاملا رئالیستی است و با قصه ای کاملا اجتماعی و ملموس روبرو هستیم. برای نمایش چنین فضایی تلاش کردم که مخاطب ردپای کارگردانی را در طول اجرا حس نکند از این رو تمام میزانسن ها، طراحی فضا، روابط و بازی ها کاملا سمت و سوی واقع گرایانه دارند و حتی بازیگرها در طول تمرین موقعیت های واقعی را که به داستان نمایش نزدیک بود به صورت بداهه اتود میکردند و همین بداهه پردازی هایی که داشتیم، باعث شد به چفت و بست درستی در اجرا برسیم. حتی تلاش ما این بود که در طراحی صحنه و نور نزدیک به فضای زندگی معمول مردم عمل کنیم و شخصیت ها برای بازیگران نیز کاملا ملموس باشد و اینکه بتوانند با دیالوگ ها و میزانسنی که برایشان نوشته و طراحی شده احساس راحتی داشته باشند. تلاشم این بود که مخاطبان با تماشای نمایش به ترسیم درستی از زندگی واقعی و روزمره ای که در جامعه جریان دارد، برسند.
قادری درباره شکل گیری کاراکترهای مختلف نمایش توضیح داد: بعد از اینکه با خانم تبریزی درباره نمایش حرف زدم و چارچوب و کلیت متن را برایش تعریف کردم، کاراکترهای اصلی نمایش براساس افراد حقیقی زندگی من و آنچه که در دنیای واقعی با آن روبرو شده بودم، شکل گرفتند در واقع من شخصیت، سن و سال، پوشش، اعتقادات و خلاصه همه ابعاد وجودی و ویژگی های کاراکترهای نمایش را می شناختم چون در دنیای واقعی با آنها زندگی کرده بودم. برای بقیه شخصیت های فرعی نیز با مشورتی که با خانم تبریزی داشتیم، قرار شد برای قوام بیشتر داستان کاراکترهایی به داستان اضافه شوند تا به روند کلی قصه کمک کنند.
این کارگردان درباره انتخاب بازیگران و دیگر عوامل نمایش بیان کرد: انتخاب بازیگران نمایش با توجه به ویژگیهای کاراکترها صورت گرفت و بازیگران از روی شناختی که از آنها داشتم و یا اینکه قبلا بازی هایشان را دیده بودم، دعوت به همکاری شدند و خوشبختانه هرکس سرجای خودش قرار گرفته است. در زمینه انتخاب عوامل پشت صحنه هم همین اتفاق افتاد و از دوستانی که در کارهای قبلیام چه به عنوان کارگردان و چه بازیگر با آنها کار کرده بودم و نوع فعالیت شان نزدیک به کاری بود که مد نظر داشتم، دعوت به همکاری کردم.
وی درباره حضور منوچهر هادی در مقام تهیه کننده نمایش عنوان کرد: به هرحال منوچهر هادی یک نویسنده و کارگردان شناخته شده و کاربلد است. آقای هادی کار قبلی من را دیده بود و لطف کرد در این نمایش در مقام تهیه کننده در کنار گروه قرار گرفت و تا جایی که امکان داشت از گروه حمایت کرد. چون تئاتر یک تجارت نیست و یک تولید حرفهای در امر نمایش محسوب نمی شود تا سرمایهگذار نگران بازگشت پولش نباشد و بتواند یک سرمایه گذاری پرسود داشته باشد از این رو معتقدم ما تئاتر حرفه ای در ایران نداریم و تهیه کنندگی در تئاتر با تهیه کنندگی سینما که همه چیز از قبل مشخص و براساس چارچوب است، خیلی متفاوت است. با توجه به این نکات و فاکتورها، آقای هادی تا جایی که توانست و امکان داشت به ما کمک مالی و معنوی کرد تا ما بتوانیم با خیال آسوده تری نمایشمان را روی صحنه ببریم.
قادری درباره اینکه چرا برای ساخت تیزر نمایش از فضایی غیرتئاتری استفاده شده که بیشتر شبیه به تله تئاتر است، عنوان کرد: ما چند تیزر برای این نمایش داشتیم که چندتا از آنها در دکور و سالن نمایش ضبط شده است و چند تیزر دیگر را در فضای یک خانه که البته لوکیشن خاص و پرخرجی هم نبودند، ضبط کردیم. چون دکور نمایش رئالیستی و ساده است برای ضبط تیزر نیز از فضای واقعی بهره بردیم از این رو ارتباطی با تله تئاتر و یا فضای سینمایی ندارد.
وی درباره میزان استقبال از نمایش گفت: خوشبختانه تا امروز استقبال از کار رضایت بخش بوده است و مخاطبان از هر قشری به دیدن نمایش نشسته اند و با کار ارتباط برقرار کرده اند که جای خرسندی دارد. من از زمانی که طراحی و پرورش ایده این نمایش را در ذهن داشتم همیشه مخاطب را مد نظر قرار می دادم و به این مساله فکر می کردم که نمایش چه به لحاظ محتوایی و چه فرم و شیوه اجرایی بتواند تماشاگر معمولی را هم تحت تاثیر قرار دهد.
نمایش «خانه روشنی» نوشته نوشین تبریزی، کارگردانی بابک قادری و تهیه کنندگی منوچهر هادی تا سوم مهر ماه ساعت ۱۹ در عمارت ارغوان روی صحنه است.
مرضیه صدرایی، فیروز حیدرزاده، پژمان عبدی، آیلار نوشهری، مهسا ایرانیان، عقیل بهرامی، بهداد قادری، مهناز نوروزی، شهناز نوروزی، مبینا هادی، مسلم گلچین بازیگران این اثر نمایشی هستند.