ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان

به گزارش خبرگزاری اقتصادی ایران ، فرزانه الهیاری دانش آموخته رشته علوم تجربی و کارشناس تربیت بدنی است، که برخلاف رشته تحصیلی خود، علاقه فراوانی به ادبیات و شعر دارد.

وی در مصاحبه اختصاصی با خبرنگار اقتصادی ایران، به برخی از سوالات پاسخ داد :

سرودن شعر را از کجا و چه زمانی آغاز کردید؟

از دوران کودکی تا کنون علاقه زیادی به شعر داشتم، در دوران نوجوانی اشعارم که در قالب نو سروده بودم در مجلات هفتگی و ماهانه مدرسه به چاپ می رسید ولی متاسفانه به دلایلی از زمان ازدواجم به مدت ۱۵ سال، سرودن شعر را کنار گذاشتم، ولی هر روز اشعار تصنیف سراهای معاصر و شهیر را مطالعه می کردم و یکی از بهترین و مهم‌ترین تفریحات من مطالعه و کتابخوانی با هر موضوعی اَعم از شعر گرفته تا فلسفه بوده است.

تا اینکه سه سال پیش تصمیم گرفتم سرودن شعر را به صورت حرفه ای ادامه دهم، بعد از تلاش برای یادگیری و تسلط کافی بر عروض توانستم، غزل سرایی و اشعار کلاسیک را بصورت جدی شروع کنم.

مدت زمان زیادی نگذشت که اشعارم در مجلات و روزنامه های مختلف به چاپ رسید و همچنین یک مجموعه مشترک از اشعارم توسط کانون شاعران معاصر چاپ شد.

به نظر من در بین اکثر ایرانیان، شعر و هنر قسمتی جدانشدنی از زندگی مردم محسوب می شود، مخصوصا در گلپـایگان که زادگاه هنرمنـدان و شعرا بسیاری می باشد.

هدف شما از چاپ کتاب 《 گاهی غزلی می بافم》چیست؟

شعر دنبال هدف نیست چرا که شعر از ذهن، قلب، روح و روران انسانها سرچشمه می گیرد و یک نوع طبع ذاتی می باشد، که علاوه بر ذات و سرشت فردی، شاعر برای سرودن نیازمند یادگیری و مطالعه زیادی می باشد و می تواند با نگاه و نگرش تازه و نو به دنیا، اثرهای بدیع و نو خلق کند.

لازم به ذکر است که این کتاب تقریبا ۶۰ شعر در قالب های غزل، ترانه و چهارپاره را در بر می گیرد و در سبک های مختلف کلاسیک نیز شعرهایی را سروده ام.

به نظر شما علت کم بودن زمان مطالعه و کتابخوانی از سوی مردم چیست ؟

جوانان ترجیح می‌دهند به جای کتاب خواندن با گوشی موبایل رفاقت کنند و بزرگ‌ترها هم همیشه پشت بهانه‌های "خسته هستم" و "کلی کار دارم" و از این دست ، خودشان را پنهان می‌کنند. ما بایستی جوانان را به مطالعه تشویق کنیم تا شاید دید آنها را نسبت به دنیا و جهان پیرامون شان وسیع تر کنیم، تا بتوانند جایگاهی در زمینه هایی را که علاقه دارند برای خودشان داشته باشند.

به نظر شما در حال حاضر مهمترین تهدید برای شاعران جوان چیست ؟

متاسفانه تقلید کردن یکی از عواملی است که، مانع آن می شود تا یک سبک جدید را برای خود رقم بزنیم، اکثر نو سراها و کلاسیک سرا های معاصر، هنوز نتوانسته اند مانند شاعران نامی قلم به دست بگیرند و حرف تازه ای را روانه متون ادبیات ما کنند و متاسفانه معمولا در یک مسیر و روند مستقیم، در جا میزنند و پیام جدیدی به جهان شعر و ادب ارائه نشده است.

یکی از مشوق های من مادرم بوده و هنوز هم هست، در پایان از ایشان که من را تشویق به چاپ اشعارم کرد تشکر می کنم و سپاسگزارم از همسرم که همواره در این مسیر من را حمایت کرد.