شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب در حال حاضر و با توجه به شدت تحریم‌ها، توانسته بخشی از ضعف‌های خود به خصوص در حوزه‌ی ماشین‌آلات را با استفاده از دانش داخلی برطرف کند.

 با غلامرضا نورانی، سرپرست مدیریت تولید شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب درخصوص میزان تولید، مسئولیت اجتماعی، عملیات توسعه‌ای و ... در این شرکت به گفتگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید:

گفته می‌شود در حال حاضر ظرفیت تولید نفت در مناطق نفت خیز به پیش از تحریم ها برگشته، این حرف تا چه اندازه صحیح است؟

نکته‌ای که باید در ابتدا عرض کنم این است که ظرفیت تولید صحیح نیست بلکه باید گفت توان تولید و توان تولید ما در حال حاضر به پیش ازتحریم‌ها و حتی مقداری بیشتر برگشته و ان‌شاالله تا آخر سال به بیش از سه میلیون بشکه در روز در مناطق نفت‌خیز خواهیم رسید. توان تولید توانی است که در صورتی که ظرفیت و سهمیه تولید از طریق اوپک را داشته باشیم، می‌توانیم تا این سقف تولید کنیم.

این توان هم‌اکنون چه اندازه است و قرار است در ادامه به چه رقمی برسیم؟

مناطق نفت‌خیز حدود  75تا 80 درصد نفت کشور را تولید می‌کند. طبق آمار مناطق نفت‌خیز، قبل از تحریم‌ها، حدود 2میلیون و 900هزار بشکه تولید می‌کردیم و حالا به 3 میلیون بشکه و تا پایان سال به بیش از 3میلیون بشکه توان تولیدمان خواهد رسید و برنامه این است که در کل کشور به ظرفیت تولید بالای 4 میلیون بشکه در روز برسد.

میزان تولید در حال حاضر چقدر است؟

به دلیل تحریم‌ها، میزان تولید محرمانه است اما به صورت کلی در چند ماه اخیر، با توجه به فعالیت‌هایی که صورت گرفته نسبت به نیمه‌ی پایانی سال1400 تولیدمان افزایش پیدا کرده و مشتری‌ها اضافه شده‌اند و تولید بالا رفته است. ما از این تحریم‌ها و تهدید‌هایی که به وجود آمده بود به عنوان فرصت استفاده کردیم و کلیه‌ی تأسیسات تولیدی‌ای را که نیازمند تعمیرات اساسی بودند تعمیر کردیم و بازسازی‌های که لازم داشتند و مقرر بود انجام شوند و به دلیل در دسترس نبودن تأسیسات امکانش نبود را انجام دادیم و در حال حاضر، آمادگی کامل را به دست آوردیم که درصورت رفع تحریم در حداقل زمان به تولید حداکثری شرکت ملی نفت برسیم.

در حوزه مسئولیت‌های اجتماعی تاکنون چه کارهایی صورت گرفته است؟

شرکت ملی مناطق نفت خیز، وظیفه‌ی خودش می‌داند که جامعه پیرامون خود را مورد توجه قرار دهد؛ شرکت ملی نفت بخشی دارد که رسیدگی به آن بر عهده‌ی آقای داربی است  اما با این حال خود مناطق نفت‌خیز هم به جامعه پیرامونی‌اش توجه دارد و این توجه در کلیه‌ی مراحل از شهرداری‌ها و پرداخت عوارض آلودگی گرفته تا رفع مشکلات زیست‌محیطی که به دلیل عملکرد در اطراف شهرها به وجود می‌آیند. ما تلاش می‌کنیم امکانات را برای ساکنان پیرامون تأسیسات خودمان فراهم کنیم.

در کنار این‌ها به تازگی نهضتی را شروع کردیم به نام نهضت سبز که درختکاری را در اطراف تأسیساتمان گسترش دهیم و یک کمربند سبز را اطراف تأسیسات به وجود بیاوریم که به محیط زیست کمک کند. این نهضت از روز درختکاری سال 1400 آغاز شد و کاشت درخت‌ها را تشدید کردیم و زمین‌های بایر اطراف تأسیسات را به توسعه‌ی درختکاری اختصاص دادیم.

آخرین اقدامات شما در حوزه عملیات تعمیری، ترمیمی و توسعه‌ای چیست؟

ما در مدیریت تولید، کار تعمیرات اساسی کلیه‌ی تجهیزات و ماشین آلات دوار را انجام دادیم در این دو سه سالی که تحریم‌ها تشدید شد از این فرصت استفاده کردیم و بازسازی تعمیرات تأسیساتمان را شدت دادیم. ما در حقیقت با توجه به اینکه امسال را سال دانش بنیان فرموده‌ بودند، کار ساخت قطعات یدکی ماشین آلات دوار را شدت دادیم. از سال‌ها قبل و با توجه به اینکه ماشین آلات دوار ما عموماً غربی و بیشتر آمریکایی هستند، با مشکل تأمین قطعات یدکی روبه رو بودیم. در چند سال اخیر برای اینکه این وابستگی را کم کنیم، کار طراحی مجدد را با شرکت‌های دانش بنیان شروع کردیم که در دو سه سال اخیر به موفقیت‌های خیلی زیادی رسیدیم و در اکثر مواقع از قطعاتی استفاده می‌کنیم که ساخت صنعتگران داخلی است.

این همکاری با شرکت‌های دانش‌بنیان ادامه دار است؟ پروژه‌های بعدی شرکت‌ ملی مناطق نفت‌خیز در همکاری با دانش‌بنیان‌ها چیست؟

ما تاکنون در مرحله‌ی ساخت قطعات با شرکت‌های دانش‌بنیان همکاری کردیم اما ازچند سال گذشته ساخت کل ماشین را کلید زدیم. یکی از توربین‌های پرمصرف مناطق نفت‌خیز را داخلی‌سازی کردیم. این توربین، تماماً ساخت داخل است و نزدیک به دو سال است که تمام آزمایش‌ها را پشت سر گذاشته و در حال رسیدن به مرحله‌ی تولید انبوه است. دو دستگاه دیگر در حال ساخت داریم که خرداد ماه سال 1402 به ما تحویل داده‌ می‌شود و ساخت 14 دستگاه دیگر را بعد از آن کلید می‌زنیم. مورد بعدی ساخت توربین‌ها با توان بالاتر است؛ توربینی که در حال حاضر حاضر ساخته شده توانش 4500 اسب بخار است و اکنون روی ساخت توربین‌هایی با توان 12هزار اسب بخار کار می‌کنیم و با شرکت‌های دانش بنیان اصلی که در کشور هستند همکاری می‌کنیم که این را به صورت کامل داخلی‌سازی کنیم و نیاز خودمان و صنعت نفت کشور را به این نوع توربین به طور کامل داخلی کنیم.

چشم‌انداز شما نسبت به همکاری شرکت‌های روسی درخصوص توسعه‌ی میادین چیست و این شرکت‌ها تاکنون چه فعالیت‌هایی انجام داده‌اند؟

برای کار در شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب حوزه‌ی کاری زیاد است و به طبع ما از شرکت‌های توانمندی که بتوانند در توسعه‌ی میادین به ما کمک کنند استقبال می‌کنیم. تعدادی از میادین را مشخص کردیم و شرکت‌های روسی طالب هستند و قراردادهایی بسته شده و در بعضی میادین شروع به کار کرده‌اند. امیدواریم با توجه به نوع قراردادی که وجود دارد بتوانند پیشرفت داشته باشند و ما هم در بالا بردن توان تولید از این مزایا استفاده کنیم.

باتوجه به اینکه روسیه، همواره یک رقیب جدی در حوزه‌ی نفت ما بوده، این همکاری را چطور می‌بینید؟

بخش واگذار شده مربوط به تولید نفت است و در حدی نیست که بخواهیم بگوییم رقابت شدیدی را با تولید نفت روسیه داشته باشیم. رقابت ایران با روس‌ها بیشتر در حوزه‌ی گاز است و در حوزه توسعه میادین نفتی، حوزه‌های معمولی هستند و موجب ایجاد رقابت نشده و خللی در فروش نفت ایجاد نمی‌کنند. باتوجه به تقاضا در بازار نفت، مشکلی برای فروش نفت نخواهیم داشت.

برای بازدهی چاه‌ها و افزایش ضریب آن‌ها چه برنامه‌ای دارید؟

تعدادی از این چاه‌های کم‌بازده را کاندیدا کردیم که به شرکت‌های دانش بنیان ارائه و کنسرسیوم‌هایی که تشکیل می‌شود ارائه داده شود و ان‌شاالله با شروع اجرایی آن‌ها، بتوانیم بهره‌وری را بالا ببریم.

به عنوان سوال آخر از وضعیت میادین گازی بگویید

ما یک تعدادی میادین مستقل گازی داریم که برنامه‌های توسعه‌اش را با شرکت ملی نفت جلو می‌بریم و مذاکراتی شده و پیشرفت‌هایی داشته و امیدواریم با همکاری و سرمایه گذاری بخش پایین دست یعنی پتروشیمی‌ها بتوانیم کار توسعه‌ی این میادین را پیش ببریم و خوراک مطمئنی برای پتروشیمی‌ها داشته باشیم. سعی ما این است که با سرمایه‌گذاری بخش پایین دست-پتروشیمی‌-ها روی توسعه‌ی مخازن گازی انجام می‌دهند، خوراک مطمئن و در دسترسی را در بلند مدت داشته باشند. سرمایه‌گذاری‌ها شروع شده و اگر مشکلی به وجود نیاید تا پنج، شش ماه آینده این‌ها به قرارداد اجرایی خواهند رسید.