به گزارش خبرگزاری اقتصادایران - ۳۱خرداد سال ۷۷ را یادتان می آید؟ بله همان شب رویایی و پیروزی غرورآفرین مقابل آمریکا در جام جهانی فرانسه. یادش بخیر؛ آن شب همه فامیل، خانه عمه خانم جمع شده بودیم تا بازی را دسته جمعی ببینیم. آن ها کمی متمول تر بودند و تلویزیون خانه شان حسابی لاکچری! تلویزیون رنگی ۲۱ اینچ و روی باز خانواده عمه خانم باعث شده بود تا همه دور هم جمع شویم و از دیدن آن بازی تاریخی حسابی کیف کنیم که به لطف دو گل حیثیتی اسطوره های فوتبالی کشورمان، پکیج شادی هایمان تکمیل شد و آن پیروزی غرورآفرین با طعم شیرینی خانگی و دم پختک خوش رنگ و لعاب عمه خانم، حسابی به تنمان چسبید. «خوشا آن روزها!» این جمله را مدتی است خیلی به زبان می آورم و دلم عجیب برای آن روزها غنج می رود.

بهانه بی بهانه؛ از جام جهانی خاطره بسازید

 واقعا دست بزرگ ترهایمان دردنکند که حتی اگر دست و بالشان تنگ بود اما به هر بهانه ریز و درشتی، بساط دورهمی های ساده و بی آلایش را فراهم می کردند و طوری برایمان خاطره می ساختند که حتی حالا بعد از چند دهه، هنوز هم خاطرات شیرین آن دوران در ذهنمان رژه می روند و حالمان را خوب می کنند. اما چرا این ها را گفتیم؟ در حقیقت می خواهیم به زبان ساده از همه شما و حتی خودمان بخواهیم که حداقل به بهانه جام جهانی فوتبال، کمی از این پیله های دست و پاگیر دور و برمان بیرون بیاییم و زندگی را مثل پدر و مادرهایمان، رنگی تر ببینیم تا شاید ما هم مثل آن ها بتوانیم برای فرزندانمان خاطراتی ناب از جنسی متفاوت بسازیم. خواهشا بهانه ها را کنار بگذارید! چون خودتان هم می دانید که مشغله های کاری و دغدغه های روزمره زندگی، فقط بهانه ای هستند برای نخواستن های ما و اگر بخواهیم، خیلی راحت تر از آنچه تصورش را کنیم می توانیم دورشان بزنیم.

از غار تنهایی تان بیرون بیایید، همین الان وقتش است

آن اوایل که کرونا مهمان ناخوانده زندگی هایمان شد را به خاطر دارید؟ یادتان می آید که نوروز ۹۹همگی به سبب یک قرنطینه اجباری، خانه نشین شدیم و خبری از شور و حال نوروز و دید و بازدیدهای عیدانه نبود؟ قطعا این را هم به خوبی به خاطر دارید که در آن ایام چقدر دلمان برای هم تنگ می شد؛ برای آغوش گرم یکدیگر و دورهمی های صمیمانه. اولش آنقدر سخت گذشت که فکر نمی کردیم روزی به این روال عادت کنیم اما متاسفانه این ویروس منحوس، فقط جان عزیزانمان را نگرفت، بلکه دست گذاشت روی فرهنگ چندین ساله ما ایرانی ها و طوری فرهنگ فردگرایانه غربی را جایگزینش کرد که روزبه روز توانست پرچمش را بالاتر ببرد، طوری که هنوز هم از آن بالا برایمان دست تکان می دهد و ما را مغلوب شده این جنگ نابرابر می داند اما به نظرتان آیا دیگر وقتش نرسیده که برای ترک این عادت عاریه ای، کاری کنیم و با بازگشت به جمع های صمیمانه خود، کرونای تفرقه انداز را روسیاه کنیم؟ لطفا از همین الان دست به کار شوید و در این روزهای زیبای پاییزی و به بهانه جام جهانی که پیام آور صلح و دوستی است، طلسم فاصله ها را بشکنید و برای ترتیب دورهمی ها پیش قدم شوید.

مگر صف نانوایی است؟ جام جهانی زنانه مردانه ندارد!

وقتی حرف از جام جهانی فوتبال می شود، برخی ها فکر می کنند با یک جام کاملا مردانه مواجه هستند و خانم ها سهمی از آن ندارند اما برای آگاهی این دسته از آقایان باید بگوییم که خانم ها همیشه عرق خاصی به تیم های ملی کشورشان دارند و حتی اگر فوتبالی هم نباشند اما نسبت به جام جهانی که قرار است تیم ملی شان در آن  به میدان برود، تعصب دارند و بازی های آن را از دست نخواهند. تازه اگر هم به هردلیلی نخواهند پا به پای شما پای تلویزیون بنشینند اما به هرحال جایگاه شان در برنامه های دورهمی محفوظ است و اصلا شاید همین جام بهانه ای بشود برای دیدار خانم های فامیل و گپ و گفتی دوستانی با یکدیگر، پس روی دورهمی های مردانه خط قرمز بکشید و برنامه ریزی مردانه تری! برای شب های بازی داشته باشید. فراموش نکنید که شما تنها نیستید!

 مهمان و میزبان را فراموش کنید، فقط حال خوب مهم است

اگر همین الان به این فکر می کنید که خب با این خرج های گران چطور می توانیم مهمانی بدهیم و مهمانی برویم، از شما خواهش می کنیم که اصلا این چنین به قضیه نگاه نکنید. قرار نیست بعد از چندسال کرونا و دوری از دوست و فامیل از چاله دربیاییم و بیفتیم وسط چاه. اصلا چه کسی گفته که این دورهمی ها قرار است به میدانی برای رقابت صاحبخانه ها و تجمل گرایی تبدیل شود؟ همگی باهم قرار بگذارید که چه مهمان شدید و چه میزبان، همه چیز را ساده بگیرید؛ مثلا یک مدل غذای کم هزینه و تنقلاتی که خرج چندانی ندارند. حتی هر خانواده می تواند برای دورهمی، غذای خود را آماده کند تا هم صاحبخانه خیلی به زحمت نیفتد و هم بتوان شانس چشیدن انواع غذاها و دستپخت ها را برای اعضای خانواده ها خصوصا آقایان خوش خوراک فراهم کرد. ضمن اینکه ما ایرانی ها معمولا دست خالی به مهمانی نمی رویم، پس نیازی نیست که صاحبخانه برای تهیه انواع تنقلات، کلی هزینه کند، همین که خانواده ها با هم هماهنگ باشند و هرکدام مقداری تنقلات از میوه های پاییزی و لبو و شلغم گرفته تا تخمه و ذرت بو داده با خود ببرند، نه تنها فشار دورهمی روی یک خانواده نمی افتد، بلکه با این خوشمزه های جذاب، همه چیز برای تماشای واقعی یک بازی فوتبال آماده می شود! فقط حواستان به سلامتی تان و البته نظافت خانه میزبان هم باشد!

کلام آخر!

و اما کلام آخر! ما هم مثل شما روی این جام جهانی حساب ویژه تری باز کرده ایم. در این روزهای ملتهبی که خیلی ها تمام هم و غمشان را گذاشته اند روی ایجاد دودستگی بین ما ایرانی ها، شاید جام جهانی بتواند نقطه عطفی باشد برای وحدتی که شاید مقداری کمرنگ تر از قبل شده باشد. به امید آنکه ملی پوشان کشورمان این بار در جایی نزدیک به وطن بتوانند شگفتی بیافرینند و برای نخستین بار با صعود از مرحله مقدماتی، بهانه ای شوند برای خوشحالی هموطنانی که دلشان یک شادی از جنس ملی می خواهد.