پیشنهادهایی اجرایی برای جلوگیری از پدیدۀ شوم «جوجهکُشی»
اقتصاد ایران: «جوجهکشی»، جدید نیست، اما اکنون به «مسئله» تبدیل شده؛ مسئلهای که هزینههای فرهنگی و اجتماعی و نیز آبرویی آن برای کشور، بهمراتب بیش از هزینههای اقتصادیاش بوده است. برای این مسئله باید چاره اندیشید.
ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان
انتشار این کلیپها، جدا از رنجی که به جامعه تحمیل میکند، و فارغ از فرهنگ غیرانسانیای که ترویج مینماید، تبعات فراوان سیاسی و حتی امنیتی نیز به همراه داشته است. موجسواری گستردۀ رسانههای دشمن بر این پدیده، و نمایش عدم کارآمدی نظام در حل یک مسئلۀ نسبتاً کوچک اما رنجآور، امری پوشیده نیست.
شاید گوشزد و پیشنهاد نکات مهم ذیل، برای مسئولان محترم، خصوصاً برای کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی و وزارت جهادکشاورزی راهگشا باشد.
1. پدیدۀ جوجهکشی، قطعاً با حقوق پیشرفتۀ اسلامی درخصوص حیوانات، حتی سازگاری حداقلی هم ندارد. این کانسپت، اساساً یک پدیدۀ وارداتی است که سربند واردات فکری و فرهنگی غرب، همچون رویکرد کسب مطلوبیت و منفعت حداکثری، رقابت، تولید انبوه و الخ در کشور ما هم ایجاد شده و توسعه یافته است. برای محکم کردن این مدعا، ذیلاً چند نکته در ضرورت رعایت حقوق حیوانات در اسلام میآید، تا سطح عالی نگاه اسلام به این موضوع روشن شود:
براى چهارپایان بر صاحبان آنها حقوق [ششگانهای] است: نخست اینکه هنگامى که به منزل رسید و پیاده شد اوّل آذوقه آنها را آماده کند [چرا که این حیوان از صاحبش خستهتر است به علاوه زبان تقاضا ندارد] و هر زمان که از کنار آب بگذرد، آب را بر او عرضه کند [تا اگر تشنه باشد بنوشد] و هرگز به صورتش تازیانه نزند؛ چرا که او تسبیح و حمد خدا مىگوید و هرگز بر پشت آن هنگام توقف ننشیند مگر در هنگام جنگ [اشاره به اینکه هنگامى که سواران به هم مىرسند، یا از کنار فرد پیادهاى عبور مىکنند و براى احوالپرسى و مطالب دیگر توقف مىنمایند باید از مرکب پیاده شوند، حرفهایشان که تمام شد سوار شوند و به راه خود ادامه دهند؛ زیرا این زحمت را به حیوان دادن که در حال توقف سوار آن باشند و پیاده نشوند، زحمتى است بدون دلیل؛ ولى در میدان جنگ چنین نیست؛ زیرا پیاده شدن از مرکب به هر حال خطرناک است] و بیش از طاقتش چیزى بر آن بار نکند و بیش از توانائیش آن را راه نبرد.
منبع: وسائل الشیعه، عاملى، شیخ حر، محمد بن حسن، محقق / مصحح: مؤسسة آلالبیت علیهم السلام، قم، 1409 قمری، چاپ: اول، ج 11، ص 478، باب 9 (حقوق الدابه المندوبه و الواجبه).
منبع: وسائل الشیعة، همان، ص 483، باب 10 (کراهه ضرب الدابه على وجهها و غیره و لعنها).
«خداوند زنى را به سبب گربهاى وارد دوزخ ساخت چرا که آن را بسته بود، نه رهایش مىکرد که خودش غذا پیدا کند و نه غذایى به او مىداد».
منبع: وسائل الشیعه، همان، ص 544، باب 53 (عدم جواز قتل الهره و البهیمه إلا ما استثنی).
منبع: الکافی، کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق / مصحح: غفارى، على اکبر و آخوندى، محمد، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1407 قمری، چاپ: چهارم، ج 8، ص 285، (حدیث نوح یوم القیامه).
بنابراین ملاحظه میفرمایید که اساساً فرهنگ سبعانه و وحشیانۀ برخوردهای نامتعارف با حیوانات در شرع مقدس و در فرهنگ اصیل و غنی ما ایرانیان از دیرباز جایگاهی نداشته است.
2. نکتۀ پایۀ بعدی اینکه پدیدۀ جوجهکشی، از فترت دو عنصر مهم «قانون مناسب» و «نظارت اجرایی درخور» ناشی میشود. شایسته است ابتدا نمایندگان محترم کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی در کنشی فعال نسبت به تدوین و تصویب قانون مقتضی، یا غنیسازی و گرفتن درزهای قوانین فعلی، اقدام نمایند تا ریل کلی جلوگیری از این معضل، در کشور ایجاد شود. پس از آن نوبت به وزارت جهادکشاورزی میرسد که با تدوین دستورالعملهای مناسب، و نهادسازی، و سایر اقدامات لازم، درگاههای این رخداد مستمر مشئوم را کاملاً ببندد.
3. نکتۀ بعدی اینکه جلوگیری کامل از جوجهکشی کاملاً شدنی و ممکن است. جوجهکشی اصولاً با توجیههای زیر انجام میشود:
برای این هرسه دلیل، راهکارهای منطقی وجود دارد:
ضمناً تا ایجاد نهادها یا سازوکارهای لازم برای این امر در وزارت جهادکشاورزی، واسپاری این توزیع به چند هزار خیریه و گروه جهادی سراسر کشور راهگشاست.
به نظر میرسد یک سازماندهی و تمهید حداقلی توسط مجلس معزز و دولت محترم، بتواند کشور ما را برای همیشه از این مسئلۀ مهم رهایی ببخشد. مسئلهای که هزینههای فرهنگی و اجتماعی و نیز آبرویی آن برای کشور، بهمراتب بیش از هزینههای اقتصادیاش بوده است.